فرآیند تاریخی

تحولات سودان، که زمانی به‌عنوان سومین کشور بزرگ آفریقا و یک پل راهبردی میان جهان عرب و آفریقای سیاه شناخته می‌شد، امروز به یکی از پیچیده‌ترین و خون‌بارترین بحران‌های انسانی و ژئوپلیتیک جهان پس از پایان جنگ غزه بدل شده است. جنگ داخلی میان ارتش سودان (SAF) به رهبری ژنرال عبدالفتاح البرهان و نیروهای پشتیبانی سریع (RSF) به فرماندهی ژنرال محمد حمدان دقلو که از آوریل سال ۲۰۲۳ آغاز شد، فراتر از یک درگیری داخلی برای کسب قدرت، به میدانی برای تسویه‌حساب قدرت‌های منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای تبدیل شده و ثبات کل شاخ آفریقا و امنیت حیاتی دریای سرخ را به چالش کشیده است. در میانه این آشوب، که با رقابت بر سر منابعی چون طلا و کنترل شاهراه‌های استراتژیک تغذیه می‌شود، یک روند رسانه‌ای و سیاسی هدفمند نیز در حال شکل‌گیری است: متهم‌سازی کشورمان به ایفای نقش نظامی و ارسال پهپاد برای ارتش سودان! این تحول، که با گزارش‌های جهت‌دار در رسانه‌های غربی و عربی کلید خورده، پرسشی راهبردی را پیش روی نخبگان دلسوز کشورمان قرار می‌دهد و آن اینکه چرا در این مقطع زمانی و در این جغرافیای خاص، انگشت اتهام آنهم به این شدت به سوی کشورمان نشانه رفته و این سناریوسازی چه اهداف پنهان و بلندمدتی را دنبال می‌کند؟ پاسخ به این پرسش مستلزم درک عمیق لایه‌های متعدد بحران سودان، کالبدشکافی منافع بازیگران خارجی و جایگاه این کشور در نقشه رقابت‌های کلان بین‌المللی است.