انصارالله یمن

با توجه به تهدیدات وزیر دفاع آمریکا و سران رژیم صهیونیستی، همزمانی اصابت موشک یمنی ها در سرزمین‌های اشغالی، رونمایی ایران از موشک قاسم بصیر و مکمل آن صحبت های وزیر دفاع در مورد واکنش ایران در صورت استفاده آمریکا از پایگاه‌هایش در کشورهای همسایه، حفظ موازنه رهبر معظم انقلاب یعنی تهدید در مقابل تهدید است. در نهایت شلیک این موشک علی رغم بمباران گسترده یمن توسط آمریکایی ها بعد از دو ماه با آن پیوست رسانه ای سنگین، یعنی ناتوانی آمریکا در شناسایی و از بین بردن تونل ها، زاغه ها و سامانه های پرتاب و توان موشکی انصارالله، تامین امنیت کشتی های صهیونیستی و شکستن محاصره دریایی آنها.

دولت دونالد ترامپ از زمانی که به اریکه قدرت در کاخ سفید دست یافت، سیاست حذف یا تضعیف محور مقاومت در منطقه را در پیش گرفته و اینک با قویترین حلقه مقاومت یعنی یمن مواجه شده و پس از آنکه دریافت از طریق حملات هوایی قادر به از میان بردن انصارالله نیست، تلاش دارد این سیاست را از طریق مزدوران داخلی و متحدان منطقه‌ای دنبال کند. در واقع، دولت ترامپ با ادعا‌های گزاف نتوانسته از پس رزمندگان یمنی برآید و این به منزله یک رسوایی بزرگ برای وی و دولتش محسوب می‌شود.از طرفی، دولت ترامپ این روز‌ها مشغول مذاکره غیر مستقیم با جمهوری اسلامی ایران در موضوع هسته‌ای می‌باشد و به طور طبیعی، هر گونه دستاورد نظامی و میدانی علیه محور مقاومت را به مثابه اهرم فشاری علیه رقیب خود قلمداد می‌کند. شاید جمع بندی دولت ترامپ در معادله یمن این است که گمان می‌کند می‌تواند سناریویی را که در سوریه رخ داد در یمن نیز تکرار کند؛ اما گویی نمی‌داند که میان سوریه و یمن تفاوت‌های بسیاری وجود دارد و جریان مقاومت در این کشور که دارای انگیزه اعتقادی بالا و پشتوانه گسترده مردمی و نیز حضور گروه‌های قدرتمندی مانند انصارالله می‌باشد، به هیچ وجه به دشمن اجازه اجرای سناریوی براندازی از طریق تحرکات نظامی را نمی‌دهد.

ترامپ پس از روی کار آمدن، به شدت به دنبال تکمیل طرح عادی سازی روابط بین کشورهای عربی و رژیم صهیونیستی و در ذیل آن نیز احیای کریدور آی مک برای ضربه به دو کریدور شمال- جنوب روسیه و کریدور یک کمربند- یک جاده چین خواهد بود که هر دو پروژه هم از ایران می گذرد. ترامپ می‌داند که طرح تکمیلی صلح ابراهیم و کریدور آی مک، جز با آرامش و توافق با ایران امکان پذیر نیست. جمهوری اسلامی ایران ‌تواند در یک طرح موازی با ائتلاف با مخالفان طرح ابراهیم (ائتلاف ایرانی ـ عربی ) و جنبه سازمانی و رسمی دادن به آن، اثر پیمان ابراهیم بر منطقه را کاهش دهد. به نظر می‌رسد عربستان به عنوان مرکز ثقل پیمان ابراهیم باید هدف دیپلماسی و رایزنی جمهوری اسلامی ایران باشد تا از عوارض این پیمان کاسته و کریدور آی مک هم کارایی اصلی خود را از دست دهد.

دولت‌های مختلف آمریکا همواره سیاست‌هایی را برای منطقه حساس و استراتژیک غرب آسیا طراحی کرده‌اند که هدف اصلی آن تأمین منافع رژیم صهیونیستی، محدود کردن قدرت محور مقاومت، و اعمال فشار بر جمهوری اسلامی ایران بوده است. دولت جدید ایالات متحده نیز از این قاعده مستثنی نیست و با طرح برنامه‌های مختلف درصدد پیشبرد اهداف خود در این منطقه است. با این حال، همان‌گونه که تاریخ نشان داده است، محور مقاومت همواره به‌عنوان یک سد محکم در برابر این طرح‌های استکباری ایستادگی کرده و بسیاری از نقشه‌های آن‌ها را ناکام گذاشته است.

آنچه که مسلم است این است که توافق ایران و عربستان خشم رژیم صهیونیستی را برانگیخته است و توافق ایران و عربستان برای ازسرگیری روابط دیپلماتیک، خشم سیاستمداران و مقامات رژیم صهیونیستی را به دنبال داشته است. از طرفی ازسرگیری روابط میان تهران و ریاض قطعاً می‌تواند مانع وارد شدن زیان بیشتر شود و حتی جبران مافات کند.