با توجه به اینکه بر خلاف پیش بینی‌ها نه تنها اردوغان از رقیب خود عقب نیفتاد بلکه از او پیشی نیز گرفت. همچنین پر رنگ بودن مساله ملی گرایی در این انتخابات که مصادیق آن رای آوری احزاب و شخصیت های ملی گرایی چون حزب خوب ، حزب حرکت ملی ، حزب ظفر و سینان اوغان می باشند، نگرانی ها در مورد استراتژی ترکیه در ارتباط با قفقاز را دو چندان می کند .

بخش مهمی از رأی دهندگان که عرصه خاکستری را تشکیل می دهند، انتخابات 14 می 2023 را «اتفاقی تاریخی» قلمداد می کنند که نه تنها سرنوشت خودشان را با آن رقم خواهند زد، بلکه آینده فرایند دموکراتیزاسیون کشورشان هم به آن بستگی دارد.

آنکارا و دمشق اواخر سال گذشته میلادی پس از توقف روابط در سال 1390، به دلیل تحولات سوریه و مخالفت دمشق با هرگونه اقدام منطقه‌ ای برای ممانعت از وخامت اوضاع در سوریه، روند همگرایی سیاسی را آغاز کردند. این در حالی است که دمشق با توجه به نیاز آنکارا به توافق با سوریه پیش از انتخابات سراسری این کشور در تاریخ 24 اردیهشت 1402، سقف خواسته‌ های خود را افزایش داده است.

با توجه به بزرگی بحران و آسیب های شدید انسانی و مالی که از قضا سهم دولت در این فاجعه بیشتر از همه است؛ به نظر می رسد روز به روز از مشروعیت و مقبولیت دولت کاسته شود و به همین دلیل هم بعید نیست دولت زمان انتخابات به تأخیر بیافتد تا بتواند جبران مافات کند. هرچند به نظر می رسد این زلزله به پاشنه آشیل آقای اردوغان و حزبش تبدیل خواهد شد و به راحتی بازی های معمولی که تاکنون با مهارت برای حفظ خود در عرصه حاکمیت انجام می داد، دیگر چاره ساز نخواهند بود.