«نبرد با سایه‌ها؛ وقتی غزه فرو نمی‌ریزد و افسانه تسلیم مرده است»

✅رژیم صهیونیستی، استاد صحنه‌آرایی است؛ پرده‌هایی می‌آویزد از پیروزی‌های موهوم، عملیات‌های مهندسی بی‌ثمر و فرماندهانی که کشته می‌شوند بی‌آنکه کسی نامشان را بداند. اما زیر این نقاب رسانه‌ای که با قلم‌های مزدبگیر آراسته شده، واقعیتی در جریان است که همانند خاری در گلوی تل‌آویو گیر کرده است.

❇️ضرب‌المثل قدیمی می‌گوید: «دیوار اگر هزار رخ داشته باشد، یک ترک هم کارش را می‌سازد». رژیمی که در رسانه‌های خود از محور‌های ماگین‌عوز و موراج و هزاران تن آوار بر سر خانه‌های خالی سخن می‌گوید، فراموش کرده است که ترک اصلی، ایدئولوژیِ شکست‌ناپذیری است که در تونل‌های تنگ و تاریک، اما مقاوم حماس جریان دارد.

❇️تحلیل‌گر روزنامه «یدیعوت آحارانوت» با تلخی اذعان می‌کند: «حماس پرچم سفید بالا نخواهد برد». این جمله نه یک پیش‌بینی، بلکه اعترافی تلخ به فهم دشمنی است که اصول جنگ نامتقارن را بهتر از هر ژنرال غرب‌نشین اسرائیلی درک کرده است.

❇️در برابر ارتشی که با بمب و بلدوزر می‌جنگد، انسانی ایستاده با دمپایی و شلوار گرمکن. اما این ظاهر، فریبنده است. چرا که او نه برای نان، بلکه برای نام، نه برای زمین، بلکه برای ایمان می‌جنگد. ثروت او ایدئولوژی است، و دشمنی که هیچ چیز برای از دست دادن ندارد، شکست‌ناپذیر است.

❇️ویرانی محله‌های غزه، ساختن گذرگاه‌هایی با نام‌های رمزآلود، نه تنها راهی به پیروزی نیست، بلکه گواهی بر سرگردانی استراتژیک تل‌آویو است. جنگی که هرچه بیشتر ادامه می‌یابد، نه حماس را ضعیف‌تر، بلکه اسرائیل را بی‌اعتبارتر می‌کند.

❇️واقعیت آن است که رسانه‌های اسرائیل، تصویری را پمپاژ می‌کنند که به گفته همان تحلیل‌گر، «فقط خدا می‌داند کجای آن حقیقت دارد»؛ و این همان هنر نمایشی رژیمی است که بیشتر از آنکه با دشمن رو‌به‌رو باشد، گرفتار تله‌های روانی و رسانه‌ای خود شده است.

❇️پایان این جنگ نه در تونل‌ها، نه در ویرانی محله‌ها، بلکه در میز مذاکره‌ای خواهد بود که با حضور بازیگران منطقه‌ای و بین‌المللی، تل‌آویو را مجبور به عقب‌نشینی از افسانه‌ی «غلبه کامل» خواهد کرد.