مذاکرات روسیه و اوکراین

🔶 مذاکرات روسیه و اوکراین در استانبول، بدون حضور پوتین و با رهبری مقامات میانی دو طرف، آغاز شده است. تمرکز اصلی بر آتش‌بس ۳۰ روزه و مسائل انسانی مانند تبادل اسرا و کمک‌های بشردوستانه است، اما ابهامات جدی درباره جدیت این گفت‌وگوها وجود دارد. عدم حضور رهبر روسیه ممکن است نشان‌دهنده تمایل مسکو به کاهش سطح انتظارات یا عدم قصد واقعی برای مصالحه باشد. 🔷 ترکیه به عنوان میزبان، نقش میانجی بی‌طرف اما تأثیرگذار را بازی می‌کند، هرچند روابط پیچیده آن با دو طرف — از جمله همکاری با اوکراین در زمینه نظامی و با روسیه در انرژی — چالش‌هایی ایجاد می‌کند. از سوی دیگر، حضور غیرمستقیم آمریکا از طریق مقاماتی مانند مارکو روبیو، نشان‌دهنده تلاش غرب برای جلوگیری از امتیازات یک‌جانبه به روسیه است. 🔶 اختلافات اساسی مانند وضعیت کریمه و دونباس، تضمین‌های امنیتی، و عضویت اوکراین در ناتو همچنان حل‌نشده باقی مانده‌اند. در کوتاه‌مدت، آتش‌بس موقت محتمل است، زیرا روسیه ممکن است بخواهد فشار تحریم‌ها را کاهش دهد و اوکراین به زمان برای تقویت دفاع نیاز دارد. اما در بلندمدت، بدون حل این اختلافات، صلح پایدار بعید به نظر می‌رسد. ✅ به نظر می‌رسد این مذاکرات بیشتر یک فرصت تاکتیکی برای کاهش تنش‌هاست تا یک پیشرفت دیپلماتیک واقعی. نقش ترکیه و فشارهای غرب می‌تواند بر روند تأثیر بگذارد، اما در نبود اراده سیاسی روسیه برای تعدیل اهدافش، چشم‌انداز روشنی وجود ندارد.

موضع‌گیری های اخیر ترامپ در قبال مسئله اوکراین به خوبی این موضوع را واضح و مبرهن ساخته است که رئیس‌جمهور آمریکا بیشتر از آنکه به فکر کمک برای شکل‌گیری یک توافق صلح اساسی میان روسیه و اوکراین باشد به منافع خودش فکر و توجه می کند. برای ترامپ نه این موضوع که اوکراین ملزم به تسلیم بخشی از سرزمین‌هایش به روسیه شود، حائز اهمیت است و نه این موضوع که پایان جنگ برای این کشور هم دستاوردی به همراه داشته باشد. همچنین اولویت سیاست خارجی ترامپ نیز بر پایه سیاست اول آمریکا شکل گرفته است. او بدون هیچ اقدام و برنامه مشخصی مدام از لزوم برقراری توافق صلح اوکراین و روسیه صحبت می کند و در اظهاراتش تنها به این موضوع فکر می کند که چطور امتیازاتی را از اوکراین گرفته و در راستای تامین منافع کشورش آنها را در دست گیرد.