رسانه های داخلی

روایت روحانی از نحوه چینش دولت اول خود
حسن روحانی درباره انتخاب کابینه اول خود در دولت یازدهم گفت: اولین وزیری را که قطعی کردم دکتر محمدجواد ظریف بود تا پس از تکمیل نهاد دولت اولین برنامه سیاسی دولت هم شروع شود. پس از آن در همان روز با دکتر اسحاق جهانگیری دیدار کردم و در حالی که احتمالاً فکر می‌کرد برای وزارت صمت (صنعت، معدن و تجارت) پیشنهاد شود به او پیشنهاد معاونت اول را دادم. جالب اینجاست که برخلاف گمانه‌زنی افکار عمومی و محافل سیاسی هیچ‌یک از این افراد که به کابینه دعوت شدند از سوی افراد ذی‌نفوذ سیاسی برای مسئولیتی که برعهده گرفتند، سفارش نشده بودند. نه آقای هاشمی سفارش آقای جهانگیری را کرده بود، نه آقای ناطق‌نوری سفارش آقای آخوندی را کرده بود. درخصوص دبیر شورای عالی امنیت ملی پیشنهاد اولیه من آقای ناطق‌نوری بود و پس از امتناع ایشان آقای محمد فروزنده هم این مقام را قبول نکردند. در نهایت آقای علی شمخانی را پیشنهاد کردم که البته در ابتدا رهبری قبول نمی‌کردند، اما با اصرار من که فکر می‌کنم نادرست بود در نهایت پذیرفتند هرچند که پشیمان هم شدم، اما دیگر راه بازگشت مناسبی وجود نداشت.
تأکید رئیس جمهور بر انتخاب سردار مومنی به عنوان وزیر کشور
به گزارش مشرق، محمد جعفر قائم پناه معاون اجرایی و سرپرست نهاد ریاست جمهوری تاکید کرد: دکتر مسعود پزشکیان گفتند خودم اسکندر مومنی را به عنوان وزیر کشور انتخاب کردم. با جمیع جهات دیدم بهتر از گزینه‌های دیگری است و این وزیر من خواهد بود نه وزیر شخص دیگری. برای من کار خواهد کرد نه برای شخص دیگری. در همین هنگام رئیس دفتر آمدند و گفتند که سردار مومنی گفتند که من نمی‌آیم و دکتر کمی فکر کرد. بلافاصله گفتم من با ایشان صحبت می‌کنم. به مومنی زنگ زدم و از آمدن اکراه داشت از او خواهش کردم به جد که حتماً بیاید. نظر ایشان این بود که من نظامی هستم و ممکن است برای دولت دکتر پزشکیان هزینه ایجاد کنم، بهتر است فرد غیر نظامی را انتخاب کنید.
تأثیر استعفای ظریف بر دولت پزشکیان
فرهیختگان نوشت: «ظریف می‌توانست با برخی انتخاب‌های پزشکیان مخالف باشد ولی این اختلاف را به صحنه سیاسی نیاورد. او می‌توانست در کنار رئیس‌جمهوری که همین چند هفته قبل او را بهترین گزینه می‌دانست بماند و اشکالات را تا حد ممکن رفع کند ولی دعوا و آتش انداختن به دامان دولت را انتخاب کرد. نتیجه این اقدام ظریف قطعاً فشار به دولت چهاردهم از سوی هم‌کیشان سیاسی و بدنه اجتماعی است. اصلاح‌طلبان باید خیلی زود اقدام غیرمدبرانه ظریف را جبران کنند. نتیجه این ضربه عاطفی به پزشکیان دورتر شدن آنها از دولتی خواهد بود که هنوز کارش را شروع نکرده است. این فاصله‌گذاری زودهنگام بدون اثر اجتماعی خواهد بود و فقط معیاری برای برخورد ناجوانمردانه با دولت می‌شود.
دمیدن افراطی‌ها در دوگانه عارف- ظریف
همشهری نوشت: «پس از استعفای ظریف، عده‌ای به‌ظاهر طرفدار رئیس‌جمهور، دوگانه عارف- ظریف را راه‌اندازی کردند و در آتش این دوگانه دمیدند. کسانی که در آتش دوگانه عارف- ظریف می‌دمند عملاً تندروی و افراط را پشت نقاب این دوگانه پنهان کرده‌اند؛ اتفاقاً از ظریف هم نماد ساخته‌اند. ظریف هم با همه نقد‌هایی که ممکن است به او و عملکرد و جهت‌گیری بینشی‌اش وارد باشد، عامل و زمینه تندروی و افراط این جریان نخواهد شد؛ اما این جریان از سر ناچاری از ظریف نماد افراط ساخته‌اند. راه‌اندازی دوگانه عارف- ظریف با توجه به استعفای ظریف و تخریب بی‌امان عارف، نشان می‌دهد که عده‌ای عبور زودهنگام از این دولت را کلید زده‌اند. این اتفاق قابل پیش‌بینی بود، اما نه به این سرعت.»
کابینه پیشنهادی، دولت وفاق ملی را محقق می‌کند
ایران نوشت: انتقاد، حق هر شهروندی است و دولت‌ها، از جمله دولت چهاردهم موظف به شنیدن انتقاد‌ها هستند. نکته این است که فضای چالش‌برانگیز ایجاد شده پس از دو رویداد معرفی وزرا و استعفای ظریف، شرایط ویژه‌ای را برای دولت مسعود پزشکیان، آن هم در ابتدای راه ایجاد کرده است. این فضا که می‌تواند در ادامه راه برای دولت مخاطره‌آمیز هم باشد، نشان‌دهنده راه دشواری است که پزشکیان در پیش دارد، زیرا مطابق وعده‌ها و رویکرد‌های خود، پزشکیان از ابتدا نیز به دنبال تشکیل دولتی مبتنی بر وفاق ملی بوده است. هرچند نه به طور مطلق، اما می‌توان گفت که مسعود پزشکیان به طور نسبی در این کار موفق بوده است. ضمن اینکه برخی از وزرای پیشنهادی، به لحاظ کارآمدی، توان علمی و تخصص در حوزه‌های مربوطه، جزو سرامدان امروز کشور نیز محسوب می‌شوند.
حمایت روزنامه اصلاح‌طلب از وزیر پیشنهادی کشور
اعتماد نوشت: برخلاف تصویری که جریان‌های سیاسی مخالف، منتقدان و شبکه‌های مجازی در خصوص گزینه وزیر کشور با حجم بالا ارائه می‌کنند، سابقه و عملکرد گذشته مومنی در مناصب و موقعیت‌های مدیریتی که قرار داشته، با کمترین حاشیه و چالش مواجه بوده است. جدای از حضور مستمر و موثر در جنگ تحمیلی، عملکرد قابل دفاعی در زمان فرماندهی انتظامی و امنیتی شرق کشور برجای گذاشته و در عین حال در طراحی و اجرای طرح‌های نوآورانه و خلاقانه چه در نیروی انتظامی از جمله سامانه ۱۱۰ و همچنین پلیس راهور مشارکت فعال داشته است. واقعیت این است که با توجه به چالش‌هایی که کشور در حوزه اجتماعی و سیاسی در سال‌های اخیر با آن مواجه است خصوصاً در حوزه حجاب و عفاف، مهاجرین، ناامنی و ناهنجاری‌ها و چالش‌های احتمالی در حوزه آب و محیط زیست، اسکندر مومنی از جمله افرادی است که با توجه به تجربه کاری در حوزه انتظامی و نظامی، برخوردار از دانش آکادمیک و دانشگاهی و همچنین آشنایی خوب با شرایط اجتماعی و سیاسی کشور، بهتر می‌تواند به دولت پزشکیان در امور محوله با بهره‌گیری از ظرفیت‌های دیگر ارکان قدرت و حاکمیت کمک کند.