محکومیت رسمی

مدت زمان زیادی از برگزاری نشست اضطراری کشورهای عربی و اسلامی در دوحه قطر نمی گذرد. رویدادی که در پی حمله اخیر رژیم اشغالگر قدس به شهر دوحه و هدف قرار دادن ساختمان محل حضور رهبران جنبش حماس برگزار شد. با این حال، نکته قابل تامل این است که علی رغم تمامی لفاظی های رژیم های عربی در روزهای پس از حمله اسرائیل به دوحه، این دسته از دولت ها، دست به هیچ اقدام عملی علیه اشغالگران اسرائیلی نزدند و صرفا واکنش خود را محدود به ابراز محکومیت های بی‌فایده دیپلماتیک کردند. این در حالی است که ایران، عراق، پاکستان و مصر، خواستار واکنش قاطع‌تر به اسرائیل و تجاوزات آن بودند.

اظهارات تام باراک، سیاستمدار ارشد آمریکایی، درباره بی‌اعتباری مرزهای سایکس‌پیکو، تنها یک اظهارنظر تاریخی نیست؛ بلکه بیانیه‌ای راهبردی است که نقشه جدید امنیتی واشنگتن و متحد اصلی آن، رژیم صهیونسیتی، در غرب آسیا را ترسیم می‌کند. این نگاه، عبور از نظم سنتی بین‌المللی و حرکت به سمت مفهومی موسوم به «امنیت بدون مرز» را تئوریزه می‌کند. بر این اساس، امنیت رژیم دیگر محدود به خطوط شناخته‌شده مرزی نیست، بلکه به «عمق راهبردی» آن در خاک کشورهای همسایه، به ویژه لبنان و سوریه گره خورده است. این گفتمان جدید در عمل، پیش از این به طور گسترده به مرحله اجرا درآمده است. آمارهای سازمان‌های بین‌المللی حاکی از آن است که اسرائیل تنها در یک سال گذشته بیش از ۱۰۰۰ بار حریم هوایی لبنان را نقض کرده و ده‌ها حمله هوایی را در عمق خاک سوریه انجام داده است. بنابراین، سخن باراک را نباید یک ایده‌پردازی جدید دانست، بلکه باید آن را «تبیین سیاسی و مشروعیت‌بخشی» برای همان تجاوزات عملیِ پیشین قلمداد کرد. این امر نشان‌دهنده یک هماهنگی عمیق بین سپهر نظامی و گفتمان سیاسی در یک راهبرد واحد است.