تأملی در ادعای مجدد امارات با همراهی کشورهای اروپایی درباره جزایر سه‌گانه

به نظر می‌رسد اکثر کشور‌های همسایه هر کدام با توجه به شرایط جدیدی که در منطقه ایجاد شده است تلاش دارند از آب گل ‎آلود ماهی بگیرند؛ به طوری که با تکرار ادعا‌هایی که به نوعی جزو خطوط قرمز ایران محسوب می‌شوند قصد دارند با همراهی کشور‌های منطقه و جهان غرب، ایران را به عدول از منافع سرزمینی و ملی و منطقه‌ای خویش مجبور کنند. 
از یک‌طرف در قفقاز جنوبی تلاش می‌شود با برگزاری نشست‌های مشترک به نوعی ایران را اقناع کنند که با احداث دالان زنگزور موافقت کند؛ از طرف دیگر رهبران ابوظبی در اقدامی تحریک‌برانگیز و با موضعی تند با همراهی و حمایت اتحادیه اروپا ایران را «اشغالگر جزایر امارات» توصیف می‌کنند که نباید از آن به آسانی عبور کرد.
اتحادیه اروپا و اعضای آن برای اولین بار و با تغییری بزرگ در سیاست خود، از آنچه حاکمیت امارات بر سه جزیره بوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک خوانده‌اند حمایت و ادعای ابوظبی در این باره را تأیید کردند. این موضوع در بیانیه پایانی نشست مشترک سران کشور‌های عضو اتحادیه اروپا و شورای همکاری خلیج فارس آمده است. نشستی که در روز چهارشنبه (۱۶ اکتبر) در بروکسل بلژیک برگزار شد. شایان ذکر است قبلاً اتحادیه اروپا و اعضای آن، از «حاکمیت امارات بر جزایر سه گانه» حمایت نمی‌کردند بلکه موضوع حاکمیت بر این سه جزیره را محل اختلاف میان ایران و امارات می‌دانستند و از آنچه «تلاش‌های امارات برای حل مسالمت آمیز این اختلاف از طریق دوجانبه یا دادگاه بین‌المللی یا داوری بین‌المللی» می‌خواندند حمایت می‌کردند.
به نظر می‌رسد اگرچه طبق گفته عباس عراقچی وزیر خارجه ایران این‌گونه ادعا‌های واهی تداوم سیاست‌های خبیثانه «تفرقه بینداز و حکومت کن» اروپایی در منطقه است، اما به نظر می‌رسد موضوعی که باعث شده است رهبران کشور‌های منطقه، برخی ادعا‌ها را تکرار کنند وضعیت بحرانی منطقه است؛ وضعیتی که ایران را به مثابه ابرقدرت منطقه در نزد افکار عمومی جهان به ویژه منطقه نمایان ساخته است و این روند خوشایند برخی رهبران کشور‌های منطقه نیست و بر این تصورند که می‌توانند با همراهی کشور‌های جهان غرب اولاً در طول سیاست‌های آنها تمرکز سیاستمداران ایران را بهم بزنند و یا با ایجاد بحران‌های جدید موانع و چالش‌های دیگری را در برابر ایران ایجاد کنند و ثانیاً از آب گل‌آلود ماهی بگیرند؛ با این استدلال که ایران در وضعیت بحرانی قرار دارد فلذا مجبور است ادعا‌های واهی‌شان را بپذیرد.
با این اوصاف، نباید از تحرکات رهبران ابوظبی غافل ماند چرا که اگردر آینده همه اعضای شورای امنیت به صراحت ایران را اشغالگر خطاب کنند زمینه برای مداخله در امور داخلی ایران در مورد جزایر سه‌گانه فراهم خواهد شد. در همین راستا است که ابوظبی در تکاپو است که به هر نحو ممکن پکن، مسکو، توکیو و کشور‌های مهم دیگر را در کنار واشنگتن، لندن و پاریس قرار دهد تا شورای امنیت به موضوع جزایر سه‌گانه ورود جدی کند.
همچنین به نظر می‌رسد این بیانیه مداخله‌آمیز اتحادیه اروپا علیه ایران که بعد از اقدام تحریم خطوط هوایی ایران انجام شد، تغییر سطح تقابل میان اتحادیه اروپا و ایران از روندی هنجاری به روندی امنیتی را نشان می‏دهد؛ موضوعی که کشور‌های منطقه را به تحرک علیه منافع منطقه‌ای ایران ترغیب خواهد کرد و بعید نیست با اقداماتی عجولانه و هیجانی بحران‌های جدیدی در منطقه ایجاد کنند.
برای مقابله با این روند، به نظر می‌رسد باید فراتر از محکومیت مقامات وزارت امورخارجه و برخی صاحب‌نظران اقدام کرد و اجازه نداد روند فعلی با تحرکات طرف مقابل ادامه یابد. حضور دائمی در این جزایر یعنی حضور سیاسی، نظامی و از همه مهم‌تر اقتصادی، سهل الوصول‏ترین و کاربردی‏ترین راهی است که ایران باید بدون فوت وقت در آن قدم بردارد و اجازه ندهد زمین بازی خالی در اختیار طرف مقابل قرار گیرد.