بحرین؛ عروس هزار داماد

هنوز می توان استقلال بحرین در سال 1971 م را به عنوان اتفاقی معاصر طبقه بندی کرد زمانی که هویدا نخست وزیر وقت ایران چنین گفت : ((بحرین دختر خودمان بود که شوهرش دادیم )). اما این دختر از زمانی که از دامان خانواده اش بیرون آمده تاکنون روی آرامش به خود ندیده است . از همان ابتدای استقلال وقتی که حاکم دست نشانده انگلیس عیسی بن سلمان آل خلیفه در سال 1975م مجلس منتخب و ملی بحرین را منحل کرد, عملا قدرت به طور مطلق در اختیار خاندان حاکم قرار گرفت و این جرقه اولین بحران مستمر بحرین تا کنون شد . اکثریتی شیعه که تحت سلطه خانواده ای مهاجر قرار گرفتند و تا کنون مطالبه گر حقوق خود هستند . این بحران مشروعیت برای حکومت و بحران مشارکت سیاسی برای مردم بحرین سالهای سال این کشور را کانون مبارزات مردمی و سرکوب حکومت قرار داد تا جایی که در سال 2011 با دخالت عربستان برای سرکوب مردم بحرین عملا حکومت به طور کامل از مردم جدا شد.
این موضوع باعث شد تا حکومت بجای اینکه به قدرت داخلی مردمش متکی گردد با به تاراج گذاشتن استقلال تازه بدست آمده اش تابعی از منافع و خواسته های قدرت های منطقه ای و فرامنطقه ای گردد.
از ابتدا ایالات متحده با حضور ناوگان استراتژیک پنجم دریایی خود در بحرین نقشی مهم در تعیین سیاست های داخلی و خارجی بحرین ایفا کرده و انگلیس که ظاهرا از بحرین خارج شده بود همچنان در مسائل امنیتی و سیاست خارجی این کشور موثر بوده است . عربستان هم به عنوان برادر بزرگتر کشورهای حاشیه خلیج فارس سومین داماد حجله بحرین بوده است . همزمان امارات متحده نیز با مناسبت های سیاسی ،اقتصادی و خانوادگی نقش مهمی در سیاست های بحرین ایفا می‌کند . نهایتا این که بحرین در سیاست های خارجی و حتی سیاست های داخلی خود به علت بحران مشروعیت تابعی از سیاست های قدرت های منطقه ای و فرا منطقه ای بوده است.
مهم ترین اتفاق این روز های بحرین موضوع عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی و افتتاح سفارت این رژیم در منامه همزمان با حضور وزیر امور خارجه رژیم اشغالگر بوده است . این رویداد را باید از دو منظر مطالعه کرد ابتدا با در نظر گرفتن منافع بحرین و بعد منافع رژیم صهیونیستی .
بحران مشروعیت ، عدم پرداخت 10 میلیارد دلار مساعدت شورای همکاری خلیج فارس، مشکلات اقتصادی پساکرونا، بحران قیمت نفت، تغییر سیاست های ایالات متحده در منطقه و تغییر موازنه قدرت به نفع محور مقاومت باعث شده است تا ضمن اینکه بحرین با بحران کسری بودجه مواجه شود دست خود را نیز از حمایت حامیان سابق خود نیز کوتاه ببیند و ناگزیر به تنها مستمسک به ارث مانده از ترامپ یعنی رژیم صهیونیستی دست بیاندازد . البته نباید غافل بود که قطعا این روند نیز با هماهنگی و رضایت حامیان این کشور در حال طی شدن است .
به نظر میرسد بحرین از سرعت بخشیدن به مناسبات خود با رژیم صهیونیستی به دنبال منافع ذیل باشد:
- نجات اقتصاد خود از طریق انعقاد قرارداد های تجاری و جذب سرمایه های صهیونیستی
- بهره برداری از خدمات امنیتی رژیم در داخل و خارج و ایجاد ثبات در شرایط شکننده کنونی
- بهره گیری از لابی سنگین صهیونیستی برای کاهش فشارهای بین المللی و تاثیر بر سیاست های قدرت های بزرگ در قبال این کشور
- تحت فشار قرار دادن ایران
- بهره گیری از کارت رژیم صهیونیستی برای تغییر موازنه قدرت به نفع خود
از طرف دیگر رژیم صهیونیستی نیز به دنبال منافع ذیل می باشد:
- از بین بردن بحران مشروعیت در فضای بین المللی با نزدیک شدن به مدعیان اصلی این بحران
- افزایش عمق استراتژیک تا اقیانوس هند
- حضور امنیتی و اقتصای در منطقه
- نزدیک شدن به ایران و محاصره امنیتی ایران
- جذب منافع اقتصادی و نزدیکی به میدان انرژی جهان
در مجموع به نظر می رسد که در صورت عدم واکنش جدی در منطقه می توان متصور بود که به زودی رژیم صهیونیستی در گام بعدی خود تعداد کشورهای پیوسته به عادی سازی روابط را افزایش دهد و بحرین نیز هر چه بیشتر در آغوش داماد جدید خود فرو رود .