همان گونه که پیش بینی می شد طالبان تصرف مراکز استانی خود را به ۳۲ مرکز رساند و اکنون بر کابل نیز مسلط شده است. از سوی دیگر اشرف غنی نیز از افغانستان خارج شده و اکنون وضعیتی از بی دولتی در این کشور حاکم شده است. در کنار این مسائل تحرکات بازیگران فرامنطقه‌ای و برخی تلاش ها برای ایجاد یک دولت موقت نیز از مهم ترین تحولات کنونی افغانستان است. به همین منظور و برای پی بردن به مسائل کنونی ذکر چند نکته قابل ذکر است:
۱. تحولات کنونی افغانستان و هرج و مرج به وجود آمده نشات گرفته از ۲۰ سال حضور آمریکا در این کشور است. حضوری که برای افغانستان بیشتر ناامنی و از بین رفتن زیرساخت های مهم این کشور را در پی داشته است.
۲. همان طور که در گذشته بیان کردم رویکرد طالبان مبتنی بر جنگ و صلح است. یعنی طالبان معتقد به این گزاره است که تصرف سرزمینی موجبات افزایش قدرت چانه زنی در مسائل سیاسی می شود. به همین منظور ابتدا به تصرف شهرستان ها و فرمانداری ها اقدام کرد و اکنون مراکز استانی را تصرف کرده است. در نتیجه چنین اقدامی اکنون مشاهده می شود که طالبان در مذاکرات سیاسی دست برتر را دارد و پیشنهادهایی که داده می شود با مخالفت این گروه روبرو می شود.
۳. راهبرد طالبان مبتنی بر مشارکت حداکثری در قدرت است. بعید است که طالبان به سمت تشکیل یک حکومت تک جریانی برود. زیرا تشکیل چنین حکومتی مورد پذیرش بین المللی قرار ندارد. در نتیجه طالبان به دنبال شرکت در یک حکومت ائتلافی با حداکثر قدرت خواهد رفت. یعنی دولتی که طالبان اکثریت آن را داشته باشد.
۴. پیش بینی می شود که در آینده یک شورای هماهنگی متشکل از کلیه جریان های سیاسی در داخل افغانستان تشکیل شود. این شورا احتمالا دولت موقتی تشکیل دهد و سپس از درون آن دولت اصلی تشکیل شود. البته برخی این سناریو را مطرح کرده اند که دو دولت در داخل افغانستان تشکیل شود. یعنی یک دولت متشکل از جریان های سیاسی و یک دولت متشکل از طالبان. این امر بسیار بعید است؛ زیرا گروه های موجود سیاسی توان تشکیل دولت را به دلیل اختلافات موجود ندارند و طالبان نیز برای مشروعیت بخشیدن به خود نیاز به مشارکت سایر گروه ها نیاز دارد.
۵. تحولات افغانستان به مقطع فعلی ختم نخواهد شد و در آینده این تحولات گستردگی بیشتری پیدا خواهد کرد. زیرا بسیاری از بازیگران داخلی خواهان تاثیرگذاری بر تحولات کنونی هستند و شرایط فعلی را برای بهترین زمان ممکن می دانند و هم بازیگران فرامنطقه ای خواهان نقش آفرینی بیشتری خواهند بود.