حملات پهپادی

در هفته‌های اخیر، رژیم صهیونیستی با انجام عملیات پراکنده ترور از طریق پهپادها در سکوت نسبی رسانه‌ای، زمینه را برای تشدید خشونت در غزه فراهم کرد. شیب صعودی این حملات، سرانجام به بمباران‌های سنگین هوایی و آغاز دور جدیدی از جنگ تمام‌عیار انجامید. حملات اخیر رژیم صهیونیستی در بستری از بحران‌های داخلی این رژیم صورت می‌گیرد. بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر راست‌گرا، تحت فشار افکار عمومی به دلیل شکست در آزادی اسرا و رسوایی‌های قضایی، تلاش می‌کند با شعله‌ور کردن جنگ، اتحاد موقت در جامعه اسرائیل ایجاد کند. از طرفی هماهنگی واشنگتن با تل‌آویو در این تجاوز، غیرقابل انکار است. کاخ سفید رسماً تأیید کرد که رژیم صهیونیستی پیش از حمله، با دولت ترامپ مشورت کرده است. شروع مجدد جنگ در غزه، نه یک درگیری موقت، بلکه حلقه دیگری از زنجیره اشغالگری و آپارتاید صهیونیست‌ها محسوب می‌شود. رژیم صهیونیستی با اتکا به حمایت بی‌قید و شرط آمریکا، می‌کوشد موجودیت خود را بر ویرانه‌های حقوق بشر بنا کند. اما تاریخ نشان داده است که مقاومت‌های مردمی در نهایت پیروز میدان‌اند. آینده غزه نه در توافق‌های ناعادلانه، بلکه در تحقق حقوق تاریخی فلسطینیان، از جمله بازگشت آوارگان و تشکیل دولت مستقل در تمام سرزمین فلسطین از نحر تا بحر معنا می‌یابد. بنابراین هرگونه آتش بس یا توافق نامه‌ای با جرثومه فساد و جنایت (رژیم منحوس صهیونی) شکننده و موقتی بوده و با عهدشکنی‌های مداوم و تاریخی باند جنایت کار حاکم بر سرزمین‌های اشغالی و حامی اصلی‌شان، ایالات متحده آمریکا، چاره‌ای جز مقاومت و مبارزه برای پیروزی کامل و زوال کامل رژیم صهیونیستی باقی نمانده است و به مطابق با سنت های الهی که همواره خون بر شمشیر پیروز است، عمر روزهای سخت کوتاه بوده و فرج و ظفر برای مقاومت فلسطین نزدیک و قریب خواهد بود.

در بسیاری از جنگ‌ها، پیروزی به معنای شکست دشمن نیست. گاهی اوقات عدم موفقیت دشمن در دستیابی به اهدافش می‌تواند پیروزی طرف مقابل تلقی شود. این موضوع به ویژه در جنگ‌های نامتقارن مشهود است. بدون تردید اهداف اصلی اسرائیل در عملیات نظامی علیه غزه، نابودی حماس و آزادی گروگان ها بود. آتش بس بدون تحقق این دو نشان می دهد که این رژیم در دستیابی به اهداف کلیدی خود شکست خورده است.