تغییر چهره

آمریکا اعلام کرد که به حضور نظامیان خود در عراق پایان خواهد داد و همزمان وزارت دفاع این کشور اعلام کرد که واشنگتن قصد ندارد که نیروهای خود را از عراق خارج کند و تنها ماهیت فعالیت این نیرو ها تغییر خواهد کرد.  الکاظمی نخست وزیر عراق نیز اعلام کرد که چند روز بعد شاهد خروج تمام نیروهای رزمی ائتلاف بین‌المللی از عراق در چارچوب توافقنامه استراتژیک با طرف آمریکایی خواهیم بود و نقش آنها در زمینه مشورت دهی خواهد بود. همه ی این موارد دال بر چند گزاره است که به آنها اشاره می شود.

۱. فعالیت نیروهای آمریکا از حالت رزمی به دو حالت مستشاری نظامی و دیپلماسی نظامی تبدیل خواهد شد. در بعد اول تعدادی از نیروهای آمریکایی در قالب آموزش های نظامی به نظامیان عراقی فعالیت خواهند کرد. اما آن چه مهم است فعالیت این نظامیان به حالت دیپلماسی نظامی است. در رابطه با این‌ گزینه باید گفت که نیروهای آمریکایی در قالب موسسات مردم نهاد یا همان NGOها فعالیت خواهند کرد. چه در زمان اعتراض های سال ۲۰۱۸ و بعد از آن و جه در انتخابات اخیر نقش این سازمان ها بسیار مهم بود. به گونه ای که اکثر لیدرهای اعتراضی توسط این سازمان ها هدایت می شدند.  براساس آخرین آمار آمریکا چیزی نزدیک به ۴ هزار  سازمان مردم نهاد در عراق دارد که اکثریت آنها وابسته با سازمان های اطلاعاتی و نظامی آمریکا هستند. از سال ۲۰۰۱۱ میلادی، آمریکا دو راهبرد اصلی را برای تاثیر گذاری بر کشورهای منطقه طرح ریزی کرد: الف) جنگ نیابتی در قالب سخت؛ ب) ایجاد سازمان های مردم نهاد یا NGOها در قالب نرم.  پروژه های مختلفی هم از سفر نخبگان جامعه هدف به آمریکا تا اردوهای مختلط برای جامعه عراق در نظر گرفت.

۲. آمریکا برای این تغییر چهره خود اقدام به انتخاب فردی به عنوان سفیر حدید در عراق کرده که سابقه فعالیت های این چنینی نیز دارد. الینا رومانوسکی که قرار است جایگزین تیلور در عراق به عنوان سفیر آمریکا شود، در سال ۲۰۰۳ به وزارت امور خارجه این کشور پیوست تا دفتر ابتکار مشارکت در خاورمیانه (MEPI) را راه‌اندازی کند و خود نخستین مدیر آن  طی سالهای ۲۰۰۳تا ۲۰۰۵ بود. وی از سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۳ در وزارت دفاع مشغول به کار بوده و همه ی این عوامل نشان می دهد که رومانوسکی بیش از آنکه فردی نظامی باشد، دارای هویتی مردم نهاد است.

۳. همه ی این موارد نشان گرفته از این است که آمریکا با این قبیل اقدامات به دنبال کاهش هزینه های خود و افزایش ضریب نفوذ مردمی خود در عراق است. عملیات هایی که علیه کاروان های نظامی آمریکا صورت می گیرد، برای این کشور هزینه زا است. در کنار آن آمریکا برای افزایش نفوذ مردمی و سیستمی در عراق به روش نفوذ غیر مستقیم جریانی روی آورده است. یعنی تمرکز بر افکار عمومی با تاکید بر ایجاد جریان هایی همچون جوکریسم.