امضای «معاهده مشارکت جامع راهبردی» میان ایران و روسیه نشان‌دهنده تلاش دو کشور برای تعریف چارچوبی بلندمدت در روابط دوجانبه است. این معاهده که شامل همکاری در حوزه‌های اقتصادی، نظامی، علمی و فرهنگی است، می‌تواند بستر مناسبی برای تقویت تعاملات فراهم کند. با این حال، تحقق اهداف این معاهده نیازمند رفع موانع موجود و اعتمادسازی بیشتر میان دو طرف است. روابط ایران و روسیه نمونه‌ای از پیچیدگی‌های سیاست بین‌الملل است که در آن منافع مشترک و رقابت‌ها به طور همزمان وجود دارد. روابط ایران و روسیه ترکیبی از فرصت‌ها و تهدیدهاست. هرچند همکاری‌های دو کشور در زمینه‌های مختلف می‌تواند به تقویت موقعیت ایران کمک کند، اما تهران باید همواره هوشیار باشد تا منافع ملی خود را قربانی بازی‌های ژئوپلیتیکی قدرت‌های بزرگ نکند. سیاست خارجی مستقل، تنوع‌بخشی به شرکای بین‌المللی و تعریف دقیق نقش ایران در نظم جدید منطقه‌ای می‌تواند راهگشای آینده‌ای پایدارتر برای کشور باشد.