❇️ در سیاست بینالملل، تنش کنترلشده میتواند جایگزین جنگ باشد. ترامپ و نتانیاهو پس از جنگ اخیر با ایران، بهجای پایان دادن به درگیری، وارد راهبرد تنش دائمی شدهاند؛ مجموعهای از اقدامات هدفمند برای بازدارندگی فعال و مهار ظرفیتهای ایران:
⬅️ تحریمهای جدید دریایی و تهدید مکانیزم ماشه
⬅️ هشدارهای امنیتی، جنگ روانی و مانعتراشی در کار آژانس
⬅️ تصویرسازی مداوم از «تهدید قریبالوقوع ایران»
❇️در واقع، ایران برای آنها هم تهدید امنیتی است، هم منبع مشروعیت سیاسی. در واشنگتن، حفظ دشمن خارجی برای «اتحاد داخلی» و بازگشت به نظم تکقطبی ضروری است. در تلآویو، تداوم تنش با ایران ابزاری برای سرکوب بحرانهای داخلی و مهار غزه است.
❇️در این چارچوب، موازنه سنتی جای خود را به بازدارندگی معکوس داده است: تنشسازی نه برای اجتناب از جنگ، بلکه برای پیشبرد اهداف بدون جنگ. هدف اصلی:
⬅️ «فلجسازی ایران از درون با فشار بیرونی، بدون ورود به رویارویی مستقیم.»، اما این بازی تنش، خطرناک و شکننده است. هر واکنش شتابزده میتواند ماشین جنگ را روشن کند.
❇️در دوران پساجنگ، پیروزی نه در میدان نبرد، که در مدیریت تنشها رقم میخورد.