درعا

استراتژی اسرائیل در سوریه بر اساس یک طرح چندلایه طراحی شده که هدف اصلی آن تغییر موازنه قدرت در منطقه است. محور اصلی این استراتژی، تضعیف همه‌جانبه توان نظامی سوریه است. این حملات عمدتاً مراکز تحقیقات موشکی، انبارهای سلاح‌های شیمیایی و پایگاه‌های نظامی را هدف قرار داده و به تخریب سیستماتیک زیرساخت‌های نظامی سوریه منجر شده است. به‌ویژه در منطقه دامنه کوه الشیخ، تمامی تأسیسات نظامی با خاک یکسان شده‌اند. بُعد دیگر این استراتژی، تسلط بر منابع حیاتی و مناطق راهبردی است. اسرائیل با اشغال سه منطقه آبخیز مهم شامل شیخ حسین، سد سحم جولان و البکار الغربی، کنترل منابع آبی منطقه را در دست گرفته است. علاوه بر این، با گسترش نفوذ خود تا عمق ۲۵ کیلومتری جنوب غربی دمشق و تسلط بر ۵۰۰ کیلومتر مربع از اراضی جنوب سوریه، عملاً یک منطقه حائل گسترده ایجاد کرده است. این اقدامات با هدف ایجاد یک کمربند امنیتی و همچنین اهرم فشار برای مذاکرات آینده صورت گرفته است.در نهایت اینکه تداوم این وضعیت می‌تواند به بی‌ثباتی بیشتر و تشدید تنش‌های منطقه‌ای منجر شود. جنایات رژیم صهیونیستی اما در نهایت بی پاسخ نخواهد ماند و جوانان سوری دوباره عزت و آبروی سوریه در مقابل تجاوزگران را احیاء خواهند کرد.

دولت نتانیاهو که عملا با تشدید بحران های امنیتی در عمق اراضی اشغالی علیه خود رو به رو است و در محیط منطقه ای و بین المللی هم وضعیتی منزوی پیدا کرده، برای رهایی از چالش های عدیده ای که با آن ها رو به رو است، راهی جز صدور بحرانهای داخلی خود به خارج از اراضی اشغالی پیدا نمی کند و درست به همین دلیل سعی دارد با ایجاد فضای تنش و درگیری در سوریه و متعاقبا سرایت دادن این وضعیت به دیگر بخش های منطقه غرب آسیا، نوعی فضای تنفس را برای خود ایجاد کند.

دکتر هوشنگ امیراحمدی، مدیر مرکز مطالعات خاورمیانه در آمریکا گفت:«کشورها و سازمان‌ها پشت پرده اعتراضات و آشوب‌ها در ایران هستند.تلویزیون‌ها مخصوصا شبکه اینترنشنال در لندن رسما برای تجزیه ایران فعالیت می‌کنند؛ به اسم مسأله زن می‌خواهند ایران را نابود کنند، هدفشان سوریه کردن ایران است!»