تضاد راهبردی

❇️ پاسخ این سوال ساده است؛ در ذهن مقامات رژیم، آنها به طور ۱۰۰ درصدی دست برتر را بر حکومت جولانی دارند پس نیازی به هم امتیازدهی در زمین نمی‌بینند، لذا نه تنها دیدگاهی به مذاکرات ندارند، بلکه این گفت‌و‌گو‌های جاری را جلساتی برای تحمیل خواسته‌های خود می‌دانند. ❇️ چند هفته پیش، اسرائیلی‌ها با مقامات SDF دیداری داشتند. آنها در این دیدار به کرد‌ها می‌گویند جولانی اصلا در شرایط و وضعیتی نیست که برای شما شرط و شروط بگذارد لذا می‌توانید به هدف خودمختاری مانند دروزی‌ها دست یابید و ما نیز شما را حمایت می‌کنیم، پس از این جلسه و با هماهنگی مظلوم عبدی با سنتکام و CIA وی ان قلت در توافق با الشرع را آغاز می‌کند که باعث خشمگین شدن توماس باراک به عنوان واسطه این توافق می‌شود (این نشان می‌دهد میان پنتاگون، سیا و باراک در پرونده سوریه چندان هماهنگی نیست). ❇️ از سوی دیگر، یک تضاد راهبردی میان سوریه و رژیم در این مرحله وجود دارد؛ جایی که احمد الشرع به دنبال تشکیل یک حکومت کامل در سوریه تحت سلطه خودش است، اما مطلوبِ رژیم، تجزیه سوریه به دروزی‌ها، اکراد و ساحل است. از این روست که نتانیاهو هیچ عجله‌ای برای توافق عادی سازی با سوریه ندارد، (بر خلاف جولانی که به دنبال هر توافقی است تا حکومتش تثبیت گردد)، بلکه با توافقات امنیتی به دنبال امتیازگیری است و دمشق هم ناچاراً آن را پله‌ای برای توافقات گسترده‌تر می‌داند.