امام خمینی(ره) از ابتدای انقلاب، با نام گذاری آخرین جمعه ماه رمضان به نام روز قدس، ضربه سنگینی بر راهبرد دشمن یعنی نابودی کشور فلسطین زد و علی رغم قدرت آن روزهای دشمن، همین اقدام نرم و رسانه ای امام باعث زنده ماندن رویای فلسطین شد. ✳️دشمن سعی دارد غزه را از صدر اخبار پایین بیاورد تا بتواند پروژه هایش را عملیاتی کند که مهم ترین آن، پروژه صلح ابراهیم و طرح عادی سازی روابط اعراب با صهیونیست ها است و این پروژه مقدمه طرح چند لایه ای است با هدف نابودی کشور فلسطین و حذف مقاومت از منطقه و در نهایت اجرای پروژه خاورمیانه جدید. ✳️رسانه ای کردن مباحث گوناگون از سوی آمریکایی ها را نیز در راستای پروژه حذف اخبار فلسطین از رسانه ها می توان ارزیابی نمود. اینکه روزانه مواضع جدیدی در یک موضوع از سوی سران کاخ سفید رسانه ای می شود و تا ساعت ها رسانه های دنیا به آن می پردازند اصلا امری عادی نیست. ✳️ترامپ در چند روز گذشته سعی کرده خط خبری رسانه های ایران را کاملا به دست گیرد و در موضوع هسته ای و مذاکرات روزانه حرف هایش را نقض می کند و با هر صحبت تا ساعت ها رسانه ها را درگیر خود می کند. این سیاست باید توسط رسانه های انقلابی با پرداختن روزانه به مسائل مقاومت، به چالش کشیده شود. ✳️اینکه موضوع خلیج فارس دوباره به صدر اخبار رسانه ها می آید آن هم با شایعه های بی اساس در شرایطی که غزه زیر شدیدترین فشارهای تحریمی و نظامی قرار دارد یعنی دشمن رسانه را گمراه می کند تا بتواند به راحتی دست به کشتار مردم مظلوم غزه بزند، باید به پروژه دشمن بدل زد. ✳️در پایان اینکه امام خامنه ای در تمام سخنرانی ها همواره به مساله فلسطین اشاره می کنند باید توسط انقلابیون به عنوان یک الگو در نظر گرفته و در میدان اجرا شود.

سفر سه روزه دونالد ترامپ به غرب آسیا در ۱۳ تا ۱۵ مه، با زمزمه‌های «خبر بزرگ» او، گمانه‌زنی‌ها درباره آتش‌بس در غزه و طرح دو دولتی را داغ کرده است. این سفر، فراتر از نمایش قدرت، تحت تأثیر نیازهای اقتصادی آمریکا و تغییرات ژئوپلیتیکی شکل گرفته است.◽️ آتش‌بس غزه: ترامپ به دنبال دستاورد دیپلماتیک و نمایش چهره صلح‌طلب آمریکاست. طرح آتش‌بس می‌تواند به «اشغال مدرن» غزه با کنترل کمک‌ها توسط شرکت‌های خصوصی منجر شود. مقاومت فلسطین شروط خود را دارد: پایان تجاوزات، رفع محاصره و بازگشت آوارگان.طرح دو دولتی: وعده به رسمیت شناختن فلسطین مبهم است و حاکمیت واقعی را به آن نمی‌دهد. این طرح با تثبیت اشغال و حذف حماس، حقوق اساسی فلسطینی‌ها را نادیده می‌گیرد. محور مقاومت آن را فاقد مشروعیت و محکوم به شکست می‌داند. تأثیر سفر ترامپ: هدف، حفظ هژمونی آمریکا و رژیم صهیونیستی در منطقه است. مقاومت فلسطین و حمایت محور مقاومت، این طرح‌ها را با چالش جدی مواجه کرده‌اند. تجربه شکست‌هایی مثل معامله قرن ، نشان‌دهنده ضعف رویکرد قمارگونه ترامپ است. چشم‌انداز منطقه: سیاست‌های آمریکا با ابهام و فشار همراه است، اما ایستادگی ملت فلسطین و هوشیاری منطقه، شانس موفقیت این طرح‌ها را کم کرده است. آینده غرب آسیا نه در دست سیاستمداران خارجی، بلکه به اراده مردم آن وابسته است.

سفر بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، به واشنگتن و دیدار پرحاشیه با دونالد ترامپ، نه یک رویداد معمول دیپلماتیک، بلکه پرده‌ای نو از نمایشی کلاسیک در سیاست خاورمیانه محسب می‌شود که پیام آور نقشه‌های خبیثانه و منفعلانه و سراسر شکست و استیصال غرب و آمریکا در منطقه می‌باشد. این ملاقات، در نگاه نخست، تکرار کلیشه‌ای اتحاد سنتی تل‌آویوواشنگتن به نظر می‌رسد، اما زیر پوست این «همکاری استراتژیک»، لایه‌های پنهانی از محاسبات شیطانی وجود دارد که تنها با عبور از لنز انتقادی و تحلیل موشکافانه قابل رصد است. ترامپ و نتانیاهو در این دیدار، بی‌سر و صدا تلاش می‌کنند تا باقیماندهٔ پروژهٔ نرمال‌سازی روابط رژیم صهیونیستی با برخی رژیم‌های عربی (تحت عنوان «توافق‌های ابراهیم») را احیا کنند. هدف، ایجاد جبهه‌ای یکپارچه علیه محور مقاومت و به حاشیه راندن مسئلهٔ فلسطین است. اما واقعیت این است که این توافق‌ها، با وجود تبلیغات رسانه‌ای، نتوانسته‌اند خیزش مردمی ملت‌های منطقه را – که هنوز اشغال قدس را نماد ظلم می‌دانند – ساکت کنند.یکی از محور‌های اصلی گفت‌و‌گو‌های نتانیاهو و ترامپ، تهدیدات ناشی از برنامه هسته‌ای ایران بوده است. نتانیاهو بر این باور است که احتمال دستیابی به توافق هسته‌ای جدید میان آمریکا و جمهوری اسلامی بسیار پایین است و به همین دلیل، او قصد دارد درباره اقدامات نظامی احتمالی در صورت شکست دیپلماسی، با ترامپ به توافق برسد. هر چند که همزمان نتانیاهو به دنبال کشاندن پای آمریکا در تقابل با ایران است و در مذاکرات هم طرح لیبی سازی ایران را به آمریکا ارائه داده است. گرچه این طرح هیچگاه عملی نخواهد شد.

روز جهانی قدس به عنوان ابتکار راهبردی امام خمینی (ره)، امروز به یک نقطه کانونی در مبارزه جهانی علیه استکبار و صهیونیسم تبدیل شده است. اگر تا پیش از این، قدس صرفاً یک مسئله فلسطینی تلقی می‌شد، تحولات سال‌های اخیر نشان داده است که این مسأله، محور تغییرات اساسی در نظم جهانی و منطقه‌ای است. روز جهانی قدس، فرصتی است برای نشان دادن این واقعیت که دیگر رژیم صهیونیستی نمی‌تواند با اتکا به سلاح، اشغالگری خود را ادامه دهد. مسئله‌ای که نباید فراموش کرد، سنت الهی در پیروزی مستضعفان بر مستکبران است بنابراین پیروزی مقاومت فلسطین نه تنها بر اساس استراتژی‌های نظامی و سیاسی، بلکه مطابق با سنت‌های الهی است.

سفر شتابزده نتانیاهو به واشنگتن حاکی از تلاش نخست وزیر رژیم صهیونیستی برای نمایش اتحاد راهبردی آمریکا و اسرائیل در شرایط پساجنگ و شکنندگی دولت اوست و در عین حال به دنبال ایجاد هماهنگی و کسب حمایت ویژه ترامپ در پرونده های مختلف، از وضعیت آتش بس و نوار غزه گرفته تا روند عادی سازی و نیز تهدید جمهوری اسلامی ایران می باشد. اما مطابق معمول، هم نتانیاهو و هم ترامپ دچار اشتباه محاسباتی شده و گمان می کنند قادر به ایجاد نظم نوین منطقه ای بدون مقاومت هستند. لذا سفر نتانیاهو چیزی فراتر از یک مانور سیاسی و تبلیغاتی نبوده و دستاورد عملی قابل توجهی برای رژیم غاصب در بر نخواهد داشت.

ترامپ پس از روی کار آمدن، به شدت به دنبال تکمیل طرح عادی سازی روابط بین کشورهای عربی و رژیم صهیونیستی و در ذیل آن نیز احیای کریدور آی مک برای ضربه به دو کریدور شمال- جنوب روسیه و کریدور یک کمربند- یک جاده چین خواهد بود که هر دو پروژه هم از ایران می گذرد. ترامپ می‌داند که طرح تکمیلی صلح ابراهیم و کریدور آی مک، جز با آرامش و توافق با ایران امکان پذیر نیست. جمهوری اسلامی ایران ‌تواند در یک طرح موازی با ائتلاف با مخالفان طرح ابراهیم (ائتلاف ایرانی ـ عربی ) و جنبه سازمانی و رسمی دادن به آن، اثر پیمان ابراهیم بر منطقه را کاهش دهد. به نظر می‌رسد عربستان به عنوان مرکز ثقل پیمان ابراهیم باید هدف دیپلماسی و رایزنی جمهوری اسلامی ایران باشد تا از عوارض این پیمان کاسته و کریدور آی مک هم کارایی اصلی خود را از دست دهد.

نشست‌ النقب به دنبال شکل‌دهی به نظم آتی منطقه غرب آسیا است. این طرح آمریکایی با هدف مقابله با قدرت‌های نوظهور جهانی همچون چین، روسیه و جمهوری اسلامی ایران و به دنبال ایجاد بلوک غرب‌گرا شامل دولت‌های عربی و رژیم صهیونیستی می‌باشد.