✅اخراج سفیر ایران و طرح قراردادن سپاه در فهرست تروریستی، بیش از آنکه نشانه استقلال تصمیمگیری استرالیا باشد، بازتاب موقعیت این کشور در مدار امنیتی آنگلوسفر است. کانبرا در موضوعات حساس بینالمللی، بهویژه پرونده ایران، عملاً در چارچوب اجماع غربی حرکت میکند و همسویی کامل با آمریکا و بریتانیا دارد؛ بنابراین استقلال سیاسی این کشور در سطح حقوقی محفوظ است، اما استقلال راهبردی آن بسیار محدود است.
❇️در شرایط پساجنگ اخیر، استرالیا تهدید نظامی مستقیم برای ایران محسوب نمیشود؛ زیرا ظرفیتهای سختافزاری آن، مانند زیردریاییهای ائتلاف AUKUS، در افق دهه آینده عملیاتی خواهد شد. با این حال، این کشور از مسیر هماهنگی اطلاعاتی، تحریمهای هدفمند و فشار حقوقی میتواند هزینههای ژئواقتصادی و امنیتی برای ایران ایجاد کند. به بیان دیگر، تهدید کانبرا بیشتر غیرنظامی و غیرمستقیم است تا نظامی.
❇️افزایش ایرانهراسی در آستانه فعالسازی مکانیسم ماشه نشاندهنده نوعی مهندسی روایت امنیتی است که تصمیمات سخت را برای افکار عمومی توجیهپذیر میسازد. راهبرد سیاست خارجی ایران باید بر شفافسازی فنی و حقوقی در پروندههای اتهامی، فعالسازی دیپلماسی پارلمانی و فرهنگی در استرالیا و نیز چالش حقوقی نسبت به فهرستگذاری سپاه متمرکز شود. در کنار این، حفظ کانالهای کنسولی و ارتباط با جامعه ایرانی میتواند هزینه انسانی و رسانهای بحران را مدیریت کند.