رصد خارجی

آخرین اخبار پیرامون مرحله دوم آتش بس غزه

وبگاه آکسیوس در گزارشی نوشت که رژیم صهیونیستی با پیشنهاد جدید آمریکا برای تمدید مرحله اول آتش بس در غزه در ازای آزادی حدود نیمی از اسرای باقیمانده اسرائیل (هم زنده و هم مرده) موافقت کرده است. با این‌حال دفتر نخست‌وزیری رژیم صهیونیستی در بیانیه‌ای مدعی شد که حماس تاکنون از این پیشنهاد خودداری کرده است و طی روز‌های اخیر حماس اعلام کرده که توافق اولیه باید اجرا شود. بر اساس توافق، آتش‌بس تا زمانی که مذاکرات در خصوص فاز دوم توافق در جریان باشد، ادامه خواهد داشت. اما در حال حاضر، هیچ مذاکره فعالی وجود ندارد و درگیری‌ها در غزه ممکن است از سر گرفته شوند.

چالش‌های روسیه با سوریه جدید

خبرگزاری انگلیسی رویترز درخصوص مباحث مربوط به مذاکرات اخیر رئیس هیأت حاکمه سوریه و فرستاده رئیس جمهوری روسیه در دمشق نوشت: دمشق به دنبال بازگرداندن اسد، دریافت غرامت از مسکو و بخشودگی بدهی‌های این کشور است. الشرع خواستار بازگرداندن منابع مالی سوریه شد که دولتش معتقد است اسد در مسکو به سپرده گذاشته است. با این حال به گفته یک دیپلمات آگاه مستقر در سوریه، هیات روس وجود چنین وجوهی را رد کرد. الشرع می‌خواهد در مورد قرارداد اجاره ۴۹ ساله طرطوس و اجاره نامحدود حمیمیم که در دوران اسد تنظیم شد، مذاکره کرده و مفاد آن را تغییر دهد، هر چند که به نظر نمی‌رسد که به دنبال تعطیلی کامل پایگاه‌های نظامی روسیه در سوریه باشد و به نظر می‌رسد که این پایگاه‌ها ممکن است در ازای حمایت دیپلماتیک مسکو و پرداخت غرامت از سوی روسیه باقی بمانند.

آمریکا دیگر متحد نیست، رقیب یا حتی دشمن اروپا است

روزنامه انگلیسی گاردین نوشت: استارمر، نخست‌وزیر بریتانیا، قصد دارد آسیب‌های دیپلماتیک بین آمریکا و اروپا را ترمیم کند. او پیش‌تر پیشنهاد دیدار را از طرف پادشاه چارلز به ترامپ داده بود. هم‌چنین بودجه کمک خارجی را کاهش داد تا بتواند افزایش هزینه‌های دفاعی بریتانیا را به ترامپ نشان دهد. این حال، استارمر نتوانست تعهدی روشن از آمریکا برای ارائه تضمین‌های امنیتی برای نیروی اروپایی که قرار است بر آتش‌بس در اوکراین نظارت کند، بگیرد. ترامپ اصرار داشت که به ولادیمیر پوتین برای رعایت آتش‌بس اعتماد دارد. این خشم نشان‌دهنده احساسات واقع او نسبت به اوکراین، اعتمادش به پوتین و اعتقادش به عدم شایستگی زلنسکی برای حمایت است. این قضاوت‌ها پایان نظم جهانی پس از ۱۹۴۵ را نشان می‌دهد. آمریکا دیگر متحد قابل اعتمادی نیست، بلکه رقیب یا حتی تهدیدی استراتژیک است.

چین درحال ایجاد زنجیره‌ای از جزایر تهاجمی در کارائیب

نشریه آمریکایی نشنال اینترست نوشت: برخی گزارش‌ها مدعی‌اند که چین به‌دنبال گسترش نفوذ نظامی خود در منطقه‌ی کارائیب است و ممکن است در کشور‌هایی مانند کوبا، جامائیکا و باهاما پایگاه‌های نظامی ایجاد کند. این گمانه‌زنی‌ها پس از آن مطرح شد که فرمانده‌ی ستاد فرماندهی جنوبی ایالات متحده در گزارشی به سنای آمریکا هشدار داد که چین ممکن است در حال ایجاد «زنجیره‌ای از جزایر تهاجمی» در منطقه‌ی کارائیب باشد. این اقدام می‌تواند منابع نظامی آمریکا را به‌سمت حیاط‌خلوت خود منحرف کرده و تمرکز واشنگتن را از آسیا کاهش دهد. حضور چین در کارائیب عمدتاً در حوزه‌ی اقتصادی و دیپلماتیک بوده است. چین طی سال‌های اخیر تلاش کرده با ارائه‌ی کمک‌های اقتصادی و سرمایه‌گذاری، کشور‌های بیشتری را به قطع روابط با تایوان وادار کند. پکن همچنین در پروژه‌های زیربنایی و توسعه‌ای منطقه سرمایه‌گذاری کرده و از بنادر و مراکز صنعتی این کشور‌ها به‌عنوان پایگاهی برای صادرات به بازار‌های آمریکا و کانادا بهره می‌برد.

آفریقا محل رقابت آتی چین و ایالات متحده

موسسه آمریکایی استیمسون نوشت: با افزایش نیاز جهانی به مواد معدنی حیاتی، چین و ایالات متحده هر دو به آفریقا روی آورده‌اند تا تقاضای رو به رشد خود را برآورده کنند. در زمانی که رقابت اقتصادی جهانی و تنش‌های ژئوپلیتیکی در حال افزایش است، آفریقا به منطقه‌ای استراتژیک برای سرمایه‌گذاری، به‌ویژه در زمینه مواد معدنی حیاتی، تبدیل شده است. مواد معدنی حیاتی از جمله کبالت، لیتیوم و نیکل برای فناوری‌های مدرن از خودرو‌های برقی (EVs) تا زیرساخت‌های انرژی تجدیدپذیر حیاتی هستند و نقش کلیدی در گذار جهانی انرژی ایفا می‌کنند. اگرچه ایالات متحده در سال ۲۰۲۳ به‌طور کلی سرمایه‌گذاری بیشتری در آفریقا انجام داد، چین با اختلاف زیاد بازیگر اصلی در مواد معدنی حیاتی است.

اروپا باید به‌سمت یک اتحادیه دفاعی اروپایی حرکت کند

ماهنامه آمریکایی فارن افرز نوشت: تردید‌ها درباره تعهد آمریکا به ناتو، اروپایی‌ها را وادار می‌کند تا نقش امنیتی خود را افزایش دهند. دولت ترامپ خواستار مشارکت بیشتر اروپا در اجرای توافق احتمالی صلح اوکراین است. در مقابل، اروپا نیز باید از واشنگتن بخواهد که در مذاکرات صلح به آنها جایگاه مؤثری بدهد. برای تضمین امنیت بلندمدت، اروپا باید گام‌هایی اساسی بردارد، ازجمله: ایجاد یک اتحادیه دفاعی اروپایی (EDU) با محوریت فرانسه، آلمان و لهستان و هماهنگی در تأمین و توسعه تسلیحات، تقویت بازدارندگی هسته‌ای با همکاری فرانسه و بریتانیا. تا کنون، روسیه هیچ نشانه‌ای از عقب‌نشینی نشان نداده است و خواسته‌های حداکثری خود را مطرح می‌کند. حتی اگر توافقی حاصل شود، ممکن است روسیه بعد‌ها درخواست‌های جدیدی در زمینه ثبات استراتژیک و استقرار نیرو‌های آمریکایی در اروپای شرقی مطرح کند. بنابراین، اروپا و آمریکا باید برای یک روند طولانی و دشوار آماده باشند.

ترامپ عاشق دیکتاتور‌ها و شیفته پوتین است

مجله آمریکایی آتلانتیک نوشت: دیدار دونالد ترامپ، جی. دی. ونس و ولودیمیر زلنسکی در کاخ سفید به یک رویارویی تحقیرآمیز تبدیل شد که در آن ترامپ عملاً اتحاد آمریکا و اوکراین را نابود کرد. در لحظه‌ای عجیب، وقتی خبرنگاری پرسید اگر روسیه آتش‌بس را نقض کند چه اتفاقی می‌افتد، ترامپ با تمسخر پاسخ داد: «چه می‌شود؟ مثل این‌که الان یک بمب روی سرت بیفتد!» او سپس با ادعای اینکه پوتین به او احترام می‌گذارد، دلیل این‌که روسیه آتش‌بس را نقض نمی‌کند را پیوند شخصی خود با پوتین عنوان کرد. ترامپ همیشه به دیکتاتور‌ها علاقه نشان داده و با زورگویان همدلی دارد. در سال‌های اخیر، علاقه‌ی او به پوتین کمتر مورد توجه قرار گرفته بود، اما شواهد نشان می‌دهند که روابط نزدیکی میان آنها وجود دارد. واقعیت این است که این دیدار یک دام برنامه‌ریزی‌شده بود. ترامپ و ونس از قبل تصمیم گرفته بودند که زلنسکی را تحقیر کنند تا زمینه خروج آمریکا از حمایت از اوکراین فراهم شود.

«ترامپیسم» چیست و «ترامپیست‌ها» چه مشخصاتی دارند؟

مدرن دیپلماسی نوشت: اولین اقدامات دونالد ترامپ به‌عنوان صاحب کاخ سفید نشان می‌دهد که او فقط یک پوپولیست نیست و اظهاراتش صرفاً رتوزیک نیستند. چیزی بیشتر در پشت این وجود دارد. می‌توان فرض کرد که گام‌های او توسط نگرش‌های ایدئولوژیک تعیین شده‌اند که به‌طور عمیق در ذهن این سیاستمدار جا افتاده و اساس خط مشی دولت او شده‌اند. امروز می‌توان فرض کرد که ترامپسیم در اصل پدیده‌ای محافظه‌کار، ضدجهانی‌سازی و تا حدی ملی‌گرایانه است. ترامپسیم مخالف ایدئولوژیک آتلانتیسیم است، مفهومی که در آن ایالات متحده و اروپای غربی، بر اساس تاریخ و ارزش‌های مشترک، باید به‌عنوان جبهه‌ای یکپارچه در امور ژئوپلیتیکی عمل کنند.

منطق نفی مذاکره

روزنامه جام‌جم نوشت: بگومگو میان روسای‌جمهور آمریکا و اوکراین از آنجا آغاز شد که زلنسکی از ترامپ پرسید چه حرفی خطاب به متحدانی دارد که نگران هستند او بیش از اندازه با پوتین همسوست. ترامپ صدایش را بالا برد و این اظهارات زلنسکی را بی‌ادبانه توصیف کرد. سه سال قبل رهبر معظم انقلاب با هشدار نسبت به این مسأله و مسیر غلط دولت اوکراین فرموده بودند: «عبرت اول در قضیه اوکراین، این است که پشتیبانی قدرت‌های غربی از کشور‌ها و دولت‌هایی که دست‌نشانده آنها هستند یک سراب است، واقعیت ندارد، این را همه دولت‌ها بدانند… هم رئیس‌جمهور اوکراین همین چند روز پیش گفت هم رئیس‌جمهور فرار، افغانستان چندی قبل گفت؛ ما اعتماد کردیم به آمریکا، اعتماد کردیم به دولت‌های غربی ولی ما را تنها گذاشتند. به اینها نمی‌شود اعتماد کرد.»

تنش زلنسکی با ترامپ یک فرصت تاریخی برای ایران است

به گزارش مشرق: اتفاق‌های اخیر در کاخ‌سفید، تداعی‌کننده یک جمله کلیدی رهبرمعظم‌انقلاب درباره ترامپ است؛ «من شخص ترامپ را شایسته مبادله هیچ پیامی نمی‌دانم». ماجرا از جایی آغاز شد که در ۲۳خردادماه ۱۳۹۸شینزوآبه، نخست‌وزیر وقت ژاپن در جریان سفر به تهران، به دیدار رهبرمعظم‌انقلاب رفت و عنوان کرد که قصد دارد پیام رئیس‌جمهور آمریکا را به ایشان برساند. واکنش رهبرمعظم‌انقلاب اما، بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌های بین‌المللی یافت. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در پاسخ به شینزوآبه گفتند: ما در حسن‌نیت و جدی‌بودن شما تردیدی نداریم، اما درخصوص آنچه از رئیس‌جمهور آمریکا نقل کردید، من شخص ترامپ را شایسته مبادله هیچ پیامی نمی‌دانم و هیچ پاسخی هم به او ندارم و نخواهم داد. آنچه در روز‌های اخیر میان ترامپ و زلینسکی اتفاق افتاد، شاهد دیگری بر حقانیت ایران در خودداری از مذاکره با ترامپ است، چراکه اکنون دیگر نیت‌ها و رویکرد‌های او در قبال موضوع مذاکره بیش از گذشته برای افکارعمومی جهانیان افشا شده‌است.