توافق پکن آغازگر مسیر جدیدی از «دیپلماسی» و «منطقه‌گرایی» در منطقه غرب آسیا است. پس از عادی‌سازی روابط و تشدید تحرکات برای ازسرگیری فعالیت مراکز دیپلماتیک ایران- سعودی، اکنون تحرکات برای بهبود روابط میان دولت قانونی سوریه و کشورهای عربی افزایش یافته است.

با توجه به بزرگی بحران و آسیب های شدید انسانی و مالی که از قضا سهم دولت در این فاجعه بیشتر از همه است؛ به نظر می رسد روز به روز از مشروعیت و مقبولیت دولت کاسته شود و به همین دلیل هم بعید نیست دولت زمان انتخابات به تأخیر بیافتد تا بتواند جبران مافات کند. هرچند به نظر می رسد این زلزله به پاشنه آشیل آقای اردوغان و حزبش تبدیل خواهد شد و به راحتی بازی های معمولی که تاکنون با مهارت برای حفظ خود در عرصه حاکمیت انجام می داد، دیگر چاره ساز نخواهند بود.

دولت های غربی در مواجهه با زلزله اخیر ترکیه و سوریه، صرفا سعی داشته اند تا ظاهر و ژست زیبای خود در طرح شعارهای انسان‌دوستانه را حفظ کنند با این حال در عرصه میدانی، عملکرد آن ها منافقانه و توأم با استانداردهای دوگانه بوده و البته حاوی این نکته بوده که غرب مصمم است تا از وقوع زلزله درترکیه و سوریه، اهرمی سیاسی را در راستای منافع خود بسازد.