رصدخارجی

سقوط چتر امنیتی آمریکا

فارن پالیسی نوشت: دیگر مسئله «اگر»، نیست، بلکه مسئله «زمان» است که کِی ژاپن و کره جنوبی بازدارنده‌های هسته‌ای مستقل به دست خواهند آورد؛ زیرا چتر هسته‌ای ایالات متحده به‌دلیل دستیابی چین و کره شمالی به قابلیت‌های ضربه دوم در حال فرسایش است. اوکراین با «ساده‌لوحی استراتژیک» تسلیحاتش را تحویل داد و اکنون در نبردی وجودی است؛ زیرا کاملاً روشن است که بازدارندگی اسناد حقوقی در برابر یک دشمن بی‌رحم، وجود خارجی ندارد. اگر ژاپن در برابر منطق این تغییرات مقاومت کند، نتیجه نهایی ژاپنی خواهد بود که هنوز وجود دارد، اما چیزی کمتر از یک کشور کاملاً دارای حق حاکمیت است.

موشک‌های تاماهاوک رشوه ترامپ برای مساله اوکراین

اوراسیا تایم نوشت: همزمان با شدت گرفتن مذاکرات برای پایان دادن به جنگ روسیه و اوکراین در دولت ترامپ، ایالات متحده در حال بررسی انتقال موشک‌های کروز پیشرفته تاماهاوک به کی‌یف به‌عنوان یک تضمین امنیتی کلیدی است؛ اقدامی که هدفش رفع کاستی‌های موجود در طرح پیشنهادی فعلی است. زلنسکی این پیشنهاد را ریسک «از دست دادن عزت و آزادی» توصیف کرده است، اما مقامات آمریکایی تاماهاوک‌ها را جایگزینی برای استقرار نیرو‌های حافظ صلح می‌دانند. این تسلیحات بازدارندگی نامتقارنی برای کی‌یف فراهم می‌کنند که قادر است از غرب اوکراین به مسکو برسد؛ البته انتقال آنها تنها پس از آتش‌بس و با تضمین‌های سخت‌گیرانه مبنی بر اینکه کی‌یف دست به حملات پیش‌دستانه علیه روسیه نزند، انجام خواهد شد.

سند انصراف یا ابزار باج‌گیری؟

خبرگزاری روسیه گفت: در طرح ۲۸ ماده‌ای ترامپ برای آتش بس جنگ اوکراین، اروپا را صرفاً ابزاری برای سیاست خارجی آمریکا می‌داند، نه یک بازیگر برابر، با وجود اینکه کمک ۲۷۰ میلیارد یورویی اروپا به اوکراین بسیار بیشتر از کمک ۱۱۴ میلیارد یورویی آمریکاست. یکی از عجیب‌ترین و سودجویانه‌ترین مفاد این است که ایالات متحده ۵۰٪ از سود ۱۰۰ میلیارد دلار از دارایی‌های بلوکه شده روسیه را برای بازسازی اوکراین دریافت می‌کند و اروپا نیز ۱۰۰ میلیارد دلار دیگر باید به این بازسازی اضافه کند. در حقیقت این طرح، از «جبران خسارت برای تضمین» آمریکا صحبت می‌کند که بیشتر شبیه به «باج‌گیری امنیتی» است تا یک تضمین امنیتی.

نتانیاهو در دادگاه زیر ذره‌بین دادستان

جرزالم پست نوشت: بازجویی از نخست وزیر بنیامین نتانیاهو توسط دادستان در دادگاه منطقه‌ای تل‌آویو، بر سر رابطه او با شائول الویچ، مالک شرکت بزک و اتهام هماهنگی پوشش خبری مطلوب در سایت خبری والا، از سر گرفته شد. این جلسه به دلیل یک «جلسه دیپلماتیک فوری» تا ظهر ادامه داشت و در مرکز پرونده ۴۰۰۰ قرار دارد؛ پرونده‌ای که نتانیاهو در آن متهم به دریافت رشوه برای پیشبرد مزایای نظارتی برای بزک در ازای تأثیرگذاری بر پوشش خبری والا است.

مقدمات راه‌اندازی قطار سریع‌السیر از تل‌آویو به ابوظبی

شبکه تلویزیونی «۲۴ i» رژیم صهیونیستی اعلام کرد که کار بر روی احداث قطاری که سرزمین‌های اشغالی را به امارات متصل می‌کند، در طول جنگ علیه نوار غزه مخفیانه ادامه داشته و به مراحل پیشرفته‌ای هم رسیده است. این قطار نمایانگر یک کریدور تجاری اقتصادی است که سرزمین‌های اشغالی را به یک قطب تجاری بزرگ تبدیل خواهد کرد. برپایه این گزارش، کالا‌ها از بندر «موندرا» در هند با کشتی به مقصد امارات فرستاده می‌شوند و سپس از طریق زمینی از عربستان و اردن عبور کرده و در نهایت به بندر حیفا در سرزمین‌های اشغالی می‌رسند و از آنجا نیز می‌توانند مسیر خود را به اروپا ادامه دهند. علاوه بر عبور کالا‌ها از طریق خطوط ریلی و دریایی، کابل‌های ارتباطی و خطوط لوله انتقال انرژی نیز برای عبور از این کریدور برنامه‌ریزی شده‌اند.

افزایش مهاجرت معکوس از اسرائیل

واشنگتن پست گزارش داد که ده‌ها هزار اسرائیلی در دو سال گذشته کشور را ترک کرده‌اند که بسیاری از آنها جوان و دارای تحصیلات عالی بوده‌اند و این امر نگرانی‌هایی را در مورد پیامد‌های اقتصادی و اجتماعی این امر ایجاد کرده است. طبق گزارش دفتر مرکزی آمار اسرائیل، بیش از ۸۰ هزار نفر از ۱۰ میلیون شهروند اسرائیل در سال ۲۰۲۴ مهاجرت کرده‌اند و انتظار می‌رود امسال نیز تعداد مشابهی مهاجرت کنند. جامعه‌شناسان و جمعیت‌شناسان اسرائیلی می‌گویند که بیشتر این مهاجران تحصیل‌کرده، پردرآمد، سکولار، چپ‌گرا و به‌شدت منتقد رهبری کشور هستند. بسیاری از آنها کارمند شرکت‌های نوپا، پزشک و دانشجوی تحصیلات تکمیلی هستند. زوج‌های جوان و خانواده‌ها بخش قابل توجهی از جمعیت را تشکیل می‌دهند. کارشناسان اسرائیلی اظهار داشته‌اند که این مهاجرت می‌تواند پیامد‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی قابل توجهی برای دهه‌های آینده داشته باشد.

نفوذ واشنگتن بر «کریدور میانی»

نشریه جاست سکیوریتی نوشت: آمریکا در نشست ۱+۵ C با کشور‌های آسیای مرکزی و پیشبرد «پیمان ابراهیم»، تلاش می‌کند قفقاز جنوبی را با آسیای مرکزی و غرب آسیا پیوند دهد تا موازنه قدرت را علیه چین، ایران و روسیه تغییر دهد. ایران با وجود تضمین‌های ارمنستان مبنی بر عدم استقرار نیرو‌های آمریکایی، نسبت به «پیامد‌های منفی هر نوع مداخله خارجی» هشدار داده است.