افکار عمومی

اخیراً بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی گفته بود: "محور ایران را شکست دادیم، اما هنوز کار‌های زیادی برای انجام دادن داریم از جمله نابود کردن راکتور‌های هسته‌ای و تاسیسات غنی سازی آنها، این کار را انجام خواهیم داد." در این راستا باید گفت: ١)نتانیاهو می خواهد این طور نشان که ایران و محور مقاومت ضعیف شده است تا قدرت چانه زنی تیم آمریکایی را در مذاکرات بالا ببرد در حالی که ضرباتی که محور غربی، عبری از مقاومت بعد از طوفان الاقصی دریافت کرده بسیار سنگین تر بوده است و این گزاره از اساس باطل است. ٢)اشاره به عملیات ترور سید حسن نصرالله بدون اطلاع آمریکایی ها به نوعی تهدید غیرمستقیم ایران به حمله نظامی و حتی بدون هماهنگی با آمریکایی ها است. می خواهد چنین القا کند که مذاکرات برای ايران امنیت تولید نمی کند و با فشار روانی ایرانی ها را وادار به عقب نشینی از خطوط قرمز خود کند تا زودتر مذاکرات به نفع غربی ها به نتیجه برسد. ٣)سخن از لیبی سازی ایران و یا نابودی تاسیسات هسته‌ای ایران به منظور القا ترس در جامعه ایرانی با هدف عقب نشینی ایران از خواسته های خود در میز مذاکرات است.4)تجربه نشان داده است که صهیونیست‌ها بدون هماهنگی با آمریکایی ها هیچ حرکتی نمی کنند و انتظار اختلاف بین این دو کاملا غلط است و حتی در صورت بروز اختلاف باز هم آمریکایی ها در بحران ها پشت صهیونیست ها را خالی نمی کنند و هرگونه حرکتی از سوی صهیونیست ها قطعا با چراغ سبز و هماهنگی آمریکایی ها است، شهادت فؤاد شکر و دستور ترور سید حسن نصرالله از نیویورک موید این قضیه است، پس در حین مذاکرات باید انتظار هر حرکتی را داشت. در پایان توییت های آقای عراقچی و شمخانی بیانگر این موضوع است که ایران نیز در مواضع خود مستحکم است و در مقابل سیاست چماق و هویچ آمریکایی ها کاملا ایستاده است.

امروزه بستر اصلی جنگ و صلح، عمدتاً افکار و اذهان عمومی است و پیروزی در عرصه‌های میدانی در هر سطحی که باشد بدون همراه‌سازی افکار عمومی ارزش راهبردی ندارد.اتفاقات اخیر در آمستردام پایتخت هلند و همچنین درگیری‌هایی که در فرانسه میان شهروندان این کشور با یهودیان حامی اسرائیل به وجود آمده است به خوبی نشان می‌دهد اصرار رژیم صهیونیستی بر ادامه جنگ در غزه، به تدریج در حال تهدید امنیت حامیان این رژیم و یهودیان در کشورهای مختلف جهان شده است. اگر این روند ادامه پیدا کند، ضمن گسترش «یهودستیزی» همانند آنچه که در دهه 1940 در اروپا شاهد بودیم، جوامع و مراکز وابسته صهیونیستی در کشورهای غربی از ناحیه افکار عمومی با مسائل جدی مواجه خواهند شد که این مسأله قطعاً امنیت و منافع ملی کشورهای میزبان را تحت‌الشعاع قرار خواهد داد.

جنگ غزه تا حد زیادی چهره حقیقی صهیونیست ها به مثابه موجودیت هایی خونخوار را پیش چشم افکار عمومی جهان قرار داده است.

به نظر می رسد که بخش اعظم تضادها میان مواضع اعلامی مقام های صهیونیست و آنچه در میدان های جنگ غزه اتفاق می افتد، ریشه در این مساله دارد که صهیونیست ها سعی دارند به هر شکل ممکن به نظامیان و افکار‌عمومی خود در اراضی اشغالی روحیه بدهند. از این رو، به نحوی شتاب زده دست به اقداماتی می ‌زنند که به جای قدرت آفرینی برای آن ها، عملا به رسوایی های بزرگی برایشان ختم می شوند.