جنگ داخلی

علاقه کشورهای عربی خلیج فارس به سودان و شاخ آفریقا نشان دهنده رقابت فزاینده بین عربستان و امارات (و تا حدودی قطر) است زیرا این کشورها برای تنوع بخشیدن به اقتصاد خود به دور از اتکای شدید به تولید هیدروکربن و تضمین دسترسی به زمین‌های کشاورزی وسیع سودان و منابع دامی تلاش می‌کنند. این امر به ویژه در مورد امارات که تمایل به سیاست‌های ماجراجویانه بوده صادق است. از همین روی، امارات تبدیل به بزرگترین حامی تسلیحاتی نیروهای پشتیبان سریع شده است. البته با وجود اختلاف عربستان و امارات در سودان، هر دو کشور از نفوذ ایران در آن هراس دارند. رابطه ایران و سودان پس از قطع روابط دیپلماتیک تهران و ریاض تقریبا تیره شد که دلیل آن حمایت مالی کشورهای خلیج فارس از حکومت عمر البشیر بود. اما اخیراً روابط دو کشور دوباره احیاء شده و موضع درست ایران در حمایت از ارتش در این روند تاثیرگذار بوده است. به طوریکه، ایران در سال ۲۰۲۴ سفارت خود را در بندر سودان افتتاح کرد. باید توجه داشت که سودان برای تهران، بخشی از یک استراتژی بزرگ برای حفظ نفوذ و کاهش تسلط عربستان و امارات در منطقه است که می‌تواند بستر مناسبی برای حمایت از محور مقاومت در دریای سرخ نیز باشد. همچنین، همکاری بندری می‌تواند ورود کالاهای ایرانی به شرق آفریقا را تسهیل کند که برای ایران در شرایط تحریم‌ها غرب حیاتی است.

برنامه محور غربی- عبری- عربی برای نواف سلام این است که در راستای انزوای حزب الله و خلع سلاح آن گام بردارد در حالی که این مهم را نتواند جامه عمل بپوشاند از طرف سعودی و آمریکا طرد خواهد شد. قبلاً این ماموریت به سعد حریری هم واگذار شده بود که وقتی نتوانست انجام دهد سعودی به طرز تحقیر آمیزی حریری را طرد نمود. به نظر می رسد این قاعده برای نواف سلام نیز تکرار گردد. حزب الله در طول حیات سیاسی خود فراز و فرود های زیادی را پشت سر گذاشته و با حفظ اصول، عمل گرایی را در لبنان دنبال کرده است و به خوبی چالش ها را تبدیل به فرصت کرده است به دلیل اینکه از ساخت درونی مستحکمی برخوردار است و عقبه اجتماعی قدرتمند، پابه کار و فداکاری دارد بنابراین حزب الله، شرایط چالشی موجود را مدیریت می کند. جبهه مقاومت محاسبات راهبردی دشمن را تغییر می دهد و در شرایط مناسب ضربات اساسی و راهبردی به صهیونیست ها وارد می کند که این چنین دچار خطای محاسباتی نگردند. درست است بعضی از عناصر و کلیدی مقاومت شهید شدند اما بازی ادامه دارد و استراتژی مقاومت کیش و مات کردن آمریکا در منطقه و فروپاشی از درون صهیون هاست. این مهم محقق خواهد شد و دوره ترامپ، مقاومت شگفتانه های زیادی رو خواهد کرد و ما در میانه تقابل تاریخی هستیم نه در انتهای آن.

آینده سوریه پس از سقوط دولت سوریه، به شدت پیچیده و تحت تأثیر عوامل داخلی و بین‌المللی قرار دارد. سناریوهای مختلفی برای دوران پسا اسد وجود دارد که هرکدام با چالش‌ها و پیامدهای خاص خود همراه هستند. خطرناک‌ترین و محتمل‌ترین سناریو، تجزیه کشور سوریه و آغاز مجدد جنگ داخلی است که می‌تواند به بحران‌های انسانی گسترده، مهاجرت‌های داخلی و خارجی و بی‌ثباتی عمیق در کل منطقه منجر شود.در نهایت، آینده سوریه بستگی به تعاملات پیچیده میان بازیگران داخلی و بین‌المللی، توانایی مدیریت اختلافات و رسیدن به راه‌حل‌های سیاسی پایدار دارد.

حمایت‌های امارات و رژیم صهیونیستی از ژنرال حمیدتی، اختلاف و شکاف را در میدان ژنرال‌های فعال در کودتای سودان اضافه کرد و سبب شد تا این کشور اسلامی به جای حرکت به سمت برگزاری انتخابات زودهنگام، درگیر جنگ داخلی شود. عربستان موفق شده بود تا پای سودان را به جنگ یمن باز کند و اماراتی‌ها زمینه الحاق خارطوم به پیمان ابراهیم را فراهم کردند. با این حال گذشت زمان نشان داد که این دو شریک بزرگ در جهان عرب، همچنان دارای اختلافات اساسی و راهبردی در حوزه‌های ژئوپلیتیکی- ژئواکونومی هستند. حمایت اماراتی‌ها از نیروهای شورای انتقالی جنوب و سعودی از دولت مستعفی در عدن، اختلاف بر سر مفاد توافق اوپک پلاس، رقابت بر سر جذب برندها و سرمایه شرکت‎‌های خارجی و اخیرا جنگ داخلی سودان نشان دهنده افزایش شکاف میان ریاض- ابوظبی است.

وضعیت رژیم صهیونیستی پس از گذشت سه ماه از اعتراضات و ناآرامی‌های اجتماعی و عدم مصالحه بین رهبران این رژیم بازتاب گسترده منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای پیدا کرده است. به‌طوری‌که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان سیاسی رژیم صهیونیستی در سراشیبی فروپاشی قرار گرفته است.

اقلیم کردستان علیرغم وسعت کم عرصه  تحمیل اراده بازیگران مختلف منطقه ای و بین المللی است.