لفاظی‌های تفرقه‌افکنانه عناصر همسو امریکایی- سعودی در لبنان

حزب قوات که روابط اطلاعاتی و امنیتی عمیقی با سفارت امریکا در بیروت دارد در جهت تحقق رویای نهایی جعجع برای کنترل لبنان و همسو با منافع رژیم صهیونی اقدام می‌کند.

منابع سیاسی لبنانی می‌گویند سمیر جعجع دبیرکل حزب" قوات لبنانیه" در وضعیت کنونی همانند الگوی قبلی رفتار می‌کند، زمانی که حزب قوات در سال ۲۰۱۷، ریاض را علیه سعد حریری، نخست‌وزیر، تحریک و او را به مدارا با حزب‌الله متهم کرد. این امر منجر به بازداشت و استعفای اجباری او از عربستان و سپس حذف او از زندگی سیاسی به دلایل مختلف شد. این نشان دهنده یک الگوی ثابت است: تبدیل اختلافات سیاسی با یک نخست‌وزیر یا رئیس‌جمهور به یک «پرونده» برای طرح در صحنه بین‌المللی، و در نتیجه تضعیف هر مرجع رسمی که با دستور کار و رویای سمیر جعجع همسو نباشد. در واقع، تضعیف حاکمیت لبنان اهمیتی برای جریان وابسته قوات ندارد و نقش مدرن " آنتوان لحد" مزدور صهیون‌ها ایفا می‌کند.

همین منطق با اظهارات رامی نعیم که رویکرد خصمانه علیه مقاومت دارد و با قوات همسو است، تقویت می‌شود، زمانی که تهدید کرد: «هر نماینده سنی که هر نامی را به نفع حزب‌الله مطرح کند، به سرنوشت سعد حریری دچار خواهد شد و هر کسی که حرف من را باور نکند، باید تلاش کند.» این رویکرد حاکی از تمامیت خواهی و سلطه طلبی جریان وابسته قوات است که در شرایط فعلی یکی از ارکان اصلی فراهم سازی تشدید تنش و فشار علیه مقاومت لبنان است.

 سطح «نفرت‌پراکنی» و "تحریک سیستماتیک" حزب قوات و کتائب علیه گروه‌های مختلف از جمله؛ رئیس جمهور، اهل سنت، شیعیان و مسیحیان همسو با مقاومت است. این امر، زمینه مساعدی برای تشدید فشار رژیم صهیونی و بازگشایی در‌های جنگ داخلی ایجاد می‌کند؛ که این مسئله به موازات اتکای تاریخی و مداوم «قوات لبنان» به قدرت‌های خارجی از جمله آمریکا و عربستان برای به دست گرفتن قدرت در لبنان صورت می‌گیرد هر چند حاکمیت لبنان قربانی شود.

 از سوی دیگر، لفاظی‌های عناصر وابسته به قوات، جامعه شیعه و همه کسانی را که با مقاومت همدردی می‌کنند، هدف قرار می‌دهد و آنها را به عنوان "مشکلی" که حملات خارجی علیه آنها را توجیه می‌کند، به تصویر می‌کشد. وقتی چارلز جبور، رئیس بخش رسانه و ارتباطات حزب قوات، اعلام می‌کند که "اسرائیل می‌خواهد به حمله به حزب‌الله ادامه دهد و حق دارد این کار را انجام دهد" و "ما از جنگ اسرائیل علیه لبنان برای ساختن یک کشور سود بردیم"، پیام اینجا صرفاً انتقاد از سلاح‌های حزب‌الله نیست، بلکه توجیهی سیاسی و اخلاقی برای ادامه تجاوز رژیم اسرائیل علیه بخشی از لبنان و ساکنان آن است.

 این هدف‌گیری حتی به میراث ملی و فضا‌های فرهنگی در مناطق عمدتاً شیعه‌نشین بقاع نیز گسترش یافته است. ادعای آنتوان زهرا مبنی بر اینکه بنای باستانی بعلبک برای دهه‌ها به عنوان انبار اسلحه برای حزب‌الله مورد استفاده قرار می‌گرفت، در زمانی مطرح شد که وزارت فرهنگ، شهرداری و سایر نهاد‌های رسمی لبنان هرگونه اعتبار این ادعا‌ها را رد کردند و ماهیت صرفاً باستانی و توریستی این بنای تاریخی را تأیید کردند. در چارچوب جنگ مقاومت لبنان با رژیم اسرائیل، چنین اظهاراتی به دستورالعمل خطرناکی برای تبدیل یک بنای باستانی و کل جمعیت یک شهر به یک "هدف نظامی مشروع" در نظر دشمن، به بهانه انبار اسلحه، تبدیل می‌شود. این یک نظر سیاسی نیست، بلکه گفتمانی است که پوشش نمادینی برای هرگونه بمبارانی که ممکن است بعلبک، مردم آن و میراث آن را هدف قرار دهد، فراهم می‌کند. استراتژی جعجع، به دست گرفتن قدرت و تسلط بر حاکمیت لبنان با هر هزینه‌ای است، در این راستا، برای اینکه حزب قوات خود را به عنوان "تنها نماینده مشروع" مسیحیان به جهان معرفی کند، باید سایر مسیحیان از جمله جریان ملی آزاد را به عنوان غیرمسلمانان مطیع یا "عوامل ایران" به تصویر بکشد و برای متقاعد کردن پایتخت‌های غربی و عربی که هیچ راه حلی در لبنان جز از طریق واگذاری قدرت به آنها وجود ندارد، باید علیه کسانی که در دولت هستند تحریک کند، سنی‌هایی را که روابط خود را با مقاومت قطع نمی‌کنند با سرنوشتی "مانند سرنوشت حریری" تهدید و منزوی و کل جامعه شیعه را به عنوان یک تهدید امنیتی معرفی کنند که باید با زور یا تحریم‌های اقتصادی اسرائیل سرکوب یا مطیع شود.

 حزب قوات به عنوان مزدور سعودی- صهیونی در لبنان عمل می‌کند و چنانچه نخست وزیر و رئیس جمهور فشار بر حزب الله را کاهش دهند با نامه نگاری به دربار سعودی در ریاض و کاخ سفید از طریق این دو کشور فشار بر مقاومت لبنان را مستمر و تشدید کند.