صادرات نفت ایران

وقتی خلیج فارس در قلب نبرد ژئوپلتیک می‌تپد در شبی که همه نگاه‌ها به ریاض بود، ترامپ نه از خلیج فارس گفت و نه از جعلی‌ترین نامش، «خلیج عربی». اما پشت این سکوت، صدای یک استراتژی تازه شنیده شد؛ طرحی پیچیده برای تقویت رقبای منطقه‌ای ایران، منزوی‌سازی تهران و حفظ هژمونی آمریکا در خاورمیانه. از قرارداد ۱۴۲ میلیارد دلاری تسلیحاتی با عربستان تا لغو تحریم‌های سوریه و تهدید به «صفر کردن صادرات نفت ایران »، همه چیز از بازی بزرگی خبر می‌دهد که هدفش تضعیف موقعیت استراتژیک ایران است. اما در این میان، خلیج فارس نه‌ فقط یک اسم، بلکه نماد هویت ملی ماست. سکوت ترامپ درباره تغییر نام، شاید نشانه احتیاط دیپلماتیک باشد، اما واقعیت ژئوپلتیک، چیز دیگری می‌گوید: بازی شروع شده، و ایران باید با اتحاد ملی، استقلال اقتصادی و دیپلماسی فعال، آماده پاسخ باشد. خلیج فارس، تنها یک نام نیست!

امضای «معاهده مشارکت جامع راهبردی» میان ایران و روسیه نشان‌دهنده تلاش دو کشور برای تعریف چارچوبی بلندمدت در روابط دوجانبه است. این معاهده که شامل همکاری در حوزه‌های اقتصادی، نظامی، علمی و فرهنگی است، می‌تواند بستر مناسبی برای تقویت تعاملات فراهم کند. با این حال، تحقق اهداف این معاهده نیازمند رفع موانع موجود و اعتمادسازی بیشتر میان دو طرف است. روابط ایران و روسیه نمونه‌ای از پیچیدگی‌های سیاست بین‌الملل است که در آن منافع مشترک و رقابت‌ها به طور همزمان وجود دارد. روابط ایران و روسیه ترکیبی از فرصت‌ها و تهدیدهاست. هرچند همکاری‌های دو کشور در زمینه‌های مختلف می‌تواند به تقویت موقعیت ایران کمک کند، اما تهران باید همواره هوشیار باشد تا منافع ملی خود را قربانی بازی‌های ژئوپلیتیکی قدرت‌های بزرگ نکند. سیاست خارجی مستقل، تنوع‌بخشی به شرکای بین‌المللی و تعریف دقیق نقش ایران در نظم جدید منطقه‌ای می‌تواند راهگشای آینده‌ای پایدارتر برای کشور باشد.