دلایل و پیامدهای اعتصابات در بریتانیا

با نزدیک شدن به تعطیلات کریسمس، دور دیگری از اعتصابات در بریتانیا آغاز شده است. اعتصابات کارگران راه آهن شبکه حمل و نقل را به بن بست کشاند و کارکنان پست، رانندگان اتوبوس و کارمندان دولت یا در اعتصاب هستند یا تهدید به اعتصاب می‌کنند. در این میان، پرستاران بزرگ‌ترین اعتصاب دهه‌های اخیر خود را در بریتانیا برگزار و رانندگان آمبولانس در بسیاری از مناطق انگلیس دست به اعتصاب زدند.

بریتانیا با بدترین تورم در بیش از ۴۰ سال گذشته مواجه شده و طی چند ماه سه بار شاهد تغییر نخست وزیر بوده است. برای مثال لیز تراس که با طرح اقتصادی برای نجات اوضاع، جانشین بوریس جانسون شد،  پیش از اتمام دومین ماه ریاستش استعفا داد. بالاخره ریشی سوناک، مهاجر هندی الاصل، در آخرین هفته اکتبر و در میان چالش‌های اقتصادی و سیاسی بزرگ بریتانیا نخست‌وزیری را بر عهده گرفت.

بر اساس گزارش رسانه‌های بریتانیایی، اعتصابات باعث از دست رفتن حدود ۴۱۷۰۰۰ روز کاری تنها در ماه اکتبر شد که بالاترین میزان از نوامبر ۲۰۱۱ است. با این حال، برآورد اتحادیه های کارگری نشان می‌دهد که میزان در ماه دسامبر به یک میلیون رو کاری افزایش خواهد یافت از جولای ۱۹۸۹ بی‌سابقه است.

بخش‌های تاثیرگذار در اعتصابات کنونی

اعتصابات راه آهن چندین ماه ادامه داشته است. اتحادیه RMT که بیشتر نماینده نگهبانان، چک‌کننده‌های بلیط و کارکنان تعمیر و نگهداری است، خواستار یک سری اعتصابات از جمله در دوره کریسمس شده است. کارگران راه آهن خواستار حقوق بهتر و امنیت شغلی هستند. همچنین کارکنان پست رویال میل در آستانه کریسمس اعتصاب کردنده‌اند که بر تحویل هدایا در طول دوره پرترافیک تعطیلات تأثیر می‌گذارد.

اعتصاب کارکنان و نیروهای مرزی در اتحادیه خدمات عمومی و تجاری (PCS) به مدت هشت روز، اعتصابات فرودگاه هیترو لندن، و همچنین مراکز لندن گاتویک، منچستر، بیرمنگام، کاردیف و گلاسکو را تحت تاثیر قرار داده‌اند. کارگران حمل چمدان و بار نیز در برخی روزها اعتصاب کردند. همچنین رانندگان اتوبوس لندن برای یک رشته اعتصاب در ماه دسامبر برنامه‌ریزی کردند. همچنین چندین اتحادیه معلمان پس از رد پیشنهادهای دولت برای حل مشکلات خود دست به اعتصاب زدند و در حال حاضر اعتصاب ملی معلمان برای ماه آینده در اسکاتلند برنامه‌ریزی شده است.

چرا اکنون همه اعتصاب کردند؟

براساس اظهارات مطبوعات بریتانیا موج اعتصابات را باید به رکود اقتصادی و اجتماعی بلندمدت بریتانیا که کارگران را برای بهبود ناامید کرده، نسبت داد. بحران هزینه‌های زندگی و تورم بالا باعث وخامت شرایط برای انگلیسی‌ها در سال جاری شد. براساس گزارش اداره ملی آمار(ONS)، دستمزدها در بریتانیا به شدیدترین نرخ‌ها از سال ۲۰۰۱ کاهش یافته است .

کسانی که در بخش دولتی بریتانیا فعالیت هستند به طور خاص بیشترین فشار را تحمل می‌کنند. متوسط ​​رشد دستمزد در بخش خصوصی در اواسط سال ۲۰۲۲، ۶.۹ درصد و در بخش دولتی ۲.۷ درصد بود. اداره آمار ملی اینباره گفت: این نسبت‌ یکی از بزرگ‌ترین تفاوت‌های بین نرخ رشد بخش خصوصی و دولتی است که در کشور شاهد آن بوده‌ایم.

با این حال، خشم بسیاری از کارگران اعتصابی، بسیار فراتر از بحران‌های اقتصادی فعلی است. از زمانی که برنامه ریاضتی دیوید کامرون، نخست وزیر سابق، بودجه خدمات عمومی را کاهش داد، کارمندان ابراز نارضایتی کرده‌اند چون بسیاری از امتیازات، حقوق و شبکه‌های ایمنی سازمانی آنها در بریتانیا کاهش یافته است. به طوریکه بودجه شوراها و مدارس محلی در طول دهه ۲۰۰۰ کاهش و زخمی عمیق در خدمات مربوط به والدین، کودکان و شهروندان بر جای گذاشته است. همچنین پس لرزه‌های خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا و همه‌گیری ویروس کرونا، محدودیت‌ها را تشدید و تلاش‌ها برای خروج از رویکرد ریاضتی دهه گذشته پیچیده‌تر کرده است.

اعتصابات در بخش خدمات بهداشت بعنوان ستونی از هویت ملی بریتانیا و یکی از شناخته‌شده‌ترین برنامه‌های دولتی در جهان، نادر است. تاکنون، بزرگترین اتحادیه پرستاران بریتانیا در تاریخ نزدیک به ۱۰۰ ساله خود اعتصابی را اعلام نکرده بودند و اولین اعتصاب رانندگان آمبولانس‌ها در نوع خود از سال ۱۹۹۰ بود. بنابراین نگرانی‌های بسیاری در مورد سطح خدمات بهداشتی و درمانی کشور وجود دارد. سی‌ان‌ان در اینباره گفت که دولت تصمیم به اعزام پرسنل نیروهای مسلح به منظور کاهش تاثیرات اعتصابات گرفته است.

اکنون بریتانیایی‌ها در صورت گزارش مشکوک به حمله قلبی، سکته مغزی یا سایر مشکلات مشابه باید به طور متوسط یک ساعت باید منتظر آمبولانس باشند. همچنین زمان انتظار برای تماس «رده ۱» که به تهدیدات مستقیم جانی مربوط می‌شود، تقریبا ۱۰ دقیقه است.

اعتصابات بی‌سابقه در بریتانیا

این اعتصابات بزرگترین موجی است که در یک دهه اخیر بریتانیا را تحت تأثیر قرار داد. اکنون، دولت ریشی سوناک، نخست وزیر، اظهار داشت که نمی‌تواند مطالبات دستمزدی اتحادیه‌های بخش دولتی را تامین کند. در مورد اعتصابات راه‌آهن، دولت اعلام کرد که این مسئولیت شرکت‌های قطار خصوصی است که اختلافات را حل و فصل کنند. اما آشفتگی‌های جاری دردسر بزرگی برای سوناک است که با وعده رویکردی معقول و منضبط به اقتصاد بیمار بریتانیا، مسئولیت را از تراس گرفت. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که دولت مقصر موج اعتصابات کارگری است و عموم مردم نسبت به کارگران اعتصابی ابراز همدردی می‌کنند.

وزرای دولت بارها موضع قاطعانه‌ای اتخاذ کرده و از تسلیم در برابر خواسته‌های اتحادیه‌ها خودداری کرده‌اند. کی‌یر استارمر، رهبر حزب کارگر، هفته گذشته در اعتصاب پرستاران در پارلمان به سوناک تاخت و به گفت که اگر او اعتصاب را با توافق دولت با اتحادیه متوقف کند، کل کشور نفس راحتی می کشد. استارمر  اعتصاب صنعتی را «نشان شرم دولت» قلمداد کرد.