رفتار دوگانه غرب دربرخورد با اغتشاش گران

کشورهای غربی در طول سه ماه گذشته انواع حمایت های خود را از آشوب گران در ایران انجام دادند و در مواضع رسمی خود بارها از اغتشاش گران حمایت کردند. آنها حتی اقدامات اغتشاش گران در استفاده از سلاح گرم و ایجاد راهبندان و.. را موجه جلوه می دادند و این در حالی است که در همین کشورهای غربی، برخی اقدامات مانند بستن خیابان یا ایجاد راهبندان در اروپا جرم تلقی می‌شود. همچنین در راستای این قوانین ، چندی پیش خبری منتشر شد مبنی بر این که در آلمان گروهی برای اعتراض در خیابان‌ها روی زمین‌ نشسته و خیابان‌ها را بستند. دویچه‌وله(انگلیسی) به نقل از وزیر کشور آلمان در واکنش به این اقدام نوشت: «این کار در آلمان غیرقانونی است و معترضان خود را فراتر از قانون می‌دانند. زمانی که مرتکب این جنایت (بستن خیابان) می‌شوند، حد اعتراض مشروع نقض شده است.» وزیر کشور آلمان نیز در یک توئیت تند نوشت: «پلیس حمایت کامل من را برای سرکوب این معترضان دارد.»

نکته جالب ماجرا اینجاست که نخست وزیر کشوری که تا چند وقت پیش از اغتشاش گران در ایران حمایت می کرد، امروزه در جایگاه سرکوب قرار می گیرد. ریشی سوناک، نخست وزیر انگلیس به علت اعتراض های سراسری و اعتصاب بخش های مختلف در این کشور در اظهاراتی اعلام کرد: »پلیس حق دارد هرگونه اعتراض غیرقانونی را سرکوب کند و در این راه از حمایت دولتی برخوردار است. مردم به اندازه کافی از این هرج و مرج ها رنج می برند و کسانی که قانون را زیرپا می گذارند باید حضور قدرت را احساس کنند». این در حالی است که سوناک در رابطه با اغتشاش های اخیر در ایران گفته بود: «اوضاع در ایران پیچیده شده است. معترضان ایرانی همچنان تظاهرات می کنند و سرکوب می شوند. زنان ایرانی با ایستادن در مقابل دین سالاری، شجاعت بی حدو حصر از خود به نمایش گذاشتند». در رابطه با این دوگانگی و برخوردهای متناقض ذکر چند نکته لازم و ضروری است:

1- غرب همواره سعی نموده آنچه را که خود علیه مردم اجرا می کند، موجه جلوه دهد و آنچه را کشورهای دیگر در مبارزه با اعتراضات انجام می دهند، غیرموجه و در راستای نقض حقوق بشر قلمداد کند. نمود این رفتارهای متناقض موضع گیری نخست وزیر کانادا بود که اعلام کرد؛ معترضان حق بستن و اشغال خیابان را ندارند. اما وی با حمایت و سازمان دهی معاندان در کانادا، راهپیمایی اعتراضی علیه ایران اجرا کرد و خود نیز در این راهپیمایی غیرقانونی شرکت کرد که این امر نشان دهنده دخالت آشکار در امور داخلی یک کشور است.

2- غرب همواره سعی کرده که از تناقض و دوگانگی اعتراضات در سایر کشورها با جوامع غربی به اهداف دیگری برسد. بعد از اغتشاش ها در ایران، آمریکایی ها و اروپایی ها به دنبال دو هدف برای خود بودند: اول؛ افزایش فشار بر ایران در قالب تحریم های مختلف، دوم؛ امتیاز از ایران در موضوعات مختلف به ویژه بحث مذاکرات هسته ای. به همین علت بود که رابرت مالی بارها اعلام کرد که فعلا دستورکار ایالات متحده بحث مذاکرات با ایران نیست و واشنگتن تمرکز خود را بر روی اغتشاش ها در ایران قرار داده است.

3- غربی ها با این اقدامات به دنبال روایت سازی وارونه از مسائل و واقعیات موجود هستند. مکمل این رفتارها رسانه های غربی بودند که با هدف بغرنج نشان دادن وضعیت ایران کار می کردند. راهپیمایی های اعتراضی در برخی کشورهای اروپایی که با حمایت مستقیم دولت های اروپایی صورت گرفت در کنار مواضع مسئولان غربی یک ترکیبی از دروغ و فریب افکار عمومی بود که در سطح جوامع غربی ایجاد کردند.

4- غرب از مواردی حمایت می کند که جوامع و افکار عمومی نسبت به آنها حساس هستند. به عنوان نمونه بحث حقوق زنان یا حقوق بشر. اما همین کشورهای غربی خود اصلی ترین ناقضان حقوق بشر و حقوق زنان هستند. به گونه ای که براساس گزارش واشنگتن پست، ازسال ۲۰۱۵ تاکنون بیش از پنج هزار و ۶۰۰ شهروند این کشور به ‌واسطه وحشی‌گری پلیس جان باختند که بیش از ۲۵۰ مورد از تلفات را زنان تشکیل می‌دهند؛ در میان این اسامی، مادران و همسران و کنش‌گران فعال و تاثیرگذار اجتماعی نیز دیده می‌شود. همچنین براساس برخی گزارش ها در انگلستان در سال ۲۰۲۱، ۱۴۱ زن به وسیله یک مرد کشته شده‌اند. این آمارها نشان می دهد که غرب خود ناقض اصلی حقوق زنان است و حمایت از زنان و حقوق آنها صرفاً یک ادعا است.