فرصت دیپلماتیک

❇️جمهوری اسلامی ایران به عنوان محور جبهه مقاومت، همزمان در چهار عرصه راهبردی با فشار فزاینده روبه‌روست. در لبنان، تلاش‌ها برای خلع سلاح حزب‌الله با هدف کاهش قدرت بازدارندگی این بازوی کلیدی ایران در مرزهای شمالی فلسطین اشغالی دنبال می‌شود. در سوریه، همگرایی پنهان محور ترکیه–اسرائیل–آمریکا و برخی کشورهای عربی مانند قطر، با هدف قطع کریدور زمینی تهران–بغداد–دمشق–بیروت و محدودسازی نفوذ ایران فعال شده است. در نبرد مستقیم، رژیم صهیونیستی با اقدامات محدود اما پرهزینه، سطح واکنش ایران را می‌آزماید. در شمال کشور نیز، تحولات آذربایجان–ارمنستان و پروژه کریدور زنگزور، بستر نفوذ امنیتی آمریکا–اسرائیل و ناتو را فراهم کرده و خطر انزوای ژئوپلیتیک ایران و تقویت جریان‌های پان‌ترکیستی را افزایش داده است.

رهبر معظم انقلاب اسلامی در واکنش به مذاکرات ایران و آمریکا در عمان، نسبت به افراط در خوش‌بینی یا بدبینی هشدار دادند و رویکردی واقع‌بینانه و عقلانی را توصیه کردند. این دیدگاه ناشی از تجربه، شناخت عمیق ایشان از سیاست بین‌الملل و اولویت‌دادن به منافع ملی است. در سیاست خارجی نباید نگاه صفر و صدی داشت، زیرا چنین نگاهی باعث خطای محاسباتی و تصمیم‌گیری‌های نادرست می‌شود.خوش‌بینی یا بدبینی مطلق نسبت به آمریکا، مانع تحلیل دقیق و استفاده از فرصت‌ها در جهت تأمین منافع ملی است. برای ارزیابی درست از گفتگوها، پنج اصل مهم باید رعایت شود: شناخت منافع ملی، تحلیل دقیق رفتار طرف مقابل، هوشیاری در برابر فریب، آمادگی برای شکست احتمالی، و حفظ تعادل در روابط. این رویکرد، الگویی برای سیاست خارجی موفق است که هم از فرصت‌ها بهره می‌برد و هم اصول را حفظ می‌کند.