چرایی افزایش سطح تنش بین ایران و رژیم صهیونیستی در ماه های اخیر

تنش بین جمهوری اسلامی ایران و رژیم صهیونیستی موضوع جدیدی نیست و از پیشینه‌ای دیرینه و طولانی برخوردار است که نقطه آغاز آن را باید در وقوع انقلاب اسلامی ایران دانست. مبارزه با رژیم صهیونیستی و آزادسازی قدس شریف، یکی از آرمان‌های اصلی و اهداف فرا مرزی انقلاب اسلامی ایران بوده است که در طول تمام سال‌های پس از انقلاب اسلامی و فارغ از اینکه چه دولتی و با چه رویکرد و سلیقه‌ای بر سر کار بوده است، تاکنون در دستور کار سیاست خارجی جمهوری اسلامی قرار داشته است. در این راستا جمهوری اسلامی ایران از هیچ‌گونه چالش، تنش، منازعه و درگیری با رژیم صهیونیستی که موجودیت آن را نامشروع می‌داند، واهمه نداشته و چه بسا از آن استقبال نیز نموده است. در ماه‌های اخیر و به ویژه بعد از آغاز مذاکرات وین پیرامون رفع تحریم‌ها و بازگشت آمریکا به برجام، سطح تنش بین ایران و رژیم صهیونیستی نیز به طور بی‌سابقه‌ای افزایش یافته است. البته این تنش‌ها فعلاً در مواضع و تهدیدهای تندی که مقامات صهیونیستی اتخاذ می‌کنند دیده می‌شود و در حد حرف باقی‌مانده است. رژیم صهیونیستی با استفاده از تمام ابزارهای نفوذ که در داخل آمریکا در اختیار دارد با لابی گسترده در کاخ سفید و مجالس کنگره و سنا، خواهان توافقی است که در آن فراتر از مسائل هسته‌ای به توانمندی موشکی ایران و فعالیت‌های منطقه‌ای فراگیر آن، از جمله حمایت از نیروهای نیابتی، هم پرداخته شود. ضمن اینکه در بحث رفع تحریم‌ها نیز تا حد امکان از برداشتن تحریم‌های اصلی خودداری شود. بنابراین رژیم صهیونیستی در بحبوحه مذاکرات وین، از تهدید و تنش‌زایی به عنوان ابزاری از یک سو برای جلوگیری از احیای برجام و رفع تحریم‌ها و از سوی دیگر برای اعمال فشار با هدف کسب امتیاز از آمریکا بهره‌بردای می‌کند. این در حالی است که حتی بسیاری از استراتژیست‌ها و مقامات کنونی و سابق رژیم صهیونیستی هم اذعان می‌کنند که این رژیم، سلاح و امکانات و آمادگی لازم برای حمله به تاسیسات هسته‌ای و یا هر نقطه از ایران را ندارد. در این باره اخیراً روزنامه یدیعوت آحارونوت نوشته است «در خوش بینانه‌ترین حالت مقامات اسرائیل از تهیه برنامه‌هایی برای حمله احتمالی به تاسیسات هسته‌ای حرف می‌زنند، اما این نوع آماده ‌سازی سال‌ها طول می‌کشد.»

 بنابراین ارتش رژیم صهیونیستی بر خلاف لاف زنی مقامات سیاسی این رژیم، کم‌ترین رغبت و آمادگی برای درگیر شدن با توان نظامی ایران را ندارد؛ چه اینکه پیشتر، در برابر مقاومت لبنان و مقاومت فلسطین، گرفتار سرشکستگی‌های بزرگ شده است.