قطعنامه 1701

دولت جدید لبنان به ‌طور رسمی اعلام کرد ورود پروازهای جمهوری اسلامی ایران به فرودگاه بیروت حداقل تا 30 بهمن ماه ممنوع است. این تصمیم زمانی عملی شد که دولت لبنان مجوز صدور پرواز شرکت ماهان در روز پنجشنبه ۲۵ بهمن را صادر نکرد. این امر اعتراضاتی را در مسیرهای منتهی به فرودگاه بین ‌المللی رفیق حریری به وجود آورد و حزب الله اقدام دولت نواف سلام را محکوم کرده و تاکید کرد لبنانی‌ هایی که به فعالیت نهادهای قانونی کشور امیدوار شده ‌اند، اکنون از دولت انتظار دارند که برای تضمین حاکمیت و استقلال کشور اقدامات لازم را برای اعمال حاکمیت بر همه نهادها و مراکز عمومی از جمله مهمترین آنها یعنی فرودگاه انجام دهد تا دشمن فکر نکند که می‌تواند هر طور که بخواهد، حاکمیت لبنان را نقض کند. اعمال فشار اسرائیل و آمریکا علیه مقاومت و خصوصاً حزب‌الله لبنان همچنان ادامه دارد و قصد دشمنان این است که با خشکاندن منابع حمایتی به حزب الله حتی در زمینه مالی، موجبات تضعیف هر چه بیشتر این جنبش را فراهم آورند تا به زعم خود از تهدیدات آینده مقاومت علیه خود در امان بمانند. در این میان، متاسفانه حاکمیت جدید لبنان به همسویی با دشمن پرداخته و احتمالاً تسلیم تهدیدات مقامات اسرائیل شده است که تهدید کرده بودند در صورت فرود هواپیماهای ایران فرودگاه بیروت را بمباران خواهند کد. به نظر می رسد حزب الله ضمن آنکه با شرایط دشواری در داخل لبنان مواجه است، اما با استفاده از ظرفیت هایی که دارد می تواند ابتکار عمل را در دست گرفته و به مدیریت این وضعیت بپردازد. امید می رود با هوشمندی حزب الله و در کنار پیگیری های جمهوری اسلامی ایران، نهایتاً پروازها به شرایط عادی خود باز خواهد گشت.

«حتی خودِ صهیونیست ها هم ادعاهای نتانیاهو در مورد سرنوشت جنگ لبنان را باور ندارند و نظرسنجی شبکه 13 اسرائیل نشان می دهد که 61 درصد از ساکنان اراضی اشغالی قائل به این هستند که اسرائیل از حزب الله لبنان شکست خورده است.»

تجربه یک ساله مذاکرات آتش بس نشان دهنده یک روند ثابت است: ۱. در مرحله اول دشمن فشار آتش زمینی و هوایی خود را تشدید می‌کند. 2. سپس میان آمریکا، اسرائیل و میانجی‌ها مذاکراتی صورت گرفته و این طرف‌ها بین خودشان به توافق رسیده و البته جوسازی مثبت کاذب را نیز ایجاد می‌کنند در حالی که یک طرف درگیری مقاومت بوده و هیچ پیشنهادی با آن ها رد و بدل نمی‌شود. بند «حق دفاع از خود»، کاملاً مبهم است. تفسیر و تحلیلی که لبنانی‌ها از این بند دارند این است که رژیم به دنبال کسب حق آزادی عمل کامل است تا هر وقت که دلش خواست، به بهانه دفاع از خود، به لبنان یورش برد. در بند کمیته نظارت نیز ابهامات فوق‌العاده زیادی وجود دارد چه از حیث ماهیت، سازوکار، میزان اختیارات، ابزارها و ... . بخشی از پاسخ لبنان، به پرسش از این بند اختصاص دارد. احتمالاً دشمن به دنبال تشکیل یونیفل هوایی توسط کشورهای کمیته نظارت مانند یونیفل دریایی باشد، هم از حیث اختیارات که می‌توان گفت عملاً اختیارات شورای امنیت به این کمیته منتقل شده و هم از این حیث که سازوکار عمل آن بر اساس داده‌ها و اطلاعات دریافتی از اسرائیل است. این مسئله برای دشمن راهبردی است زیرا می‌داند تنها راه ممانعت از بازسازی حزب الله، نظارت هوایی است لذا با بند «حق دفاع» اصل فوق را قانونی کرده و سازوکار اجرایی آن در کمیته نظارت انجام می‌شود.

«به نظر می رسد که عاموس هوکشتاین در سفر خود به بیروت، طرح آتش بسی که رژیم اشغالگر قدس با آن موافق است را به طرف لبنانی ارائه کرده است. طرحی که هم حزب الله لبنان و هم دولت این کشور قویا آن را رد کرده و این طرح را مغرضانه و ناعادلانه توصیف کرده اند.»

دولت نتانیاهو که در باتلاق غزه گرفتار آمده و در جبهه شمال نیز از ضربات حزب‌الله آسیب زیادی متحمل شده در صدد فرافکنی از طریق انجام عملیات روانی برآمده است، به این امید که با خرید زمان، ضمن پنهان سازی شکست خود، تداوم حضور خود را در قدرت تثبیت کند.