4 سناریوی اصلی اسرائیل جهت افتتاح سفارت در بحرین
پس از گذشت سه سال از زمان عادی سازی روابط اسرائیل و بحرین در قالب توافقنامه ابراهیم، اکنون مقامات اسرائیلی در راستای تلاش برای تقویت روابط خود با بحرین، اقدام به افتتاح سفارت خانه خود در خاک این کشور کرده اند و در راستای این اقدام، بیش از هر زمان دیگری بر لزوم افزایش همکاری های دو طرف در زمینه توریسم، سرمایه گذاری و روابط تجاری پافشاری می کنند.
سفارت اسرائیل در پایتخت کشور بحرین، شهر منامه با حضور"الی کوهن"، وزیرخارجه اسرائیل و همتای بحرینی اش،"عبداللطیف الزیانی" روز دوشنبه افتتاح شد. این اقدام در حالی انجام گرفت که حدس و گمان های بسیاری در باب احتمال توافق قریب الوقوع میان اسرائیل و عربستانی که عضو توافق ابراهیم نیست مبنی بر عادی سازی روابط دو طرف عنوان می شود. با این حال مقامات ریاض هنوز هیچ واکنش مثبتی به این اظهارات از خود نشان نداده اند.
اکنون این سوال برای بسیاری از کارشناسان ایجاد شده است که چرا رژیم صهیونیستی پس از گذشت سه سال از توافق صلح ابراهیم، در شرایط کنونی تصمیم به بازگشایی سفارت در بحرین و افزایش زمینه جهت تعاملات گسترده با این کشور گرفته است.
در ماههای اخیر افزایش تعاملات عربستان سعودی با جمهوری اسلامی ایران بسیار مورد توجه رسانه ها و مقامات سیاسی کشورهای مختلف قرار گرفته است. سیاست های دو کشور در باب تنش زدایی موجب شده تا مقامات دو طرف تعاملات سازنده ای را جهت تقویت همکاری های منطقه ای در حوزه های مختلف برقرار نمایند. امری که چندان به مزاج مقامات اسرائیلی خوشایند نمی آید. این در حالی است که مقامات عربستان سعودی در اقدامی بزرگ از دادن روادید به وزرای رژیم صهیونیستی جهت حضور در اجلاس جهانی یونسکو در ریاض خودداری کرده اند و مانع از حضور مقامات اسرائیلی در این کشور شده اند. واقعیتی که زمینه بدبینی شدید رژیم صهیونیستی نسبت به سیاست های عربستان در قبال این رژیم را فراهم کرده است.
در شرایطی که رژیم صهیونیستی از امکان جلب حمایت بسیاری از کشورهای منطقه همچون عربستان سعودی تحت تاثیر سیاست های جدید این رژیم ناامید شده است، مقامات اسرائیلی سعی دارند تا جای خالی رابطه با عربستان را از طریق کشور دیگری در منطقه پر کنند. به نظر می رسد، بحرین از دو جهت می تواند بهترین گزینه برای این جای خالی قلمداد شود: اول اینکه این کشور چند سالی است که با اسرائیل دارای روابط پنهان و آشکار است. دوم اینکه نزدیکی مقامات بحرینی با مقامات آل سعود می تواند کور سوی امیدی برای دولت اسرائیل در راستای امکان تحقق هر چه سریع تری عادی سازی روابط این رژیم با عربستان سعودی تلقی شود. نباید این نکته را فراموش کرد که بحرین تنها کشور عضو شورای همکاری خلیج فارس است که تاکنون هیچ تمایلی به برقراری رابطه با ایران از خود نشان نداده است و این می تواند برگ برنده ای برای اسرائیل تلقی شود.
در حال حاضر کشورهای عربی بسیاری در منطقه خاورمیانه از سیاست های ضد فلسطینی اسرائیل انتقاد کرده و مخالف تداوم این سیاست های از جانب رژیم صهیونیستی در منطقه هستند. موضوع فلسطین موجب شده که بر خلاف تصور اولیه اسرائیل و آمریکا مبنی بر گسترش اعضای توافق صلح ابراهیم در زمان انعقاد این توافق، هیچ کشور دیگری به غیر از بحرین و امارات برای پیوستن به این توافق صلح اعلام آمادگی نکند. امری که نشان میدهد تا زمانی که سیاست های خشونت آمیز اسرائیل در مورد فلسطین ادامه داشته باشد، هیچ یک از کشورهای عربی منطقه تمایلی به همکاری سازنده با این رژیم نخواهند داشت. حتی امکان تداوم این همکاری ها برای کشور بحرین نیز بسیار دشوار خواهد بود. نباید فراموش کرد که بیش از 70 درصد جامعه داخلی بحرین را مسلمانانی تشکیل داده اند که مخالف اسرائیل و حامی مردم ستمدیده فلسطین هستند و حتی مخالف عادی سازی تعاملات کشورشان با این رژیم هستند با این حال، حاکمان بحرینی این موضوع را نادیده گرفته و بنا بر منافع خود از عادی سازی روابط با اسرائیل استقبال می کنند.
شاید بتوان یکی از مهم ترین عواملی را که مقامات رژیم صهیونیستی را تشویق به بازگشایی سفارت خود در بحرین کرده است، اجرای پروژه شهرک سازی در منامه دانست. از ابتدای شکل گیری توافق ابراهیم، زمزمه هایی از ساخت شهرک یهودی نشین در منامه به گوش رسید. اگر چه تاکنون مخالفت های بسیاری از سوی رهبران شیعه در رابطه با شهرک سازی اسرائیل در بحرین ابراز شده است با این حال به نظر می رسد، پروژه شهرک سازی برای یهودیان در مناطقی که ساختمان های قدیمی بنا شده اند اقدامی جدی از جانب دولت اسرائیل باشد و دولت نتانیاهو به این آسانی بی خیال طرح خود جهت شهرک سازی در بحرین نشود.