بی‌اعتمادی به آمریکا

سخنگوی وزارت خارجه آمریکا اعلام کرد که این کشور دیگر نمی‌خواهد نقش میانجی در مذاکرات صلح بین روسیه و اوکراین را دنبال کند. وی با اشاره به اینکه آمریکا با این وجود تمام تلاش خود را برای تحقق صلح انجام خواهد داد، تاکید کرد که پایان دادن به این منازعه نیازمند وجود «افکاری ملموس» از سوی روسیه و اوکراین است. با آمدن ترامپ او سعی کرد با تغییر اولویت هایش و تبدیل چین به عنوان مهم‌ترین تهدید سه موضوع روسیه، ایران و جنگ غزه را سریع‌تر حل کند تا با فراغ بال به سراغ چین برود. اما در موضوع روسیه ظاهرا با بن بست مواجه شدند زیرا:روسیه به هیچ وجه حاضر به عقب نشینی از مناطقی نیست که تصرف کرده است، زیرا برای دسترسی دریایی به آب‌های گرم تنها مسیر در استفاده از دریای سیاه و از آنجا به دریای مدیترانه است تا جلو بن بست ژئوپولیتیک خود را بگیرد و در صورت عقب نشینی از مناطق تصرف کرده این فرصت را از دست خواهد داد. همچنین ظاهراً روس‌ها هم متوجه شده‌اند دوران یک جانبه گرایی آمریکا به پایان رسیده است پس حاضر نیستند بدون دریافت امتیاز حداکثری از موضع خود عقب نشینی کند. از طرفی شروع جنگ تعرفه‌ها توسط ترامپ، بر روابط آمریکا و اتحادیه اروپا تاثیر منفی گذاشته است که این مطلوب روسیه است و همچنین نقض عهد‌های آمریکا در توافق با کشور‌های دیگر از جمله برجام و توافق آب و هوایی پاریس و همچنین عدم پایبندی آمریکا به گسترش ناتو در شرق اروپا روس‌ها را نسبت به آمریکایی‌ها بدبین‌تر کرده است.

بی اعتمادی، پیوست دائمی مذاکرات احتمالی بین ایران و امریکا است. بی‌اعتمادی ایرانی‌ها به آمریکا، واقعیتی است که نه تنها در میان مردم عادی، بلکه در بین نخبگان سیاسی و حتی در میان تحلیل‌گران بین‌المللی نیز مورد تأیید قرار گرفته است. این بی‌اعتمادی ریشه در وقایع تاریخی و تجربیات تلخ گذشته دارد و به سادگی قابل اغماض نیست. همانطور که ملاحظه می‌کنید رهبر انقلاب به‌رغم وجود دلایل آرمانگرایانه در خصوص عدم اعتماد به امریکا به تجارب واقع گرایانه کف میدان یعنی تجربه تلخ بدعهدی امریکا، غشّ در معامله و عدم تحقق مقصود مذاکره یعنی رفع تحریم‌ها و ضرر و زیان در تحصیل منافع ملی می‌پردازند و با تاکید بر کلیدواژه‌های عقلانیت، هوشمندی و امثال آن همه ایرانیان با هر دین و آئین و مرام و مسلک را مخاطب خود قرار می‌دهند. مایه بسی تعجب و تأسف است که با منطقی به این روشنی هنوز عده‌ای از مسئولین کشور تنها گزینه رفع مشکلات مردم را تعامل با غرب خصوصا مذاکره با آمریکا می‌دانند بدون آنکه به تجارب تلخ مذاکرات دهه ۹۰ بین ایران و غرب (به ویژه آمریکا) اشاره نمایند. حال آنکه با هر عینکی به این ماجرا نگاه کنیم (عینک آرمانگرایی/ عینک واقع گرایی) مذاکره با امریکا نه تنها فایده‌ای ندارد و مشکلی را حل نمی‌کند بلکه اقتصاد را به حالت تعلیق درآورده، بازار ایران را شرطی کرده و مشکلات کشور را پیچیده‌تر می‌کند. تنها راه غلبه بر آمریکا و مقابله با فشار حداکثری ترامپ مقاومت حداکثری و قوی شدن جمهوری اسلامی است