اهداف و انگیزه‌ها

هنوز یک سال از امضای توافق صلح بین بحرین و رژیم صهیونیستی نگذشته که وزیر خارجه این رژیم در جریان سفر به این کشور، سفارت اسرائیل را در منامه افتتاح کرد.

این در حالی است که به اذعان رسانه‌های اسرائیل، در طول سال‌های متمادی پیش از عادی‌سازی رسمی روابط، اسرائیل در منامه «سفارتخانه مخفی» داشته و اکنون به حالت آشکار و رسمی درآمده است.

بحرین اما در این زمینه پیشدستی کرده و حدود یک ماه پیش، سفارتخانه‌اش در تل‌آویو فعالیت خود را آغاز کرده و «خالد الجلاهمه» به عنوان نخستین سفیر پادشاهی بحرین در اسرائیل معرفی شده بود.

اهداف و انگیزه‌های رژیم غاصب از این اقدام کاملا روشن است. اسرائیل به عنوان یک رژیم نامشروع که فاقد عمق راهبردی در منطقه است و همواره خود را در معرض آسیب و تهدید می‌بیند، با طراحی و حمایت آمریکا تلاش دارد از طریق ایجاد مناسبات رسمی با دولت‌های منطقه، خود را از انزوا خارج کند.

این رویکرد در اظهارات «یائیر لاپید» وزیر خارجه رژیم صهیونیستی کاملا هویدا بود. وی در سفر اخیر تاکید کرد «فرصت‌های ما مشترک و تهدیداتمان هم مشترک است؛ جنگ جهانی میان فرهنگ زندگی و فرهنگ مرگ و ویرانی وجود دارد و با دوستانمان در حوزه خلیج (فارس)، رهبری ائتلاف میانه‌روها را برعهده داریم».

سایر مقامات اسرائیل هم با جسارت تمام گفته‌اند که همکاری این رژیم با بحرین، علیه نفوذ شرورانه منطقه‌ای و برنامه جاه‌طلبانه هسته‌ای ایران خواهد بود.

بحرین نیز با آن که در روابط پنهانی با رژیم غاصب سابقه طولانی دارد، اما با اعلام رسمی برقراری مناسبات دیپلماتیک با اسرائیل، سعی دارد از یک طرف پای‌بندی خود را به سیاست‌های غرب به ویژه آمریکا نشان دهد و از طرف دیگر، به زعم خود، از منافع ناشی از روابط با اسرائیل در ابعاد مختلف سیاسی، امنیتی و اقتصادی بهره‌مند شود.

مقامات بحرینی از جمله پادشاه و وزیر خارجه این کشور به این واقعیت اعتراف کرده و در حالی که در دام «ایران‌هراسی» افتاده‌اند، اعلام کردند ما صلح و مذاکره را به عنوان گزینه راهبردی قبول داریم و به همن دلیل به دنبال تقویت همکاری با اسرائیل در تمام زمینه‌ها هستیم.

این درحالی است که نگاه دولت بحرین لزوماً منطبق با خواست مردم این کشور نیست. پادشاهی بحرین پرونده قطوری از سرکوب و نقض حقوق بشر در کارنامه خود دارد و تظاهرات مردمی در اعتراض به سفر وزیر خارجه اسرائیل به منامه، نشانگر مخالفت بحرینی‌ها با پیمان صلح بین دو طرف است.

احزاب معارض مانند جنبش «الوفاق» هم تاکید کرده‌اند مردم بحرین با هتک حرمت کشورشان مخالف هستند و هرگونه حضور صهیونیست‌ها در بحرین به معنای تجاوز به حق ملت در تصمیم‌گیری درباره مسائل اصولی و سرنوشت سازشان است.

مهم‌ترین اشکال در روند عادی سازی، نادیده گرفتن حقوق و آرمان ملت فلسطین است. به عبارتی به رسمیت شناختن رژیم غاصب به معنای تایید سیاست‌های توسعه‌طلبانه و نژادپرستانه اسرائیل است که طی 70 سال گذشته همچنان در اراضی اشغالی علیه فلسطینی‌ها ادامه دارد.

نکته جالب آن که وزیر خارجه رژیم صهیونیستی در سفر به بحرین صراحتاً اعلام کرد هر چند اجرای طرح «دو دولت» در فلسطین قابل قبول است، اما اجرای آن محال است. یعنی دولت افراطی اسرائیل حتی در طرح‌های سازمان ملل برای حل منازعه فلسطین تشکیک کرده و عملا قائل به ایده سیطره اسرائیل بر کل فلسطین می‌باشد.

از این منظر، پادشاهی بحرین دچار اشتباه محاسباتی راهبردی شده و بر خلاف آن که گمان می‌کند توسعه روابط با رژیم صهیونیستی موجب تقویت حاکمیت این کشور می‌شود، چنین کاری به افزایش تزلزل و بحران مشروعیت در داخل و ترسیم چهره‌ای سازشکار و وابسته در خارج، منجر خواهد شد.