نگاهی بر انتخابات پارلمانی عراق با تأکید بر شکست پروژه های دشمن

به تازگی شاهد برگزاری انتخابات پارلمانی عراق بودیم. انتخاباتی که در نهایت با پیروزی حزب آبادانی و توسعه به رهبری محمد شیاع السودانی نخست وزیر کنونی عراق به پایان رسید. البته که دیگر جریان‌های سیاسی نظیر دولت قانون وابسته به نوری المالکی و حرکه صادقون وابسته به شیخ قیس خزعلی از رهبران مقاومت عصائب اهل حق و همچنین جریان بدر وابسته به هادی العامری و قوی الدوله وابسته به عمار حکیم نیز توانستند کرسی‌های قابل توجهی را در پارلمان آتی عراق کسب کنند. در حقیقت، اکثر کرسی‌های پارلمان عراق در اختیار شیعیان خواهد بود.(197 کرسی برای شیعیان)

انتخابات عراق که پیشتر با شانتاژ‌های گسترده جریان‌های مخالف و معاند با جبهه مقاومت همراه بود، در نهایت به صحنه‌ای تمام عیار از پیروزی جبهه مقاومت تبدیل شد. در این رابطه، توجه به ۳ نکته مهم به نظر می‌رسد.

اول اینکه در انتخابات پارلمانی اخیر عراق، شاهد مشارکت قابل توجه عراقی‌ها در روند انتخابات بودیم. این مهم در شرایطی محقق شده که مقتدی صدر انتخابات مذکور را تحریم کرد و انتظار می‌رفت که تحریم حامیانش بر میزان مشارکت در انتخابات اثرگذاری منفی داشته باشد، اما در نهایت، میزان مشارکت از انتخاباتی قبلی عراق بیشتر هم شد.

نکته قابل تامل اینکه اهل تسنن نیز مشارکت چشمگیری در انتخابات پارلمانی عراق داشتند. از این رو، بیراه نیست اگر انتخابات اخیر عراق را یک رای اعتماد مهم و معنادار از سوی مردم عراق به جبهه مقاومت در این کشور تفسیر کنیم. موضوعی که خود یک پالس مثبت و البته قدرت بخش به جریان مقاومت است.

نکته دوم اینکه دشمنان و به طور خاص آمریکا و اسرائیل و محور ارتجاع عربی در منطقه، همه نوع تلاشی را قبل از انتخابات عراق انجام دادند تا مانع از پیروزی گروه‌های شیعی شوند. با این حال، اینکه می‌بینیم این جریان به پیروزی قاطعی می‌رسد تنها یک معنا را به ذهن متبادر می‌کند و آن هم این است که عراق در ایستادگی در برابر توطئه‌های دشمنان خارجی کاملا مصمم است و نسبت به شرایط جاری در منطقه اشراف کامل دارد. در حقیقت هم مردم و هم نخبگان سیاسی در عراق، آماده مواجهه با اقدامات توطئه آمیز در منطقه از موضع قدرت هستند و تهدیدات علیه آن‌ها راهگشا نیست. از این منظر، انتخابات عراق و پیروزی جریان‌های شیعی در آن را باید به مثابه پیروزی سیاسی جریان مقاومت در مواجهه با محور معاند عبری-عربی و غربی تفسیر کرد؛

و در نهایت نکته سوم اینکه بار دیگر این نکته اثبات شد که جریان مقاومت و شیعی در منطقه، از ریشه‌های عمیق مردمی برخوردار است و این ادعا‌های انحرافی دشمنان که صرفاً سعی دارند جبهه مقاومت در منطقه را جریانی وابسته و مزدور معرفی کنند، هیچ نسبتی با واقعیت‌های میدانی ندارد. قرار گرفتن این مساله پیش چشم همگان، خود یک ظرفیت قدرت ساز و البته بازدارنده در منطقه است. اهرم قدرتی که به رغم سیل قابل توجهی از توطئه‌ها و تفرقه افکنی‌های خارجی، هنوز پابرجا و قابل اتکا است.