جنگ 33 روزه

شیخ نعیم قاسم، دبیرکل حزب‌الله، در موضعی قاطع اعلام کرد: با هرکس که علیه مقاومت اقدام کند یا در پی خلع سلاح آن باشد، مقابله خواهیم کرد. این سخنان که پس از چند نطق آرام مطرح شد، نشانگر تغییر فضا و اقتدار حزب‌الله است. برای درک بهتر موقعیت امروز حزب‌الله، نگاهی به گذشته ضروری است: در خرداد ۱۳۶۱، تجاوز رژیم صهیونیستی به لبنان زمینه‌ساز پیدایش مقاومت شد؛ مقاومتی که همواره در دل تهدیدها شکوفا شده است. پس از ترور سید عباس موسوی در سال ۱۳۷۰، حزب‌الله با رهبری فردی که معادلات دشمن را تا بیش از سه دهه بر هم زد، تقویت شد. در جنگ ۳۳ روزه سال ۲۰۰۶، حزب‌الله با عملیات‌های استثنایی مانند هدف قرار دادن ناوچه ساعر ۵ و تانک مرکاوا، دشمن را به عقب‌نشینی واداشت. با آغاز طوفان الاقصی، حزب‌الله برای پشتیبانی از فلسطین وارد نبرد شد و در کنار موفقیت‌های میدانی، اشتباهاتی نیز داشت که منجر به شهادت شورای جهادی شد. با این حال، تنها سه روز پس از آن، با حمله موشکی به تل‌آویو و عملیات‌های پهپادی، دوباره قد علم کرد. پس از پایان آتش‌بس، دشمن تلاش کرد از طریق فشار سیاسی، حزب‌الله را از صحنه حذف کند اما این حزب با هوشمندی واکنش نشان داد. پاسخ قاطع شیخ نعیم قاسم به سخنان جوزف عون درباره خلع سلاح، نشانه‌ای از این هوشیاری است. اکنون، حزب‌الله در حال بازسازی سریع توان نظامی و روانی خود است و دشمن، بدون اطلاعات از فرماندهان آینده، دچار سردرگمی راهبردی شده است.

ترامپ پس از روی کار آمدن، به شدت به دنبال تکمیل طرح عادی سازی روابط بین کشورهای عربی و رژیم صهیونیستی و در ذیل آن نیز احیای کریدور آی مک برای ضربه به دو کریدور شمال- جنوب روسیه و کریدور یک کمربند- یک جاده چین خواهد بود که هر دو پروژه هم از ایران می گذرد. ترامپ می‌داند که طرح تکمیلی صلح ابراهیم و کریدور آی مک، جز با آرامش و توافق با ایران امکان پذیر نیست. جمهوری اسلامی ایران ‌تواند در یک طرح موازی با ائتلاف با مخالفان طرح ابراهیم (ائتلاف ایرانی ـ عربی ) و جنبه سازمانی و رسمی دادن به آن، اثر پیمان ابراهیم بر منطقه را کاهش دهد. به نظر می‌رسد عربستان به عنوان مرکز ثقل پیمان ابراهیم باید هدف دیپلماسی و رایزنی جمهوری اسلامی ایران باشد تا از عوارض این پیمان کاسته و کریدور آی مک هم کارایی اصلی خود را از دست دهد.