محمود عباس

❇️ در میانه شعله‌های جنگ و بی‌ثباتی منطقه‌ای، پایتخت عراق به مرکز تپنده تصمیم ‌سازی سیاسی جهان عرب بدل شد؛ جایی که سران کشورهای عربی گرد هم آمدند تا در برابر بحران بی‌سابقه در غزه، تغییرات ژئوپولیتیکی شتاب‌ گرفته و تهدیدهای نوظهور، موضع‌گیری کنند. ❇️در میانه مذاکرات داغ، محمود عباس ، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین، طرحی را برای اداره غزه پس از پایان جنگ ارائه کرد. بر اساس این طرح، گروه حماس می‌بایست سلاح‌های خود را تحویل دهد و قدرت را به دولت متحد فلسطینی واگذار کند. اما این پیشنهاد با مخالفت فوری حماس مواجه شد. ❇️نشست بغداد اگرچه بار دیگر همدلی عمومی در حمایت از ملت فلسطین را نشان داد، اما در عین حال ضعف ساختاری جهان عرب را نیز نمایان ساخت. اختلاف نظر در مورد آینده غزه، روابط با ایران و سوریه و حتی نوع برخورد با ایالات متحده، مانع از شکل‌گیری استراتژی منسجم و قاطع شد. این پراکندگی مواضع، صرفاً ناشی از تفاوت دیدگاه نبود؛ بلکه نشانگر نبود اراده سیاسی جمعی بود. کشورهای عربی، دارای منافع، پیشینه‌ها و ائتلاف‌های متفاوتی هستند. بدون تحمل هزینه‌های مصالحه و ارائه راهکارهای دشوار، امکان رسیدن به اجماع وجود ندارد. نشست بغداد بار دیگر نشان داد که چنین اراده‌ای هنوز در دسترس نیست و اعراب هنوز نیاز به زمان دارند.

اظهارات اخیر محمود عباس ، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین، در نشست شورای مرکزی بار دیگر شکاف میان دو رویکرد مقاومت و سازش را نمایان کرد. عباس با لحنی توهین‌آمیز حماس را مسئول تداوم حملات اسرائیل به غزه دانست و خواستار تحویل اسرای صهیونیست و خلع سلاح این جنبش شد. این سخنان در بحبوحه بمباران غزه، موجی از انتقادها را در پی داشت. دیدگاه محمود عباس مبتنی بر تئوری سازش و اعتماد به دیپلماسی است؛ مسیری که از زمان توافقات اسلو ناکارآمدی آن آشکار شده و عملاً باعث گسترش اشغالگری شده است. در مقابل، حماس و جریان مقاومت معتقدند که تنها از راه ایستادگی مسلحانه می‌توان اشغالگران را وادار به عقب‌نشینی کرد. تجربه‌های تاریخی فلسطین و ملت‌های تحت اشغال نیز این دیدگاه را تأیید می‌کند. سخنان عباس واکنش شدید گروه‌های مقاومت، نخبگان فلسطینی و حتی برخی چهره‌های مستقل را برانگیخت. آن‌ها این مواضع را توهین به مقاومت و مردم دانسته و خواستار عذرخواهی عباس شدند. حماس نیز بر ادامه مبارزه و اصول مقاومت تأکید کرد. این اختلافات، در شرایط کنونی که غزه با "نسل‌کشی" مواجه است، بیشتر به نفع رژیم صهیونیستی تمام می‌شود. تجربه‌های تاریخی، از خروج اسرائیل از غزه تا موفقیت‌های اخیر مقاومت، نشان داده است که تنها مقاومت می‌تواند معادله قدرت را تغییر دهد. با این حال، خطر فتنه داخلی، فشارهای خارجی و نبود وحدت ملی از چالش‌های جدی پیش روی مقاومت است. توافقات جدید مانند توافق پکن فرصتی برای بازسازی وحدت و تمرکز دوباره بر مبارزه با اشغالگری فراهم می‌کند.

محمود عباس به عنوان رئیس تشکیلات خود گردان با سیاست‌های لیبرالی و اعتدالی شناخته می‌شود که موافق طرح دو دولتی ایالات متحده هم هست. از این رو به نظر می‌رسد که طرح آتش بس مد نظر آمریکا و غرب که مبتنی بر طرح دو دولتی آمریکایی است قرار است تا از طریق محمود عباس پی گرفته شود. در طرح دو دولتی آمریکایی دو دولت مستقل فلسطین و اسرائیل باید تشکیل شود اما با این تفاوت که دولت مستقل فلسطینی نباید هیچ توان یا قوه قهریه و نظامی داشته باشد و مدیریت اصلی با اسرائیل باشد

در واقع هدف غایی راستگرایان افراطی در اسرائیل، یهودی سازی کامل فلسطین و تصاحب اراضی صاحبان اصلی این سرزمین می باشد؛ پروژه خطرناکی که در سایه انفعال جهانی همچنان در حال تداوم بوده و تنها عامل بازدارنده، مقاومت درونی و خودجوش فلسطینی ها در قبال سیاست ها و حملات صهیونیست ها بوده و خواهد بود.

تسهیل تردد هوایی می‌تواند باعث توسعه روابط رژیم صهیونیستی با کشورهای جنوب و شرق آسیا شود لذا ممکن است روند عادی‌سازی و افزایش تعاملات این رژیم با کشورهای غیر مسلمان این حوزه با سرعت بیشتری تسهیل شود. بااین‌وجود مقامات عمان در پاسخ تماس محمود عباس ، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین هرگونه عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی را رد کرده و وفاداری خود را به آرمان فلسطین اعلام کرده اند.