2 نکته راهبردی در مورد ناآرامی‌های جدیدِ سوریه

طنین‌سنتر؛ به تازگی شاهد وقوع تحولات تازه‌ای در سوریه بوده‌ایم. در این راستا، استان‌های ساحلی‌نشین سوریه نظیر لاذقیه و طرطوس، شاهد اوج گیری برای خیزش‌ها علیه باندِ جولانی بوده است. در مدت اخیر، مردم بخش‌های مختلف سوریه به ویژه مناطق علوی‌نشین این کشور، با جرایم گسترده و رفتار‌های فراقانونی نیرو‌های وفادار به جولانی مواجه بوده‌اند و البته که اعتراضات آن‌ها به این مساله نیز راه به جایی نبرده است.

درست به همین دلیل است که مقاومت سوریه و البته شورای موسوم به آزادسازی این کشور اعلام موجودیت کرده‌اند و خواستار مقابله با جولانی و حامیانش در سوریه هستند. در این چهارچوب، از بخش‌های مختلف سوریه شاهد گسیل شدن شمار قابل توجهی از نیرو‌های دولتِ خودخوانده جدید سوریه به استان‌های ساحلی‌نشین این کشور بوده‌ایم. البته که ارتش ترکیه نیز به کمک باند جولانی آمده است.

گزارش‌های مختلف حاکی از انجام اعدام‌های خیابانی علیه مردم بی دفاع در مناطق علوی‌نشین سوریه هستند و البته که درگیری‌ها در این مناطق همچنان نیز ادامه دارند. با این همه، در رابطه با تحولات مذکور توجه به دو نکته ضروری به نظر می‌رسد.

اول اینکه بار دیگر مشخص شد که نه جولانی و نه حامیانش، توان اداره کشور سوریه را ندارند. اشتباه راهبردی آن‌ها این است که فکر می‌کنند می‌توانند تجربیات ناقص حکمرانی خود در استان ادلب به مدت هفت سال را به کل کشور سوریه گسترش دهند.

در مدت اخیر سوریه نه از نظر اقتصادی و نه امنیتی، وضعیت خوبی نداشته و جولانی این پیام صریح را داده که به دنبال ایجاد یک دولت فراگیر با حضور همه طیف‌های سوری نیست. در عین حال، اقدامات وی نظیر اخراج گسترده بیش از ۳۰۰ هزار کارمند سوری سبب شده تا مشکلات اقتصادی و معیشتی در این کشور تشدید شوند. حال در این وضعیت، سکوت جولانی در برابر جنایات متحدانش در برخی مناطق سوریه نیز مزید بر علت شده تا شاهد اوج گیری اعتراضات و تحرکات مسلحانه علیه وی و دوستانش در قدرت باشیم. موضوعی که به نظر می‌رسد در روز‌ها و ماه‌های آتی وضعیت وخیم‌تری را نیز به خود بگیرد.

نکته دوم اینکه اکنون طیف‌های به مراتب ببیشتری از مردم سوریه فهمیده‌اند که جولانی و حامیانش صرفاً یک سراب خیالی را در سوریه تصویرسازی می‌کنند و اساساً توانایی عملی کردن بسیاری از وعده هایشان نظیر ایجاد رشد و رونق اقتصادی و یا صلح پایدار در این کشور را ندارند.

جولانی عملاً در مورد اشغال مناطق جنوبی سوریه به دست صهیونیست‌ها سکوت کرده و البته که در صحنه سیاسی سوریه نیز چیزی بیش از یک مهره برای دولت ترکیه نیست. اکنون مردم سوریه به عینه می‌بینند که تحت حاکمیت جولانی و جولانی ها، کشورشان در سراشیبی سقوط و افول قرار دارد و هر لحظه امکان تجزیه آن می‌رود. حال در این وضعیت، غرور ملی سوری‌ها جریحه‌دار شده و آن‌ها به هر شکل ممکن سعی در ایستادگی در برابر رویه‌های مخرب جولانی را دارند. موضوعاتی که همه و همه یک برونداد را به ذهن متبادر می‌کنند و آن هم این است که آینده سوریه، بیش از آنکه به نفع جولانی و حامیانش باشد، در مسیری قرار خواهد گرفت که نوید دهنده مشکلات و چالش‌های جدی و راهبردی برای آنها است.