باجگیری از شبکه فساد سیستماتیک آمریکا

ترامپ، لایحه‌ای را امضا کرد که به وزارت دادگستری دستور می‌دهد تمام پرونده‌های مربوط به تحقیقاتش در مورد جفری اپستین، مجرم جنسی کودکان، را منتشر کند. مجلس نمایندگان این لایحه را با فشار ناشی از افکار عمومی با ۴۲۷ رای موافق تصویب کرد و پرونده‌ها ظرف ۳۰ روز منتشر خواهند شد. این امر پس از ماه‌ها مقاومت و فشار قربانیان اپستین، که بسیاری از آنها در ساختمان کنگره تحصن کرده بودند که در نهایت منجر به تغییر موضع قبلی ترامپ شد، صورت گرفت. رسوایی اپستین نشان داد فساد و فحشا در حاکمیت آمریکا سیستماتیک است و اسناد اپستین بخشی از فساد ساختاری آنهاست.

جالب اینجاست تلاش‌های فراوان برای سرکوب این رسوایی، از لحظه‌ای که اتهامات علیه اپستین برای اولین بار مطرح شد و پس از خودکشی او در زندان، تلاش بسیار بیشتری برای محدود کردن موضوع به خود اپستین و سپس به حلقه کوچکی از سیاستمداران صورت گرفت. با این حال، این موضوع همچنان گسترش یافت و شدت آن به طور فزاینده‌ای آشکار شد و برخی از روزنامه‌نگاران، فعالان و قربانیان را جسورتر کرد تا آن را به عنوان یک شبکه گسترده فساد سیاسی ببینند و اتهامات فزاینده‌ای علیه اپستین مبنی بر ارتباط با اسرائیل و سازمان موساد، مطرح شد.

یکی از عناصر این اتهام ناشی از این واقعیت بود که شریک جرم اپستین، گیسلاین مکسول، دختر رابرت مکسول، میلیونر یهودی بریتانیایی و غول رسانه‌ای بدنام بود که رابطه او با موساد کاملاً شناخته شده بود و مانند اپستین، پس از افشای رسوایی‌هایش، با غرق شدن در دریا، به سرنوشت مرموزی دچار شد.

رسانه‌های امریکایی شروع به زیر سوال بردن این موضوع کردند که چگونه یک فرد می‌تواند به تشکیلات سیاسی آمریکا، چهره‌های ارشد آن، سازمان‌های اطلاعاتی و شرکت‌های بزرگ آن نفوذ کند؟ این مسائل صرفا با هدایت یک سرویس اطلاعاتی برای باجگیری سیاسی و سرکوب مخالفت آنها، صورت می‌گیرد.

اپستین صرفاً یک معلم ریاضی نبود که به قلب نخبگان سیاسی و مالی آمریکا و غرب راه پیدا کرده باشد؛ او «یک جبهه اجتماعی برای دستگاه اطلاعاتی موساد بود که برای فساد، اخاذی و تسلط طراحی شده بود». رسوایی‌های جنسی و اخلاقی حاکمیتی در آمریکا حاکی از فساد سیستماتیک دستگاه سیاستگذار آمریکاست.