آینده غزه

❇️ 1. مقصد بی‌سابقه برای اولین سفر: برخلاف رؤسای جمهور پیشین، ترامپ سفر اول خارجی‌اش در سال ۲۰۲۵ را به عربستان، امارات و قطر انجام داد؛ نه برای دیپلماسی سنتی، بلکه برای جذب سرمایه و ثروت نفتی این کشورها.❇️ 2. باج مالی در ازای امنیت صوری: ترامپ در داووس اعلام کرد از عربستان حداقل ۱ تریلیون دلار سرمایه‌گذاری می‌خواهد؛ در حالی که سعودی‌ها پیش‌تر ۶۰۰ میلیارد دلار تعهد داده بودند. امارات هم متعهد به سرمایه‌گذاری ۱.۴ تریلیون دلاری طی ۱۰ سال در آمریکا شده است!❇️ 3. اجلاس میلیاردرها در ریاض: همزمان با سفر ترامپ، اجلاس بزرگ سرمایه‌گذاری با حضور غول‌هایی مثل بلک‌راک، سیتی‌گروپ، آلفابت، آی‌بی‌ام، پالانتیر و دیگر شرکت‌های بزرگ وال‌استریت و سیلیکون‌ولی در ریاض برگزار شد؛ مکمل اقتصادی پروژه چشم‌انداز ۲۰۳۰ بن‌سلمان. ❇️ 4. نفت شما، امنیت ما؟ یا توهم امنیت؟ در ظاهر، آمریکا به این کشورها امنیت می‌فروشد، اما تجربه‌هایی چون شکست عربستان در یمن و موشک‌باران آرامکو نشان داده که این امنیت، اغلب گران، ناکارآمد و توهمی است!❇️ در مجموع، سفر ترامپ به سه کشور حاشیه خلیج فارس ترکیبی از اهداف دیپلماتیک و منافع تجاری خانوادگی است که واکنش‌های متفاوتی را در سطح بین‌المللی برانگیخته است. این سفر که نشان‌دهنده رویکرد جدید دولت آمریکا در غرب آسیا و خلیج فارس بوده و ممکن است تأثیرات قابل توجهی بر روابط آمریکا با کشورهای منطقه و بر تحولات منطقه‌ای داشته باشد، می‌تواند است باعث تقویت روابط آمریکا با عربستان سعودی و سایر کشورهای عربی حوزه خلیج فارس شود. ❇️ به طور کلی، چشم‌انداز سفر ترامپ به کشورهای حاشیه خلیج فارس مثبت است، اما چالش‌ها و محدودیت‌هایی نیز وجود دارد که می‌تواند مانع از تحقق کامل اهداف مورد نظر به ویژه برای سه کشور عربی میزبان ترامپ شود.

در هفته‌های اخیر، رژیم صهیونیستی با انجام عملیات پراکنده ترور از طریق پهپادها در سکوت نسبی رسانه‌ای، زمینه را برای تشدید خشونت در غزه فراهم کرد. شیب صعودی این حملات، سرانجام به بمباران‌های سنگین هوایی و آغاز دور جدیدی از جنگ تمام‌عیار انجامید. حملات اخیر رژیم صهیونیستی در بستری از بحران‌های داخلی این رژیم صورت می‌گیرد. بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر راست‌گرا، تحت فشار افکار عمومی به دلیل شکست در آزادی اسرا و رسوایی‌های قضایی، تلاش می‌کند با شعله‌ور کردن جنگ، اتحاد موقت در جامعه اسرائیل ایجاد کند. از طرفی هماهنگی واشنگتن با تل‌آویو در این تجاوز، غیرقابل انکار است. کاخ سفید رسماً تأیید کرد که رژیم صهیونیستی پیش از حمله، با دولت ترامپ مشورت کرده است. شروع مجدد جنگ در غزه، نه یک درگیری موقت، بلکه حلقه دیگری از زنجیره اشغالگری و آپارتاید صهیونیست‌ها محسوب می‌شود. رژیم صهیونیستی با اتکا به حمایت بی‌قید و شرط آمریکا، می‌کوشد موجودیت خود را بر ویرانه‌های حقوق بشر بنا کند. اما تاریخ نشان داده است که مقاومت‌های مردمی در نهایت پیروز میدان‌اند. آینده غزه نه در توافق‌های ناعادلانه، بلکه در تحقق حقوق تاریخی فلسطینیان، از جمله بازگشت آوارگان و تشکیل دولت مستقل در تمام سرزمین فلسطین از نحر تا بحر معنا می‌یابد. بنابراین هرگونه آتش بس یا توافق نامه‌ای با جرثومه فساد و جنایت (رژیم منحوس صهیونی) شکننده و موقتی بوده و با عهدشکنی‌های مداوم و تاریخی باند جنایت کار حاکم بر سرزمین‌های اشغالی و حامی اصلی‌شان، ایالات متحده آمریکا، چاره‌ای جز مقاومت و مبارزه برای پیروزی کامل و زوال کامل رژیم صهیونیستی باقی نمانده است و به مطابق با سنت های الهی که همواره خون بر شمشیر پیروز است، عمر روزهای سخت کوتاه بوده و فرج و ظفر برای مقاومت فلسطین نزدیک و قریب خواهد بود.

به رغم توافقات صورت گرفته برای پایان دادن به جنگ غزه، اما مسئله حکمرانی در نوار غزه هم‌چنان مبهم باقی مانده است. حکمرانی بر نوار غزه از چند جهت قابل تحقق است. اول آنکه باید گروهی این مسئولیت را برعهده بگیرد که از لحاظ داخلی دارای مشروعیت و همگونی با مردم آسیب‌دیده غزه را در خود داشته باشد. در مرحله دوم نیز اعضا حکمران باید دارای توانایی و قابلیت بالفعل برای اجرای سیاست‌های بازسازی و اداره محدوده مورد نظر را داشته باشد. در آخر نیز تمایل جمعی از سوی طرف حکمران برای بر عهده گرفتن وظیفه مدنظر وجود داشته یاشد. در نتیجه تنها گزینه‌ای که به مراحل بازگو شده نزدیک است، حکومت کردن حماس بر مردم غزه بوده و هست.

رژیم صهیونیستی به دنبال ایجاد ۴ شهرک در شمال غزه و ۱۳شهرک در منطقه المواصی یا جنوب غربی غزه است. واقعیت این است دشمن تاکنون نتوانسته است کنشگری مقاومت را از بین ببرد و درست است که حماس اداری تا حدودی ظهور و بروز خارجی ندارد، اما حماس جهادی در حال بازسازی توان خود و جذب نیروی جدید است و انگیزه مقاومتی مردم به شدت افزایش یافته است و رژیم با طرح‌های شهرک سازی نمی‌تواند امنیت نیرو‌های خود را تامین نماید. این پیش بینی را می‌توان کرد که غزه استالینگراد و ویتنام ارتش صهیونی خواهد شد که انرژی و توان آنها را تخلیه و سرآغاز فروپاشی از درون صهیونیست ها خواهد شد.