اقلیم کردستان علیرغم وسعت کم عرصه تحمیل اراده بازیگران مختلف منطقه ای و بین المللی است. عواملی همچون عدم استقلال و وابستگی سیاسی و اقتصادی اربیل به دولت مرکزی عراق و از سوی دیگر همطرازی بازیگران داخلی این منطقه موجبات عدم ثبات را در پی داشته است. حزب دموکرات به رهبری مسعود بارزانی را می‌توان تشکل حاکم و گلوگاه های سیاسی، اقتصادی، نظامی و امنیتی کردستان تلقی کرد. مولفه هایی همچون دشمن مشترک منافع آن را به راهبردهای ترکیه در مواجهه با PKK به هم پیوند داده است. وابستگی و نیاز متقابل پارتی و آنکارا در ابعاد سیاسی، اقتصادی و امنیتی زمینه را برای واکنش های ضد کردی این گروه جدایی طلب و مخالف دولت ترکیه در خاک اقلیم کردستان فراهم آورده است که این امر خود را در درگیری های پیشمرگه بعنوان بازوی نظامی دولت اقلیم و PKK نشان داده است. علاوه بر زمینه‌های داخلی درگیری این دو گروه نظامی مانند اختلاف نظر در مورد توافق سنجار که میان بغداد و اربیل صورت گرفت در کنار تحریکات خارجی سبب پیچیدگی تحولات اقلیم شده است. زد و خوردهای اخیر در اذهان چالش‌های خونین دو حزب اتحادیه میهنی و دمکرات را تداعی می‌کند که این اختلافات در دوره‌های اخیر با تقسیم اقلیم کردستان به منطقه زرد و سبز که هر یک بیانگر قلمرو یکی از این دو می باشد ادامه پیدا کرده است. در این میان نباید از نقش بازیگران خارجی مانند آمریکا به عنوان حامی پیشمرگه در ابعاد فنی، نظامی و مستشاری و نیز اسرائیل به عنوان استفاده کننده از ابزار PKK برای فشار بر آنکارا غفلت نمود ضمن اینکه رژیم صهیونیستی و آمریکا از حمایت گروه‌های جدایی طلب کرد برای تنظیم توازن سیاسی امنیتی در قبال ایران و ترکیه دست برنخواهند داشت. تحولات اقلیم کردستان را در ابعاد امنیتی و نظامی نمی‌توان به طور مستقل از تحولات سیاسی عراق مورد تحلیل قرار داد. سایه صف بندی فعالان سیاسی عراق به دو گروه مخالفان و موافقان تعویق انتخابات پارلمانی که قرار است در دهم اکتبر سال جاری هجدهم مهر ماه برگزار شود، بر سر مناقشات داخلی اقلیم نیز سنگینی می‌کند. یکی از شروط دولت مصطفی الکاظمی برای برگزاری انتخابات زودهنگام پارلمانی برقراری امنیت و محدود نمودن گروه‌های مسلح در همه جغرافیای عراق بود. از سوی دیگر جریانات برخاسته از اعتراضات اکتبر ۲۰۱۹ که وضعیت فعلی را برای پیروزی خود مناسب نمی‌بینند و خواستار تعویق انتخابات به زمان دیگر هستند از بی‌ثباتی امنیتی در عراق و اقلیم بهره برداری کرده و چه بسا بر این پدیده دامن می زنند. از این روی روند تحولات عراق را باید در بستر مهمترین پدیده سیاسی پیش روی عراق یعنی انتخابات و همچنین فشار ترکیه بر عراق برای تضعیف و مهار PKK تحلیل نمود که می‌تواند با تشدید اوضاع به درگیری هایی همانند آنچه که میان پارتی و یکتی منجر شد، بیانجامد و امنیت منطقه‌ای و امنیت ملی سه کشور ایران، ترکیه و عراق را تحت تاثیر خود قرار دهد.