اجماع بین المللی

دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا به تازگی در موضع گیری گستاخانه ای دست به تهدید ایران زده و مدعی شده که ایران ضربات جدی را در قالب جنگ 12 روزه متحمل شده و باز هم صحبت از غنی سازی اورانیوم می کند. وی ضمن توهین به ایران تاکید کرده که اجازه این کار را به کشورمان نخواهد داد. البته که ترامپ پیشتر هم تاکید کرده بود که اگر باز هم مجبور شود، علیه ایران دست به اقدام نظامی خواهد زد. با این همه، بسیاری از تحلیلگران معتقدند که طرح موضع گیری اخیر ترامپ علیه ایران آن هم در حضور یک مقام ارشد اتحادیه اروپا، تنها با هدف ترساندن اروپایی ها بوده است. اگرچه که ترامپ به طور خاص در هرگونه ماجراجویی تازه علیه ایران و یا همراهی با اقدامات رژیم اشغالگر قدس علیه کشورمان، با 4 مانع عمده مواجه است که نمی تواند آن ها را نادیده بگیرد. جنگ ۱۲ روزه آزمونی برای این نظم جدید بود. حمایت چین و روسیه از حق دفاع ایران، و مواضع نسبتاً مستقل کشورهای بزرگ آسیایی در قبال بحران، نشان داد که زمان یک‌جانبه‌گرایی به پایان رسیده است. حتی متحدان قدیمی آمریکا در منطقه، مانند عربستان سعودی و امارات، پس از جنگ، مسیر تنش‌زدایی با ایران را ترجیح داده‌اند. در چنین شرایطی، ترامپ باید تصمیم بگیرد: آیا واقعا می‌خواهد وارد نبردی شود که در آن، نه اجماع جهانی دارد، نه حمایت بی‌قیدوشرط منطقه‌ای، نه تضمینی برای پیروزی سریع، و نه اطمینانی از پیامدهای اقتصادی و سیاسی آن؟ حتی حرکت به سمت این سناریو می تواند صورت حساب های جدی را روی دست وی و متحدانش قرار دهد.