آتش‌بس در غزه

سفر رسمی رئیس‌جمهور ایران به عمان، با امضای ۱۸ توافق‌نامه در حوزه‌های بانکی، دفاعی و فرهنگی، نقطه‌عطفی در روابط دوجانبه و الگویی برای همگرایی منطقه‌ای بود. این سفر گامی در جهت دور زدن تحریم‌ها، توسعه تجارت و تقویت دیپلماسی صلح‌طلبانه ایران محسوب می‌شود.

❇️ 1. نقض آتش بس پس از عملیات بزرگ حماس، رژیم صهیونیستی با حملات بی‌وقفه و جنایات جنگی، هدف نابودی حماس و بازپس‌گیری اسرا را دنبال کرد؛ اما با افزایش فشارهای بین‌المللی و داخلی، آتش‌بس موقت را پذیرفت. این آتش‌بس اما دوامی نداشت؛ ارتش اسرائیل با «عملیات ارابه‌های گیدئون» وارد مرحله جدیدی از جنگ شد. ❇️ 2. کوچ اجباری، اشغال تدریجی صهیونیست‌ها با بمباران شدید شمال غزه، فلسطینی‌ها را به کوچ اجباری به جنوب وادار کرده‌اند. هدف: تخلیه تدریجی مناطق و تصرف آسان سرزمین. نتیجه: تهدید فزاینده علیه حماس و زمینه‌سازی برای پاکسازی قومی با توجیهات تاریخی بی‌اساس. ❇️ 3. مذاکره برای صلح؟ یا نقابی بر چهره جنگ؟ همزمان با مذاکرات غیرمستقیم در دوحه، اسرائیل مشغول حملات است. حماس خواهان آتش‌بس، تبادل اسرا و کمک‌های بشردوستانه است؛ اما رژیم تنها به آزادی اسرای خود فکر می‌کند. صهیونیست‌ها از صلح، فقط ظاهرش را می‌خواهند! ❇️ 4. از نابودی طرح دودولتی تا تغییر ژئوپلتیک منطقه اسرائیل نه‌تنها با تصرف غزه، بلکه با طرح «دیوار آهنین» در کرانه باختری به دنبال الحاق کامل این مناطق به سرزمین‌های اشغالی است. اگر روند فعلی ادامه یابد، نه‌فقط طرح دو‌دولتی، بلکه امید به صلح پایدار نیز برای همیشه به بن‌بست خواهد رسید. در نهایت باید گفت که رژیم صهیونیستی بارها با حملات هوایی و زمینی سعی در محقق ساختن اهداف ادعایی خود یعنی آزاد کردن اسرا و نابود کرون اسرا را داشته است که به رغم تمام آسیب های مقاومت فلسطین، تا کنون با ابتکارات فلسطینی ها با شکست مواجه شده است و حماس هنوز برگ برنده های زیادی برای رونمایی دارد.

سفر سه روزه دونالد ترامپ به غرب آسیا در ۱۳ تا ۱۵ مه، با زمزمه‌های «خبر بزرگ» او، گمانه‌زنی‌ها درباره آتش‌بس در غزه و طرح دو دولتی را داغ کرده است. این سفر، فراتر از نمایش قدرت، تحت تأثیر نیازهای اقتصادی آمریکا و تغییرات ژئوپلیتیکی شکل گرفته است.◽️ آتش‌بس غزه: ترامپ به دنبال دستاورد دیپلماتیک و نمایش چهره صلح‌طلب آمریکاست. طرح آتش‌بس می‌تواند به «اشغال مدرن» غزه با کنترل کمک‌ها توسط شرکت‌های خصوصی منجر شود. مقاومت فلسطین شروط خود را دارد: پایان تجاوزات، رفع محاصره و بازگشت آوارگان.طرح دو دولتی: وعده به رسمیت شناختن فلسطین مبهم است و حاکمیت واقعی را به آن نمی‌دهد. این طرح با تثبیت اشغال و حذف حماس، حقوق اساسی فلسطینی‌ها را نادیده می‌گیرد. محور مقاومت آن را فاقد مشروعیت و محکوم به شکست می‌داند. تأثیر سفر ترامپ: هدف، حفظ هژمونی آمریکا و رژیم صهیونیستی در منطقه است. مقاومت فلسطین و حمایت محور مقاومت، این طرح‌ها را با چالش جدی مواجه کرده‌اند. تجربه شکست‌هایی مثل معامله قرن، نشان‌دهنده ضعف رویکرد قمارگونه ترامپ است. چشم‌انداز منطقه: سیاست‌های آمریکا با ابهام و فشار همراه است، اما ایستادگی ملت فلسطین و هوشیاری منطقه، شانس موفقیت این طرح‌ها را کم کرده است. آینده غرب آسیا نه در دست سیاستمداران خارجی، بلکه به اراده مردم آن وابسته است.

ترامپ از زمان اعلام مواضعش در قبال جنگ غزه این موضوع را به خوبی عیان ساخته که تصمیم دارد ضمن اعلام همسویی کامل با منافع دولت بنیامین نتانیاهو، تمام ابزارهای لازم را جهت پس زدن تمامی عناصر ضد اسرائیلی در منطقه به کار گیرد. در همین راستا، او ظرف مدت زمانی اندکی از آغاز به کار دولتش امتیازات مهمی را برای رژیم صهیونیستی قائل شده است. بر این اساس، منابع نزدیک به دولت ترامپ از اقدام وی برای از سرگیری روند ارسال بمب های دو هزار پوندی برای اسرائیل خبر داده اند که ارائه شان در دولت بایدن تحت تاثیر خرابی های مرگبار و خساراتی که می توانستند در نوار غزه به بار آورند، متوقف شد. از ابتدای آغاز آتش|‌بس در غزه ترامپ مدام بر برنامه خود جهت پاکسازی غزه تاکید کرده است و تاکنون چندین بار از مردم فلسطین خواسته تا جهت تحقق برنامه پاکسازی به کشورهای همسایه مانند مصر و اردن رفته و موقتا در این کشورها ساکن شود. ایده ای که جدا از مقاومت صریح ساکنان فلسطین با واکنش انتقادی مقامات دولت اردن و مصر مواجه شد و حتی جامعه جهانی نیز آن را پیشنهادی نشدنی و غیرممکن خوانده است. ترامپ در حالی ایده کوچ اجباری مردم فلسطین را مطرح می‌کند که منتقدان برجسته ای پیشنهادش را در این رابطه نقض آشکار حقوق بشر دانسته و راهی برای پاکسازی قومی در غزه عنوان می‌کنند.

اگرچه نتانیاهو با پذیرش آتش‌بس در غزه مانع از چالش احتمالی خود با ترامپ شده است، اما تردیدی نیست که در داخل رژیم با مشکلاتی روبرو خواهد شد که می‌تواند به سقوط کابینه او نیز منجر شود.نگرانی بنیامین نتانیاهو، بیشتر مربوط به دوره پس از پایان مرحله اول توافق آتش بس است؛ زیرا وزیر دارایی رژیم در سخنانی تصریح کرد که چنانچه نتانیاهو پس از مرحله اول توافق به جنگ بازنگردد از دولت استعفا خواهد داد و در همین راستا بود که با انتشار جزئیات توافق برای پایان دادن به جنگ در مرحله دوم مخالفت کرد. همچنانکه بن گویر هم اعلام کرد که قصد دارد پس از اجرایی شدن توافقنامه از دولت استعفا دهد و در لحظه آغاز مجدد جنگ در نوار غزه، به دولت بازخواهد گشت. در مورد اثرگذاری تهدیدهای بن گویر و اسموتریچ بر دولت ائتلافی نتانیاهو، لازم به ذکر است که ترکیب کابینه ائتلافی نتانیاهو به گونه‌ای است است که سقوط کابینه با استعفای اعضای حزب بن گویر بعید می‌نماید. اما هر گونه استعفای بیشتر از سوی اسموتریچ می تواند باعث از دست رفتن اکثریت و سقوط کابینه شود.