بیست و یکمین مجمع نشست دوحه باحضور برخی از مسئولین کشورها برگزار گردید و بعد از دو روز نیز پایان یافت. نشستی که در آن موارد و اختلافات زیادی در بین شرکت کنندگان وجود داشت. این نشست در حالی برگزار شد که غزه در حال سپری کردن ایام جنگ و خونریزی از سمت رژیم صهیونیستی می باشد. آواره شدن زنان و کودکان، بیماری، نبود آب و غذا، استفاده از سلاح های ممنوعه و...
یکی از اهداف این نشست : گفتگو درباره مسائل بزرگ منطقه‌ای و ایجاد آینده مشترک در منطقه بود. در این نشست به موضوعات مختلفی پرداخته شد. موضوعاتی مانند: مسائل بزرگ منطقه‌ای و ایجاد آینده مشترک، مسائل مربوط به روابط بین‌الملل و امنیت، سیاست‌های اقتصادی و توسعه و پایداری و امنیت.
مایه تاسف است که بهانه های داده شده برای هدف قرار دادن غیرنظامیان در نوار غزه برای برخی ها قابل قبول است و این نشان می دهد که بازنگری در سیستم بین المللی و بشردوستانه باید آغاز شود، زیرا زور و تبعیض هیچ امتیازی ندارد. بحران غزه نشان دهنده ابعاد شکاف شرق و غرب و استانداردهای دوگانه است و باید به نقص آشکار حقوق در جهان اعتراف نماییم, سیستمی که اجازه می دهد جنگ و درگیری ادامه یابد و خون هزاران بی گناه ریخته شود. مجمع دوحه یکی از پلت فرم های جهانی برای دیپلماسی و گفتگو است که رهبران سیاسی را برای بحث در مورد چالش های جهانی و منطقه ای گرد هم می آورد و هدف آن توسعه سیاست ها و ارائه توصیه های کاربردی است. اما این نشست ها تنها یک نشست است و بس.
همچنین موضوعات مهمی از جمله «روابط و امنیت بین‌المللی، امنیت سایبری و هوش مصنوعی، توسعه اقتصادی و پایداری» و همچنین وضعیت کشورهای منطقه، امنیت انرژی و امنیت غذایی در این نشست مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرد.
یکی از شخصیت هایی که در این نشست حضور داشت دبیرکل سازمان ملل بود. سازمانی که در ظاهر اسم ملل را یدک می کشد. سازمانی که ظاهرا تنها وظیفه اش ارائه چند بیانیه در خصوص توقف جنگ و کمی دلسوزی برای مردم بی گناه غزه میباشد. اواخر هفته گذشته با استناد به ماده ۹۹ منشور سازمان ملل، از شورای امنیت خواست تا در مورد جنگ غزه اقداماتی انجام دهد, ماده ۹۹ منشور سازمان ملل متحد به دبیرکل این اختیار را می‌دهد که «نظر شورای امنیت را به هر موضوعی که به عقیده او ممکن است حفظ صلح و امنیت بین‌المللی را تهدید کند، جلب نماید». که پس از این درخواست، شورای امنیت تشکیل جلسه داد اما در میانه موافقت ۱۳ کشور و رای ممتنع انگلیس، وتوی امریکا باعث شد پیش‌نویس قطعنامه آتش‌بس بشردوستانه در غزه رأی نیاورد و همچنان این رسوایی بر گردن سازمان های حقوق بشری مانند سازمان ملل مانده است. اقتدار و اعتبار شورای امنیت به دلیل ناتوانی در اجرای قطعنامه های آتش‌بس ضعیف شده است و بازنگری ساختار بین‌المللی و انسانی درجهان باید شکل بگیرد به شکلی که دیگر زور و تبعیض هیچ امتیازی نداشته باشد