نگاهی بر دکترین هسته‌ای و تغییر برد موشک‌ها

همزمان با آغاز شمارش معکوس در خصوص عملیات وعده صادق ۳، برخی شخصیت‌های سیاسی و فرماندهان ارتش رژیم صهیونیستی تهدید کردند که اگر تهران حمله موثری انجام دهد، آنگاه تل‌آویو نیز مناطق حیاتی ایران همچون سایت‌های اتمی، مراکز تولید موشکی- پهپاد، تاسیسات انرژی و مراکز نمادین جمهوری اسلامی ایران را هدف قرار خواهد داد. با افزایش تهدیداتی حیاتی از سوی سرزمین‌های اشغالی ابتدا ۳۹ نفر از نمایندگان مجلس شورای اسلامی در نامه‌ای به شورای عالی امنیت ملی، خواستار تجدیدنظر کشور در دکترین اتمی کشور شدند. کمی بعد دکتر کمال خرازی در مصاحبه با شبکه المیادین از احتمال تغییر سیاست هسته‌ای ایران در واکنش به اقدام احتمالی رژیم صهیونیستی گفت. وی بر این موضوع تاکید کرد که امروز ایران توان ساخت سلاح اتمی را دارد و تنها مانع در این مسیر فتوای مقام معظم رهبری در خصوص حرکت ساخت این سلاح است.
یکی از ادبیات رایج در گفتمان «هسته‌ای» جمهوری اسلامی ایران اشاره به فتوا مقام معظم رهبری در خصوص «حرمت ساخت سلاح هسته ای» است. ایشان در پیامی به نخستین کنفرانس بین‌المللی «خلع سلاح هسته‌ای و عدم اشاعه» در فروردین ماه ۱۳۸۹، که بعد‌ها در سازمان ملل متحد نیز به ثبت رسید علاوه بر حرمت سلاح هسته‌ای، سایر تسلیحات کشتار جمعی مانند سلاح شیمیایی و میکروبی نیز حرام اعلام کردند. این موضع‌گیری صریح در موقعیت‌های گوناگون از جانب ایشان تکرار و از تریبون‌های رسمی و غیر رسمی باز نشر و تکرار شده است. نگارنده در این بخش سعی دارد ضمن پذیرش ملاحظات انسانی این فتوا به عنوان برگی زرین در تاریخ مرجعیت دینی، با تکیه بر آیات قرآن کریم لزوم حرکت کشور به سمت ساخت و نگهداری سلاح هسته‌ای را به عنوان عاملی بازدارنده، براساس «احکام ثانویه» را شرح دهد.
خداوند متعال در بخش‌های مختلف کتاب قرآن بر لزوم «قوی شدن» به ویژه در برابر دشمنان تاکید کردند. خداوند در آیه ۶۰ سوره انفعال می‌فرمایید: «وَأَعِدّوا لَهُم مَا استَطَعتُم مِن قُوَّةٍ وَمِن رِباطِ الخَیلِ تُرهِبونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّکُم وَآخَرینَ مِن دونِهِم لا تَعلَمونَهُمُ اللَّهُ یَعلَمُهُم و َما تُنفِقوا مِن شَیءٍ فی سَبیلِ اللَّهِ یُوَفَّ إِلَیکُم وَأَنتُم لا تُظلَمون». در این آیه به شکل روشن به مسلمانان توصیه می‌شود تا می‌توانند «قوی» شده تا به وسیله آن دشمنان خود را بترسانند. همچنین حضرت باری تعالی در سوره آل عمران آیه ۱۴۶ با اشاره به مردانی که در کنار پیامبران به جهاد پرداختند، به عدم سستی ایشان و استقامت در راه خدا اشاره می‌کند. این آیات به روشنی نشان می‌دهند که امر الهی بر قدرتمند شدن جامعه اسلامی به گونه‌ای است که دشمنان در محاسبات خود گزینه حمله نظامی را کنار بگذارند. این آیات بدان معنا است که قرآن کریم «قدرتمند شدن» را موضوعی «بازدارنده» می‌بیند که جلوی تجاوز نظامی دشمنان را می‌گیرد. با توجه به آیات الهی، مقام معظم رهبری با برآورد شرایط کنونی نظام بین المللی و سطح تهدیدات از سوی دشمنان خارجی می‌توانند با استناد به آیات الهی و همچنین تکیه بر قاعده «اضطرار» در فقه شیعه حرمت ساخت و نگهداری تسلیحات هسته‌ای را نه به عنوان سلاحی تهاجمی، بلکه به عنوان ابزاری دفاعی و عاملی بازدارنده در دکترین دفاعی کشور باز تعریف کنند.
با تصعید روند تنش میان ایران و رژیم صهیونیستی، اتحادیه اروپا با بهانه قرار دادن انتقال موشک‌های ایرانی به جبهه اوکراین یا محکومیت پاسخ متقابل ایران به سرزمین‌های اشغالی اقدام به وضع تحریم‌های جدید علیه جمهوری اسلامی ایران کردند. تعطیلی مرکز اسلامی هامبورگ، تعطیلی کنسولگری‌های ایران در آلمان و ممنوعیت پرواز شرکت‌های بزرگ هوایی ایران به محدوده اتحادیه اروپا تنها بخشی از سیاست خصمانه بروکسل علیه تهران بود. در واکنش به اقدامات خصمانه اروپا، کمال خرازی در جریان مصاحبه به المیادین بر این نکته تاکید کرد حال که اروپایی‌ها به ملاحظات ایران توجه نمی‌کنند، ایران نیز دیگر دلیلی برای توجه به نگرانی‌ها اروپا ندارد. معنای این سخن آن است که دیگر برد موشک‌های ایرانی به ۲ هزار کیلومتر محدود نخواهد بود و تهران گام‌های جدی در مسیر برد موشک‌های بالستیک خود براساس منافع ملی و نیاز‌های امنیتی کشور برخواهد داشت.
یکی از ابزار‌های استراتژیک برای تضمین دائمی امنیت و تمامیت ارضی ایران، حرکت حاکمیت کشور به سمت ساخت «سلاح اتمی» و «افزایش برد موشک‌های بالستیک» است. تاکید بر این سیاست دفاعی، نه براساس منطق توسعه طلبی و تهاجم به سایر کشور‌ها بلکه برای ایجاد ابزار قدرتمند جهت حفظ و «بقا» کشور به گونه‌ای است که دولت‌ها رقیب یا متخاصم گزینه تجاوز نظامی به ایران را کنار بگذارند. تاریخ معاصر ثابت کرده است که ایران به دلیل موقعیت خاص ژیوپلیتیکی، منابع سرشار طبیعی و جمعیت فراوان امکان بی‌طرفی و دور ماندن از تحولات شتابان جهانی در دوران «گذار» را ندارد؛ پس شاید بهتر باشد تا تهران با بازبینی در سیاست‌های کلان خود جایگاه و امنیت کشور را در نظم آینده نظام بین‌الملل تضمین کند. بی‌شک با توجه به تشدید تنش میان تهران- تل‌آویو، فهم ملاحظات امنیتی کشور و تکیه بر نص مقدس امکان بازبینی در سیاست‌های هسته‌ای- موشکی کشور و ورود به باشگاه دارای تسلیحات هسته‌ای را فراهم آورد.