تجربه یک ساله مذاکرات آتش بس نشان دهنده یک روند ثابت است: ۱. در مرحله اول دشمن فشار آتش زمینی و هوایی خود را تشدید می‌کند. 2. سپس میان آمریکا، اسرائیل و میانجی‌ها مذاکراتی صورت گرفته و این طرف‌ها بین خودشان به توافق رسیده و البته جوسازی مثبت کاذب را نیز ایجاد می‌کنند در حالی که یک طرف درگیری مقاومت بوده و هیچ پیشنهادی با آن ها رد و بدل نمی‌شود. بند «حق دفاع از خود»، کاملاً مبهم است. تفسیر و تحلیلی که لبنانی‌ها از این بند دارند این است که رژیم به دنبال کسب حق آزادی عمل کامل است تا هر وقت که دلش خواست، به بهانه دفاع از خود، به لبنان یورش برد. در بند کمیته نظارت نیز ابهامات فوق‌العاده زیادی وجود دارد چه از حیث ماهیت، سازوکار، میزان اختیارات، ابزارها و ... . بخشی از پاسخ لبنان، به پرسش از این بند اختصاص دارد. احتمالاً دشمن به دنبال تشکیل یونیفل هوایی توسط کشورهای کمیته نظارت مانند یونیفل دریایی باشد، هم از حیث اختیارات که می‌توان گفت عملاً اختیارات شورای امنیت به این کمیته منتقل شده و هم از این حیث که سازوکار عمل آن بر اساس داده‌ها و اطلاعات دریافتی از اسرائیل است. این مسئله برای دشمن راهبردی است زیرا می‌داند تنها راه ممانعت از بازسازی حزب الله، نظارت هوایی است لذا با بند «حق دفاع» اصل فوق را قانونی کرده و سازوکار اجرایی آن در کمیته نظارت انجام می‌شود.

«به نظر می رسد که عاموس هوکشتاین در سفر خود به بیروت، طرح آتش بسی که رژیم اشغالگر قدس با آن موافق است را به طرف لبنانی ارائه کرده است. طرحی که هم حزب الله لبنان و هم دولت این کشور قویا آن را رد کرده و این طرح را مغرضانه و ناعادلانه توصیف کرده اند.»

دولت نتانیاهو که در باتلاق غزه گرفتار آمده و در جبهه شمال نیز از ضربات حزب‌الله آسیب زیادی متحمل شده در صدد فرافکنی از طریق انجام عملیات روانی برآمده است، به این امید که با خرید زمان، ضمن پنهان سازی شکست خود، تداوم حضور خود را در قدرت تثبیت کند.