«برای نخستین بار در دو دهه گذشته، حزب عدالت و توسعه جایگاه محوری خود در عرصه معادلات سیاسی ترکیه را از دست داده و از نظر میزان رای، به دومین حزب ترکیه تبدیل شده است.»

با توجه به اینکه بر خلاف پیش بینی‌ها نه تنها اردوغان از رقیب خود عقب نیفتاد بلکه از او پیشی نیز گرفت. همچنین پر رنگ بودن مساله ملی گرایی در این انتخابات که مصادیق آن رای آوری احزاب و شخصیت های ملی گرایی چون حزب خوب ، حزب حرکت ملی ، حزب ظفر و سینان اوغان می باشند، نگرانی ها در مورد استراتژی ترکیه در ارتباط با قفقاز را دو چندان می کند .

حزب عدالت و توسعه که از سال 2002 حکومت می‌کند، این بار با چالش‌های بزرگی مواجه است، به‌ویژه که نیروهای اپوزیسیون بر سر یک نامزد واحد برای رقابت با رجب طیب اردوغان به توافق رسیده‌اند. انتخابات نه تنها برای ترکیه، بلکه برای منطقه و فراتر از آن، با توجه به نفوذ این کشور و شیوه هایی که انتخابات می تواند بر سیاست های آن چه در داخل و چه در سطح بین المللی تاثیر بگذارد، یک رویداد مهم است.

با توجه به بزرگی بحران و آسیب های شدید انسانی و مالی که از قضا سهم دولت در این فاجعه بیشتر از همه است؛ به نظر می رسد روز به روز از مشروعیت و مقبولیت دولت کاسته شود و به همین دلیل هم بعید نیست دولت زمان انتخابات به تأخیر بیافتد تا بتواند جبران مافات کند. هرچند به نظر می رسد این زلزله به پاشنه آشیل آقای اردوغان و حزبش تبدیل خواهد شد و به راحتی بازی های معمولی که تاکنون با مهارت برای حفظ خود در عرصه حاکمیت انجام می داد، دیگر چاره ساز نخواهند بود.