طی چند روز گذشته دو انفجار مهم در سرزمین های اشغالی اتفاق افتاده که رسانه‌های رژیم صهیونیستی همچون هاآرتص اعلام کردند که یکی از این انفجارها در یک کارخانه مخصوص تولید تسلیحات پیشرفته از جمله موشک به وقوع پیوسته است.این کارخانه وابسته به وزارت جنگ رژیم‌صهیونیستی بوده است. برخی رسانه ها به جزییات دقیق تری از موضوع اشاره کردند و اعلام کردند که مکان انفجار شرکت صنایع دفاعی اسراییل IAI در جوار فرودگاه بن‌گوریون است. سابقه نداشته در این تأسیسات انفجاری رخ دهد چون بشدت مورد محافظت قرار دارد و بین مناطق مسکونی واقع شده و اساسا کارگذاشتن چاشنی و آزمایش پرتاب در آن انجام نمی‌شود بلکه در صحرای نقب یا کشورهایی مثل مکزیک و آرژانتین انجام می‌شود. اما شبکه 20 رژیم صهیوینستی اعلام کرد که اصابت موشک عامل انفجار در مناطق مورد هدف قرار داده شده بوده است.
با توجه به این اتفاقات و براساس مدل انفجارها، ذکر چند نکته حائز اهمیت است:
- دکترین استراتژیک رژیم صهیونیستی، پازلی از سه هدف است: «تأمین امنیت روزمره»، «جلوگیری از جنگ‌های متعارف» و «ممانعت از جنگ غیرمتعارف». براساس این سه مولفه هیچ خطر امنیتی نباید در کوتاه مدت یا بلندمدت متوجه رژیم صهیونیستی شود. جنگ متعارف براساس جنگ مستقیم و براساس مدل جنگ چهارگانه اعراب با رژیم صهیونیستی است، اما مهمترین مساله برای اسراییل جنگ غیرمتعارف است. دلیل اصلی این امر آسیب پذیری و ضربه پذیری زیادی است که رژیم متوجه آن است.
- با وقوع این انفجارها استراتژی "ضربه کم شدت" که همواره مورد تاکید مقامات صهیونیستی بوده است، زیرسوال رفت. مقامات صهیونیست بارها اعلام کردند گه هیچ بازیگری توان ضربه زدن به این رژیم را در داخل سرزمین های اشغالی نخواهد داشت. چنانچه بازیگری بخواهد ضربه ای به اسراییل وارد کند، براساس مدل سخت و همه جانبه است. اما وقوع این انفجارها نشان داد که علاوه بر ضربه پذیری گسترده رژیم، امکان ضربات کم شدت و همراه هزینه نیز در داخل سرزمین های اشغالی نه تنها امکان پذیر بلکه در ابعاد گسترده نیز فراهم است.
- اکنون می توان گفت که جنگ در فضای خاکستری برای اسراییل رخ داده است. خصوصیت این فضا مشتمل بر دو گزاره است: اول؛ ضربات نظامی محدود؛ دوم؛ ضربات پنهان در داخل سرزمین های اشغالی. انفجارهای اخیر عیناً همین دو مورد را در خود داشت. یعنی از یک سو یک ضربه نظامی محدود اتفاق افتاد نه یک جنگ گسترده و از سوی دیگر در داخل سرزمین هدف بود نه خارج. البته یک نکته را باید به این دو گزاره اضافه کرد و آن نیز هزینه زا بودن این ضربات است. این مساله بدین گونه مطرح می شود که ضربه ای که بازیگر هدف دریافت می کند، از نظر ایجاد هزینه به مراتب بیشتر از یک ضربه عادی است. در این انفجارها نیز مشاهده می شود که مناطق استراتژیک و دارای اهمیت مورد حمله قرار گرفته اند.
در مجموع می توان گفت که امنیت پایدار مورد ادعای مقامات صهیونیست و تئوری ضربه زدن بدون ضربه خوردن کلا زیر سوال رفته است. این انفجارها نشان داد که امنیت این رژیم کاملا متزلزل و دارای آسیب پذیری گسترده است و این اقدامات تئوری امنیت روزمره را نیز زیر سوال برد.