مناطق قفقاز و آسیای مرکزی در طول تاریخ از جایگاه و موقعیت ژئوپلیتکی و ژئواستراتژیکی مهمی برخوردار بوده است. با توجه به اهمیت راهبردی منطقه اوراسیا و امضای تفاهمنامه راهبردی اخیر میان ایران و روسیه، روند حضور و نقش آفرینی ایران در این مناطق می بایست متفاوت تر از قبل باشد و با حضور گسترده و همه جانبه، حفاظت از منابع هویتی و فرهنگی و منافع سیاسی و اقتصادی می بایست در دستور کار قرار گیرد. جامعه شیعیان این مناطق که عموماً دارای هویت ایرانی هستند، از منابع ارزشمندی هستند که در ابعاد مختلف هویتی- دینی، فرهنگی و سیاسی و اقتصادی، می توانند در تسهیل و تحکیم روابط و ریل‏گذاری سیاست ها و اقدامات و تحقق منافع ملی و منطقه ای و بین المللی نقش آفرین باشند.

رهبران ترکیه بعد از اینکه میان رژیم صهیونیستی و لبنان آتش بس اعلام شد، همراستا با سیاست های رژیم صهیونیستی که به دنبال قطع کردن مسیر دسترسیِ محور مقاومت به حزب الله و غزه است، قصد دارند رویای دیرینشان را متحقق کنند و یک منطقه حائل با سوریه ایجاد کنند.. به عبارت دیگر، ترکیه همگام با رژیم، به دنبال جامه عمل پوشاندن به دو هدف اصلی است: 1. تجزیه کشور سوریه و تصرف ارضی؛ 2. تضعیف جایگاه و قدرت جبهه مقاومت و هلال شیعی. به خیال مقامات ترکیه، با پیگیری این دو هدف، اهداف فرعی دیگر نظیر انتقام جویی از بشار اسد، کنترل و حذف گروه های کُردی و افزایش جایگاه در میان کشورهای جهان عرب هم محقق می شود. این در حالی است که ترکیه در مقطع فعلی دست به اشتباه بزرگی زده است که می تواند آینده ترکیه را تغییر دهد و برخلاف تصورات ترکیه، جامعه بین المللی از جمله کشورهای عربی منطقه، از تمامیت ارضی حکومت بشار اسد علیه تروریست ها حمایت کرده اند و عملاً محاسبات ترکیه را به هم زده اند. همچنین ارتش سوریه با حمایت روسیه و مستشاران ایرانی در حال بازگرداندن مناطق تصرف شده از سوی تروریست ها هستند که این تحولات چندان به نفع ترکیه نیست.