- درخواست عفو نتانیاهو در میانه بحرانهای داخلی و بینالمللی
- واکاوی سفر همزمان مقامات ترکیه و عربستان به تهران
- کنترل روند افول و بازتعریف جایگاه شکننده آمریکا
- دونالد ترامپ و نقشه پنهان در قالب جنگ اوکراین
- سفر هاکان فیدان و چرخش آنکارا بهسوی تهران
- الگوی فاطمیِ مقابله با تحریف و شرایط امروز منطقه
- بسیج فرهنگ ناب و کامل از ثمرات انقلاب اسلامی
- لفاظیهای تفرقهافکنانه عناصر همسو امریکایی- سعودی در لبنان
- از تثبیت پیروزی و رد مذاکره تا تقویت بسیج و وحدت ملی
- نظم اروپا به بهای قربانی کردن اوکراین
- رمزگشایی از 2 شوک بزرگ به ترامپیستها
- ترور های رژیم صهیونیستی درلبنان وغزه
- یک پروژه توسعهای یا تغییر جمعیتی؟
- سوختن کرانه باختری در سایه سکوت عربی و جنایت صهیونی
- افسانه ایجاد «خاورمیانه جدید» و قمار تشکیل «اسرائیل بزرگ»
رصدداخلی
کنایه تند علی مطهری به آذر منصوری
علی مطهری، نماینده ادوار مجلس، در واکنش به سخنان آذر منصوری، رئیس جبهه اصلاحات ایران، درباره حق تجمع مخالفان و موافقان حجاب، با انتشار توییتی هشدار داد که سرنوشت مخالفان حجاب مشابه مخالفان حکم قصاص در اوایل انقلاب خواهد بود. مطهری نوشت: "خانم آذر منصوری گفتهاند اگر موافقان عفاف وحجاب تجمع میکنند، مخالفان هم حق تجمع دارند. " اولاً اگر بنا بر تجمع دو طرف باشد و موضوع جنبه حیثیتی پیدا کند، مطمئن باشید در کل کشور تعداد موافقان عفاف و حجاب بسیار بیشتر از مخالفان است. ثانیاً سرنوشت مخالفان عفاف و حجاب همان سرنوشت مخالفان حکم قصاص در اوایل انقلاب خواهد بود که توسط امام خمینی «ره» رقم خورد، معلوم نیست چرا برخی اصلاحطلبان همین که میخواهد اقدامی برای بهبود پوشش مرد و زن در سطح جامعه صورت بگیرد ناراحت و نگران میشوند. نسبت آنها با پوشش اسلامی نسبت جن و بسم الله است.»
چه کسانی متهم دلار ۱۲۰ هزار تومانی هستند؟
خبرگزاری تسنیم نوشت: در روزهای اخیر، جریان اصلاحات با شدت بیشتری مواضع تهاجمی نسبت به روند صعودی نرخ ارز اتخاذ کرده است و تلاش میکند با لحنی حقبهجانب، علت جهش ارزی را به تیم اقتصادی دولتهای پیشین از جمله محمدرضا فرزین، رئیسکل بانک مرکزی، نسبت دهد؛ فردی که هم در دولت احمدینژاد و هم در دولت سیزدهم مسئولیت داشته و اکنون به نماد حملات سیاسی این جریان تبدیل شده است، بررسی دقیقتر تحولات ارزی نشان میدهد که بسیاری از سیاستهایی که امروز عامل تشدید نرخ ارز عنوان میشود، نه محصول مدیریت گذشته، بلکه نتیجه فشارهای مستمر محافل اصلاحطلب بر بانک مرکزی است؛ محافلی که سالهاست با شعار «ارز تکنرخی»، مخالفت با ارز ترجیحی، مطالبه افزایش نرخ نیما و حذف ارز ۲۸۵۰۰ تومانی، سیاستگذار پولی را به تغییر مسیر وادار کردند.
در فضیلت حرفنزدن!
روزنامه قدس نوشت: «اگر من تصمیمگیر بودم، به طرح مورد حمایت عربستان سعودی یعنی مشروط کردن بهرسمیت شناختن اسرائیل به پذیرش راهحل دوکشوری براساس مرزهای ۱۹۶۷ میپیوستم. ایران با این کار نشان میدهد قصد برهم زدن نظم بینالمللی را ندارد!». اظهارات مذکور از سوی حمزه رحیمصفوی در گفتوگو با «فایننشالتایمز» طرح شد؛ سخنانی جنجالی که خوراک خوبی برای مانور رسانههای آنور آبی علیه کشورمان فراهم کرده است. اظهارات نسنجیده در بدترین زمان ممکن که تاوان و تبعات آن را مانند همیشه باید مردم پس بدهند. به این حاشیهسازیها باید دعواهای شکل گرفته و به هم پریدنهای برخی افراد در دو طیف سیاسی پس از انتشار تصویری از شهید نیلوفر قلعهوند در روزنامه اینترنتی صدای ایران، جنجال بر سر موضوع سیمکارتسفیدها و عقدهگشایی بر سر موضوع آتشسوزی جنگلهای هیرکانی را نیز باید افزود. رهبر معظم انقلاب اسلامی در آخرین پیام تلویزیونی خود این گونه مورد خطاب قرار دادند: «در برابر دشمن، همه با هم باشید. در بین اقشار مختلف یا جناحهای سیاسی مختلف اختلافاتی وجود دارد، اختلافاتی هست، باشد؛ ولی در مقابل دشمن مثل دوران جنگ ۱۲روزه همه در کنار هم قرار بگیریم.»
انتقاد کیهان از حمله روزنامه اصلاحطلب به دولت
روزنامه کیهان نوشت: روزنامه شرق که از متهمان انحراف گفتمانی و رویکردی در برخی اجزای دولت بهشمار میرود، در اقدامی فرافکنانه نوشت: «اینکه بدون حمایت اجتماعی، هیچ پروژه اصلاحی (سیاسی، اقتصادی، اجتماعی) به نتیجه مطلوب خود نمیرسد، سؤالی است مهم که دولت چهاردهم و شخص آقای پزشکیان تاکنون در پاسخ درست به آن ناکام بوده و نه فقط پایگاه اجتماعیاش گسترش نیافته بلکه با کاهش سرمایه اجتماعی هم مواجه شده است. چنانکه حتی کسانی که مردم را به رأیدادن به آقای پزشکیان ترغیب و تشویق میکردند، نهفقط پیشبینی، بلکه حتی آرزوی تکدورهایشدن دوره ریاستجمهوری ایشان را میکنند. مسئله و مشکل این گروه نسبتاً وسیع از منتقدان با دولت چهاردهم و رئیس دولت آن، بیعملی و بدعملی و گفتاردرمانی و... است». شرق در تحلیل خود، هیچ اشارهای به نقش مؤثر مدعیان اصلاحات و اعتدال و غربگرایان، در ناکارآمد سازی دولت و نشان دادن آدرس سراب (مذاکره با آمریکا با وجود چند دور عهدشکنی و شرارت) نمیکند.
یکی از شکّات خصوصی عباس پالیزدار مشخص شد
فرزند آیتالله محمد یزدی اعلام کرد: «در پی اتهامات عباس پالیزدار به مرحوم پدرم، اینجانب از وی شکایت کردم و در نهایت او محکوم شد و به زندان افتاد. عباس پالیزدار پس از مراجعه به مراجع قضایی نتوانست ادعاهای خود در مورد افراد مختلف را اثبات کند؛ در عین حال شاکیان عباس پالیزدار مستندات زیادی در رد ادعاهای پالیزدار در دادگاه ارائه کردند و او در دادگاه مدرکی برای اثبات ادعاهای خود ارائه نداد که در نهایت منجر به محکومیتش شد». عباس پالیزدار در یک برنامه رسانهای گفته بود: «آقای یزدی زمانی که من در بیمارستان بودم و ایشان هم در بیمارستان بستری بود، فرزندش را فرستاد تا از من حلالیت طلب کند، اما من گفتم حلال نمیکنم، چون ایشون دزدی، فساد و تخلف کرده و من این تخلفات را گفتم، اما به زندان افتادم، خودش و بچههایش فساد و خلاف کردند، اما من نباید به زندان میرفتم.» بااینکه مرحوم آیت الله یزدی در زمان حیات خود درباره شایعاتی که پیرامون داراییهایش مطرح شده بود گفته بود حاضرم کل داراییهایم را ۳ میلیون تومان بفروشم. /خبرگزاری الف
آقای سریعالقلم! فقرا بر خلاف اشراف حس همدردی بیشتری با دیگران دارند
روزنامه وطن امروز نوشت: سریعالقلم اخیراً در یک سخنرانی ضمن اشاره به تجربه شخصی خود گفت: «دنیا را کسانی میشناسند که از طبقه متوسط به بالا باشند و اقتصاد را همین طبقه میفهمد» و تنها طبقه متوسط میتواند آینده ایران را رقم بزند» علم به ما میگوید ادعای سریعالقلم، از پایه با واقعیتهای تجربی ناسازگار است. تاریخ معاصر ایران نیز پر از نمونههایی است که این ادعای طبقاتی را به چالش میکشد، از فرماندهان بزرگی که از روستاهای محروم برخاستند و معادلات منطقه را تغییر دادند تا مدیران و سیاستمدارانی که با وجود محرومیت کودکی، گرههای کور دیپلماتیک و اقتصادی را با صبوری و هوشمندی گشودند. آنچه صلاحیت سیاسی و توانایی حکمرانی را تعیین میکند، نه متراژ اتاق کودکی، بلکه کیفیت روابط اولیه، انسجام هویت اخلاقی، فرصتهای آموزشی برابر، تجربه عملی و تعهد به منافع ملی است. اگر قرار باشد فیلتری برای ورود به مناصب حساس وضع کنیم، این فیلتر باید بر پایه شایستگی واقعی، دانش بهروز، سابقه عملکرد و سلامت مالی باشد، نه بر پایه پرسش فرم پذیرش دانشگاه آمریکایی که خود آن دانشگاهها نیز از آن فاصله گرفته و ناکافی و گاهی تبعیضآمیز میدانند.