حملات هوایی اسرائیل

❇️ 1. نقض آتش بس پس از عملیات بزرگ حماس، رژیم صهیونیستی با حملات بی‌وقفه و جنایات جنگی، هدف نابودی حماس و بازپس‌گیری اسرا را دنبال کرد؛ اما با افزایش فشارهای بین‌المللی و داخلی، آتش‌بس موقت را پذیرفت. این آتش‌بس اما دوامی نداشت؛ ارتش اسرائیل با «عملیات ارابه‌های گیدئون» وارد مرحله جدیدی از جنگ شد. ❇️ 2. کوچ اجباری، اشغال تدریجی صهیونیست‌ها با بمباران شدید شمال غزه، فلسطینی‌ها را به کوچ اجباری به جنوب وادار کرده‌اند. هدف: تخلیه تدریجی مناطق و تصرف آسان سرزمین. نتیجه: تهدید فزاینده علیه حماس و زمینه‌سازی برای پاکسازی قومی با توجیهات تاریخی بی‌اساس. ❇️ 3. مذاکره برای صلح؟ یا نقابی بر چهره جنگ؟ همزمان با مذاکرات غیرمستقیم در دوحه، اسرائیل مشغول حملات است. حماس خواهان آتش‌بس، تبادل اسرا و کمک‌های بشردوستانه است؛ اما رژیم تنها به آزادی اسرای خود فکر می‌کند. صهیونیست‌ها از صلح، فقط ظاهرش را می‌خواهند! ❇️ 4. از نابودی طرح دودولتی تا تغییر ژئوپلتیک منطقه اسرائیل نه‌تنها با تصرف غزه، بلکه با طرح «دیوار آهنین» در کرانه باختری به دنبال الحاق کامل این مناطق به سرزمین‌های اشغالی است. اگر روند فعلی ادامه یابد، نه‌فقط طرح دو‌دولتی، بلکه امید به صلح پایدار نیز برای همیشه به بن‌بست خواهد رسید. در نهایت باید گفت که رژیم صهیونیستی بارها با حملات هوایی و زمینی سعی در محقق ساختن اهداف ادعایی خود یعنی آزاد کردن اسرا و نابود کرون اسرا را داشته است که به رغم تمام آسیب های مقاومت فلسطین، تا کنون با ابتکارات فلسطینی ها با شکست مواجه شده است و حماس هنوز برگ برنده های زیادی برای رونمایی دارد.

تحولات اخیر در سوریه، از حملات گسترده رژیم صهیونیستی به دمشق تا عقب‌نشینی نظامی آمریکا از دیرالزور، نقشه‌ای چندوجهی برای برهم زدن موازنه قدرت در منطقه است. تل‌آویو با تکیه بر خلأ قدرت در دولت جدید دمشق، تلاش دارد با تضعیف پدافند و ایجاد تنش‌های قومی، باز هم کنترل میدان را به دست گیرد. ادعای دفاع از اقلیت دروزی، نقابی برای توسعه‌طلبی اسرائیل است؛ آن‌هم در حالی‌که حملات این رژیم جان شهروندان دروزی را نیز گرفته است. همزمان تهدیدات داخلی و شکاف‌های قدرت در دولت جدید سوریه، فرصتی خطرناک برای مداخلات خارجی و تشدید بحران ایجاد کرده‌اند. عقب‌نشینی ایالات متحده از میادین نفتی کلیدی، نه نشانه صلح، بلکه بازآرایی خطرناک است. این خلأ قدرت اگر با ورود محور مقاومت پر نشود، می‌تواند میدان تاخت‌وتاز تازه‌ای برای گروه‌های تروریستی و رژیم صهیونیستی باشد. پیام این رخدادها روشن است: نبودِ بازوی مقاومت یعنی جسارت بیشتر دشمن! حزب‌الله در لبنان و حشدالشعبی در عراق، نه مانع توسعه، که تنها سد واقعی در برابر تکرار سناریوی سوریه‌اند. راه نجات منطقه، تمسک به مقاومت است؛ نه سازش با متجاوز.