در هفته‌های اخیر گزارش‌های بسیاری در رسانه‌های غربی، صهیونیستی و عربی در خصوص اختلافات آمریکا و نتانیاهو منتشر شده است. این مسأله در حال حاضر در محافل رسانه‌ای و سیاسی آمریکا، اروپا و اسرائیل کاملاً مشهود است که رئیس‌جمهور ایالات متحده در سیاست‌هایی که در منطقه دنبال می‌کند حتی در گفتگوهای هسته‌ای با ایران، ملاحظات اسرائیل را در نظر گرفته و توجهی به دیدگاه‌هایی که تل‌آویو دارد نمی‌کند، به‌طوری بعضاً گفته می‌شود روابط واشنگتن - تل‌آویو به شکل بی‌سابقه‌ای در بن‌بست قرار گرفته است! اظهارات اخیر ترامپ در پاسخ به یک خبرنگار در کاخ سفید که تأکید کرد آتش‌بس وی با حوثی‌ها صرفاً معطوف به این است که آن‌ها به کشتی‌های آمریکایی حمله نکنند و وی مشکلی با حملات آتی یمنی‌ها به فلسطین اشغالی ندارد، بیش‌ازپیش به گزاره دامن زده که آمریکا عملاً پشت اسرائیل را خالی کرده و آن را از روندهای تصمیم‌گیری با محوریت غرب‌آسیا و ایران حذف کرده است! با وجود همه این‌ها و تحلیل‌های زیادی که در مورد سرد شدن روابط آمریکا و رژیم اسرائیل وجود دارد، اما باید توجه داشت اختلافات موجود اگر اختلاف نامیده شود، صرفاً مسائلی بین شخص ترامپ و نتانیاهو بوده، بنابراین نباید در چهارچوب روابط آمریکا - اسرائیل تحلیل شود. به عبارتی این اختلافات و بی‌اعتنایی‌ها صرفاً تاکتیکی و فاقد ابعاد استراتژیکی است و هیچ تأثیری در مناسبات راهبردی دو طرف و تعهد راهبردی آمریکا در حمایت همه‌جانبه و نامحدود از رژیم ندارد. باید توجه داشت لابی صهیونیست بیشترین تاثیر را در روی کارآمدن ترامپ در دوره قبلی و فعلی داشته است و تا همین الان خدمتی که ترامپ به اسرائیل کرده پیش از این هیچ رئیس‌جمهوری در آمریکا به رژیم نداشته است.

به تازگی شاهد اوج گیری قابل توجه اختلافات میان دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا و بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم اشغالگر قدس بوده ایم. جالب اینکه تنها اندکی پس از بمباران بندر الحدیده یمن و فرودگاه صنعا توسط اشغالگران اسرائیلی، ترامپ در موضع گیری در کاخ سفید اعلام کرد که با حوقی های یمنی به توافق آتش بس رسیده و البته که هیچ مشکلی ندارد اگر یمنی ها، اسرائیل را هدف قرار دهند! منابع آگاه در فلسطین اشغالی و البته رسانه های این رژیم نیز تایید می کنند که روابط آمریکا و اسرائیل به پایین‌ترین حد ممکن رسیده است. ترامپ به نوعی این ادراک را دارد که نتانیاهو و لابی های اسرائیلی سعی دارند تا جای ممکن در دولت وی نفوذ کنند و بر دستورکارها و اولویت های دولتش اثرگذاری مستقیم داشته باشند. در جریان برکناری مایک والتز مشاور امنیت ملی ترامپ شاهد بودیم که واشینگتن‌پست فاش کرد یکی از دلایل مهم برکناری والتز، هماهنگی او با نتانیاهو در مساله ایران بود. موضوعی که نوعی بی‌احترامی به رئیس جمهور آمریکا بود و ترامپ در این معادله، حس تحقیر کرده است. ترامپ در آستانه سفر به منطقه غرب آسیا و دیدار با رهبران کشورهای عربی منطقه است. در این فضا، او با فاصله گرفتن از نتانیاهو و تشدید تنش ها علیه وی، قصد دارد این پیام را به سران کشورهای عربی منطقه برساند که چک سفید امضا به نتانیاهو نداده و در صورت لزوم جلوی وی نیز خواهد ایستاد. موضوعی که به زعم ترامپ می تواندحکام عرب منطقه را قانع کند تا سرمایه گذاری های قابل توجهی را در خاک آمریکا انجام دهند و موجب دستاوردسازی اقتصادی برای ترامپ و دولتش شوند. موضوعی که رئیس جمهور آمریکا به شدت به آن نیاز دارد.

ضربه‌ها دو دسته‌اند: تاکتیکی و راهبردی. ضربات تاکتیکی می‌توانند کوتاه‌مدت و محدود باشند، اما گاه زنجیره‌ای از این ضربات، به دستاوردهای راهبردی منجر می‌شود. ضربات راهبردی اما، بنیان‌براندازند و می‌توانند معادلات کلان را در سطوح راهبردی دگرگون کنند. ❇️ عملیات طوفان الاقصی، فقط یک حمله نبود؛ یک ضربه راهبردی بود که دکترین امنیتی صهیونیست‌ها را فروریخت. برخلاف حملات تاکتیکی گذشته، این‌بار موجودیت اسرائیل به خطر افتاد و ساختار منطقه تغییر کرد. ❇️محور مقاومت در تحلیل توان دشمن دچار خطاهایی شد؛ دشمن توانست جنگی چندجانبه را هم‌زمان در غزه، لبنان و کرانه پیش ببرد و از خطوط قرمز عبور کند. ترور سید حسن نصرالله و فرماندهان مقاومت نیز نشان داد بدون برتری میدانی، دیپلماسی ثمری ندارد. با این حال، مقاومت توانست چالش‌های عمیقی بر پیکر رژیم وارد کند؛ اقتصاد فروپاشیده، مهاجرت معکوس، تنش درون‌حاکمیتی، و افول وجهه جهانی اسرائیل، نشانه‌های پیروزی تدریجی جبهه مقاومت است.❇️توان فوق العاده مقاومت در بازسازی خود به رغم تمام آسیب ها و سختی ها، ویژگی خاص مقاومت است که همواره توانسته است در اوج سختی و آسیب، توانایی خود را ترمیم و ارتقا دهد. اکنون تمامی جبهه های به این مرحله رسیده اند و هم به لحاظ نفرات و هم تجهیزات نسبت به دو سال پیش کاملا ارتقا پیدا کرده اند و خود را برای نبرد وجودی آماده کرده اند. مقاومت با هوشمندی می‌تواند همان‌گونه که امام خامنه‌ای فرمودند، «پیروزی خون بر شمشیر» را به واقعیت بدل کند.

روز جهانی قدس به عنوان ابتکار راهبردی امام خمینی (ره)، امروز به یک نقطه کانونی در مبارزه جهانی علیه استکبار و صهیونیسم تبدیل شده است. اگر تا پیش از این، قدس صرفاً یک مسئله فلسطینی تلقی می‌شد، تحولات سال‌های اخیر نشان داده است که این مسأله، محور تغییرات اساسی در نظم جهانی و منطقه‌ای است. روز جهانی قدس، فرصتی است برای نشان دادن این واقعیت که دیگر رژیم صهیونیستی نمی‌تواند با اتکا به سلاح، اشغالگری خود را ادامه دهد. مسئله‌ای که نباید فراموش کرد، سنت الهی در پیروزی مستضعفان بر مستکبران است بنابراین پیروزی مقاومت فلسطین نه تنها بر اساس استراتژی‌های نظامی و سیاسی، بلکه مطابق با سنت‌های الهی است.

در هفته‌های اخیر، رژیم صهیونیستی با انجام عملیات پراکنده ترور از طریق پهپادها در سکوت نسبی رسانه‌ای، زمینه را برای تشدید خشونت در غزه فراهم کرد. شیب صعودی این حملات، سرانجام به بمباران‌های سنگین هوایی و آغاز دور جدیدی از جنگ تمام‌عیار انجامید. حملات اخیر رژیم صهیونیستی در بستری از بحران‌های داخلی این رژیم صورت می‌گیرد. بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر راست‌گرا، تحت فشار افکار عمومی به دلیل شکست در آزادی اسرا و رسوایی‌های قضایی، تلاش می‌کند با شعله‌ور کردن جنگ، اتحاد موقت در جامعه اسرائیل ایجاد کند. از طرفی هماهنگی واشنگتن با تل‌آویو در این تجاوز، غیرقابل انکار است. کاخ سفید رسماً تأیید کرد که رژیم صهیونیستی پیش از حمله، با دولت ترامپ مشورت کرده است. شروع مجدد جنگ در غزه، نه یک درگیری موقت، بلکه حلقه دیگری از زنجیره اشغالگری و آپارتاید صهیونیست‌ها محسوب می‌شود. رژیم صهیونیستی با اتکا به حمایت بی‌قید و شرط آمریکا، می‌کوشد موجودیت خود را بر ویرانه‌های حقوق بشر بنا کند. اما تاریخ نشان داده است که مقاومت‌های مردمی در نهایت پیروز میدان‌اند. آینده غزه نه در توافق‌های ناعادلانه، بلکه در تحقق حقوق تاریخی فلسطینیان، از جمله بازگشت آوارگان و تشکیل دولت مستقل در تمام سرزمین فلسطین از نحر تا بحر معنا می‌یابد. بنابراین هرگونه آتش بس یا توافق نامه‌ای با جرثومه فساد و جنایت (رژیم منحوس صهیونی) شکننده و موقتی بوده و با عهدشکنی‌های مداوم و تاریخی باند جنایت کار حاکم بر سرزمین‌های اشغالی و حامی اصلی‌شان، ایالات متحده آمریکا، چاره‌ای جز مقاومت و مبارزه برای پیروزی کامل و زوال کامل رژیم صهیونیستی باقی نمانده است و به مطابق با سنت های الهی که همواره خون بر شمشیر پیروز است، عمر روزهای سخت کوتاه بوده و فرج و ظفر برای مقاومت فلسطین نزدیک و قریب خواهد بود.

آتش بس سه مرحله ای غزه که در مرحله نخست شامل آزادی گروگان‌ها و زندانیان فلسطینی و اسرائیلی، عقب‌نشینی محدود نیروهای اسرائیلی از برخی مناطق شمالی غزه و بازگشت نسبی آوارگان بود، تا حدودی عملی شد اما اکنون در مرحله دوم، به بن‌بست رسیده است. مطابق با توافق آتش بس بنا بود در مرحله دوم، تمام نیروهای رژیم صهیونیستی از غزه خارج شوند و بازسازی غزه آغاز گردد. اما صهیونیست ها به دنبال تمدید مرحله اول به مدت 42 روز دیگر هستند تا بتوانند ضمن حفظ نیروهای خود در غزه، سایه جنگ بر غزه را نگه دارند. طرحی که با مخالفت جدی حماس مواجه شده است.با توقف مذاکرات، احتمال از سرگیری درگیری‌های نظامی افزایش یافته است. نتانیاهو اعلام کرده که برای مرحله بعدی جنگ آماده می‌شود و این تهدید می‌تواند به تشدید خشونت‌ها منجر شود. در سوی مقابل نیز گروه‌های مقاومت فلسطینی آمادگی کاملی مبنی بر دفاع و مقابله به مثل با هر گونه تنش آفرینی جدید و تجاوزگری از سوی صهیونیست‌ها دارند. آتش بس شکننده و کوتاه مدت تقریباً چهل روزه، برای هر دو طرف فرصت مناسبی برای احیا و بازسازی توانمندی‌ها و رزم آوری نظامی ایجاد کرده بود و هم اکنون در صورت عدم مدیریت اوضاع و شرایط، هر آن احتمال بازگشت جنگ کاملاً وجود دارد.

سیاست های مداخله جویانه و اعمال نفوذ ایالات متحده آمریکا در کشور لبنان سابقه دیرینه ای دارد. دلیل این امر از یک سو به ساختار ضعیف سیاسی لبنان بازمی گردد که از دیرباز زمینه دخالت های منطقه ای و بین المللی را در این کشور کوچک در اقصی نقاط غرب آسیا فراهم کرده است. از دیگر سو، تعهد خاص واشنگتن نسبت به کیان و امنیت رژیم غاصب موجب شده است، مقامات آمریکایی همواره حزب الله را به عنوان نماد مقاومت علیه اشغالگری اسرائیل تحت فشار قرار دهند. در شرایط فعلی که حزب الله در اثر جنگ ویرانگر رژیم صهیونیستی دچار آسیب شده است، دولت جدید ترامپ به زعم خود فرصت مناسبی یافته تا پروژه فشار سیاسی بر حزب الله را پس از فشارهای امنیتی و نظامی توسط تل آویو، تکمیل نماید. سفر شتابزده اورتگاس، نماینده ترامپ به بیروت برای تشکیل دولت جدید لبنان و اظهارات نسنجیده و مداخله جویانه او در دیدار با مقامات لبنان در این راستا قابل ارزیابی است. از نظر آمریکا حضور حزب الله در دولت خط قرمز محسوب می شود. با این حال موج محکومیت گسترده از سوی جریان های سیاسی و مردمی لبنان علیه معاون فرستاده آمریکا به خاورمیانه، مانع تاثیرگذاری جدی و عملی کاخ سفید در روند تشکیل دولت جدید لبنان شد. از این منظر دولت افراطی ترامپ در ابتدای کار خود در پرونده لبنان یک ناکامی تازه سیاسی را آزمود. در واقع حاکمان جدید کاخ سفید گویی نمی دانند که حزب الله نه تنها یک سازمان مقاومت مردمی است؛ بلکه طی سه دهه گذشته وارد روند سیاسی شده و با توجه به دارا بودن پایگاه گسترده اجتماعی، با شرکت در انتخابات پارلمانی، چندین کرسی نمایندگی و همچنین سابقه حضور در دولت های مختلف را داشته است. در این راستا به رغم فشارهای غربی، حزب ‌الله و جنبش امل هم در دولت جدید حضور خواهند داشت و شیعیان حداقل ۵ وزیر خواهند داشت و این شکست دیگری برای سیاست های مداخله جویانه آمریکا درلبنان است.